นี่คือกะทู้แรกของผมในนี้นะครับ ผิดผลาดยังไงขออภัยด้วยครับ
คือเริ่มเรื่องผมคนกลับแฟนคนนี้ มา1ปี8เดือนได้ ผมทำผิดกลับเธอไว้ก็หลายอย่างมาก บางอย่างก็หลายรอบ จนรอบล่าสุดที่ผมทำผิด ผมขอร้องเธอให้อยู่กลับผม จนอยู่มาได้1เดือนพอดี แล้ววันนึงเธอกลับบอกผมว่าไม่อยากรักผมอีกแล้ว ผมตัวชาไปหมดกินไม่ได้ทำงานไม่ได้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมไม่ได้ทำผิดแล้วนะ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ได้ผมงงมาก เราคุยกัน เธอบอกผมว่าสิ่งที่ผมทำในอดีตมันไม่เคยออกไปจากหัวเธอเลย ผมพยามง้อพยามคุย ขอร้องเธอทุกอย่าง เธอบอกไม่อยากผิดหวังกับผมอีกแล้ว ผมเลยตอบไปว่า จะไม่ทำให้ผิดหวัง หรือเสียใจอีกแล้ว แต่เธอไม่ให้ไปต่อ ผมบอกว่าอะไรก็ได้ผมยอมหมด เธอบอกแน่ใจใช่ไหม ผมบอกใช่ แล้วเธอก็เริ่มคุยกับคนในเกม คุยให้ผมเห็น ให้ผมเสียใจ แบบที่เธอเคยเจอ ผมพยามอดทน จนวันนึง ผมรอเล่นเกมกับเธอ แต่เธอไม่เล่นกับผม ไปเล่นกับคนที่เธอคุย ผมพยามอดทน แต่มันทนไม่ได้จริงๆครับ ผมร้องให้หนักมาก เสียใจมากๆ ก่อนนอนผมจึงแอบตั้งแท๊กในไอจีเธอ ให้คนที่เธอคุยเห็นว่าเธอมีแฟนแล้ว แล้วกลางดึกคนที่เธอคุยทักผมมาว่าไม่รู้ว่าแฟนผมมีแฟนแล้ว และทักมาขอโทษผม ผมไม่ว่าอะไร เพราะเธอแค่แก้แค้นผม แต่เธอปลุกผม และด้าผมว่าทำแบบนี้ทำไม ไหนบอกทนได้ เวลานั้นผมไม่เข้าใจ ทำไมผมถึงผิด ผมไมไหว จึงบอกเลิกเธอไป ผมเสียใจมากที่ต้องพูดไป ผมไม่รู้ต้องทำยังไงแล้วในเวลานั้นผมทั้งเจ็บทั้งเสียใจ ผมจึงเลือกพูดไปแบบนั้น วันต่อมาเราต่างต้องไปทำงาน ในวันนั้นผมไม่สามารถทำงานได้ ผมเสียใจร้องให้ตลอดทั้งวัน พยามเข็มแข็งที่สุดแล้วแต่มันไม่ไหวจริงๆ ตอนเย็นเธอจะกลับมาเก็บของ ผมจึงง้อเธออีกครั้ง รอบนี้เธอบอกเองว่า จะง้อทำไมในเมื่อตัวเองบอกเลิก ไหนบอกทนไหว ผมทำไรไม่ถูกได้แต่ร้องให้ เธอบอกว่ามันคือการตั้งใจของเธอเองที่ทำให้ผมทนไม่ไหวจนบอกเลิก ผมยิ่งเสียใจเข้าไปใหญ่ ไม่รู้จะทำไง เธอบอกให้ปล่อยเธอไปซักที ผมบอกว่าจะปล่อยแต่ผมก็ทนไม่ไหวผมทำไม่ได้ ผมเสียใจ เธอบอกงั้นก็ค่อยๆปล่อยเธอไปเดี๋ยวก็ทำได้เอง ตอนนี้เรายังอยู่ด้วยกันแต่เธอทำเหมือนผมเป็นอากาศ ไม่สนใจใยดีผมผมเสียใจนะ แจ่ก็เข้าใจในเวลาเดียวกัน แต่ผมไม่อยากยอมแพ้ อยากง้อให้ได้ ผมจะง้อเธอยังไงดีครับ
ง้อแฟนยังไงดีครับ
คือเริ่มเรื่องผมคนกลับแฟนคนนี้ มา1ปี8เดือนได้ ผมทำผิดกลับเธอไว้ก็หลายอย่างมาก บางอย่างก็หลายรอบ จนรอบล่าสุดที่ผมทำผิด ผมขอร้องเธอให้อยู่กลับผม จนอยู่มาได้1เดือนพอดี แล้ววันนึงเธอกลับบอกผมว่าไม่อยากรักผมอีกแล้ว ผมตัวชาไปหมดกินไม่ได้ทำงานไม่ได้ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมไม่ได้ทำผิดแล้วนะ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ได้ผมงงมาก เราคุยกัน เธอบอกผมว่าสิ่งที่ผมทำในอดีตมันไม่เคยออกไปจากหัวเธอเลย ผมพยามง้อพยามคุย ขอร้องเธอทุกอย่าง เธอบอกไม่อยากผิดหวังกับผมอีกแล้ว ผมเลยตอบไปว่า จะไม่ทำให้ผิดหวัง หรือเสียใจอีกแล้ว แต่เธอไม่ให้ไปต่อ ผมบอกว่าอะไรก็ได้ผมยอมหมด เธอบอกแน่ใจใช่ไหม ผมบอกใช่ แล้วเธอก็เริ่มคุยกับคนในเกม คุยให้ผมเห็น ให้ผมเสียใจ แบบที่เธอเคยเจอ ผมพยามอดทน จนวันนึง ผมรอเล่นเกมกับเธอ แต่เธอไม่เล่นกับผม ไปเล่นกับคนที่เธอคุย ผมพยามอดทน แต่มันทนไม่ได้จริงๆครับ ผมร้องให้หนักมาก เสียใจมากๆ ก่อนนอนผมจึงแอบตั้งแท๊กในไอจีเธอ ให้คนที่เธอคุยเห็นว่าเธอมีแฟนแล้ว แล้วกลางดึกคนที่เธอคุยทักผมมาว่าไม่รู้ว่าแฟนผมมีแฟนแล้ว และทักมาขอโทษผม ผมไม่ว่าอะไร เพราะเธอแค่แก้แค้นผม แต่เธอปลุกผม และด้าผมว่าทำแบบนี้ทำไม ไหนบอกทนได้ เวลานั้นผมไม่เข้าใจ ทำไมผมถึงผิด ผมไมไหว จึงบอกเลิกเธอไป ผมเสียใจมากที่ต้องพูดไป ผมไม่รู้ต้องทำยังไงแล้วในเวลานั้นผมทั้งเจ็บทั้งเสียใจ ผมจึงเลือกพูดไปแบบนั้น วันต่อมาเราต่างต้องไปทำงาน ในวันนั้นผมไม่สามารถทำงานได้ ผมเสียใจร้องให้ตลอดทั้งวัน พยามเข็มแข็งที่สุดแล้วแต่มันไม่ไหวจริงๆ ตอนเย็นเธอจะกลับมาเก็บของ ผมจึงง้อเธออีกครั้ง รอบนี้เธอบอกเองว่า จะง้อทำไมในเมื่อตัวเองบอกเลิก ไหนบอกทนไหว ผมทำไรไม่ถูกได้แต่ร้องให้ เธอบอกว่ามันคือการตั้งใจของเธอเองที่ทำให้ผมทนไม่ไหวจนบอกเลิก ผมยิ่งเสียใจเข้าไปใหญ่ ไม่รู้จะทำไง เธอบอกให้ปล่อยเธอไปซักที ผมบอกว่าจะปล่อยแต่ผมก็ทนไม่ไหวผมทำไม่ได้ ผมเสียใจ เธอบอกงั้นก็ค่อยๆปล่อยเธอไปเดี๋ยวก็ทำได้เอง ตอนนี้เรายังอยู่ด้วยกันแต่เธอทำเหมือนผมเป็นอากาศ ไม่สนใจใยดีผมผมเสียใจนะ แจ่ก็เข้าใจในเวลาเดียวกัน แต่ผมไม่อยากยอมแพ้ อยากง้อให้ได้ ผมจะง้อเธอยังไงดีครับ