พ่อชอบว่าเราโง่ จนเราเสียความมั่นใจ

เวลาเราพยายามคุยดีๆกับพ่อ เขาจะโยงเรื่องโง่ตลอด มีคำว่าก็โง่ทุกประโยค เวลาเราเปิดขวดอะไรไม่ออกพ่อก็บอกว่าโง่ คือพูดเล่นมั้ง ตอนแรกเราก็หัวเราะ จอยๆ หลังเราจริงจังเรื่องอะไรเขาก็ทำเป็นเล่นตลอด ผลการเรียนตกก็ด่าว่าก็เรียนโง่ เขาจะรู้ไหมว่าเราอ่านหนังสือจนอ้วก แล้วมาตบหัวลูบหลังว่า ลอเล่น มันไม่ได้ดีขึ้นเลย มันบ่อยจนเราถามตัวเองว่าเราโง่จริงๆหรอ บางทีแข่งรายการชนะได้ที่1มา เขากลับบอกว่าโง่ ถ้าฉลาดได้ระดับประเทศแล้ว ล่าสุดวันนี้เราเปิดฝานมข้นหวานแล้วงัดอยู่นาน เป็นฝาแบบกระป๋องอ่ะใช้มีดงัด เขาเห็นก็บอกว่า คนโง่เปิดฝากระป๋องอีกแล้ว เราเศร้าจังแบบ ถึงจะพูดเล่นแต่มันแทงใจดำ เราพยายามพัฒนาตัวเองให้คนอื่นมองเราเพรียบพร้อม ขยันเรียนดี ฉลาด แต่บางทีคำพูดพวกนั้นเราก็อยากได้ยินจากครอครัวเลยเปิดใจคุยกับพ่อ ณ ตอนที่เปิดนมข้นหวานเลย ว่าทำไมถึงชอบว่าหนูโง่ ทุกคำว่าโง่ต้องอยู่ในประโยค มันดูตลกหรอ หนูพยายามพัฒนาตัวเองตั้งเท่าไหร่ พ่อเคยพูดว่าหนูเก่งหนูฉลาดไหม เขาก็ไม่ฟังเลย บอกว่าคนโง่ไปเจริญหรอกแล้วเดินออกไป แทบจะไม่อยากคุยด้วยแล้ว เราสอบได้ที่3ก็บอกว่าแค่นี้อ่ะนะ โง่ ที่บอกว่ามีคำว่าโง่อยู่ทุกประโยคคือเรื่องจริงนะเขาจะโยงทุกเรื่องให้เราโง่ให้ได้ จนเราเกลียดคำนี้ไปเลย 😭