อยากเลิกกับเเฟน เเต่เขาดันมาอยู่บ้านเรา

กระทู้คำถาม

พอดีอยากสอบถาม พี่ๆน้องๆ ทุกคนในเพจนี้เเละหนูเองอยากได้คำเเนะนำเเละการสื่อสารที่อาจจะมีประโยชน์กับตัวหนูเองได้ไม่มากก็น้อยค่ะ *เข้าเรื่อง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บกันมาได้ประมาณราวๆ จะ 3 ปีได้เเล้วค่ะ เเต่ประเด็นคือ เขาดันมีนิสัยที่ อารมณ์เปรนปรวน ง่ายอย่างกับผู้หญิง ใจร้อน โมโหง่าย เเละ ชอบใช้เเต่คำพูดเเรงๆ บางทีก็เเอบเผลอพูดไม่คิดออกมาด้วยซ้ำ ไม่มีงานเป็นหลักเป็นเเหล่ง ทำบางไม่ทำบาง พอเราบอกให้ไปสมัครงานเดี๋ยวก็บอกว่า งานนี้ไม่เข้ากับตัวเองกลัวไปทำเเล้วจะทำได้ไม่นาน (จริงค่ะเขาทำงานที่ไหนได้ไม่นานเอาง่ายๆเขาเป็นคนเข้าคนอยาก พูดง่ายๆว่า ปากหมา นั้นเเหละค่ะถึงจะถูกตก ) มันเลยทำให้หนูต้องวนกลับมานั่งนึกคิดทบทวนกับตัวเองว่า มันใช่หรอ คนที่จะมาร่วมสร้างอนาคต เป็นผู้ร่วมคิดสร้างอะไรไปด้วยกัน หนูเคยไล่เขาออกจากบ้านนะคะ เเบบใช้เหตุผลมากๆ เเต่เขาก็ไปนะคะ เพรยงเเต่หนูเองโง่ที่ใจอ่อน กลัวเขาจะไปไหนไม่ลอด เเต่ผ่านมาช่วงนึง หนูรู้สึกว่าหนูเหนื่อยมากๆเลยค่ะกับการกระทำหลายๆอย่างของเขามันยังทำให้หนูรู้สึกดาวบ้าง (เวลากลับมาจากที่ทำงานเหนื่อยๆเขาก็พูดไม่เข้าหูบ้างอะไรบ้างตามประสาคนปากหมา) หนูเองรู้สึกว่าการอยู่คนเดียวโดยไม่มีเขาหนูรู้สึกเหมือนมันสบายใจกว่าเยอะเลยค่ะ *หรือหนูต้องบอกเขาไปอีกรอบหรือพูดกับเขายังไงดีค่ะให้เขาคิดว่าสิ่งที่เขาเป็นอยู่เเละทำอยู่มันทำให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้สึก Toxic Relationship มากๆเลยค่ะในครั้งนี้ ในอายุ 25 ปี เเละลืมอีกอย่างคือค่าใช้จ่ายในบ้านไนูก็ตัวหนูเองเเหละค่ะ ที่จะจ่ายเองเเทบทั้งหมดโดยที่บางเดือนเขาไม่ช่วยจ่ายด้วยซ้ำ เเต่เขามาอยู่บ้านเรานะคะ เหนื่อยจนบางวันไม่อยากจะพูดคุยกับเขาเลยค่ะ รอบนี้หนูรู้สึกมองเขาเปลี่ยนไปมากๆจากคนรัก เเต่เป็นเหมือนอยากให้เขาไปเรียนรู้ด้วยตัวเองโดยไม่มีหนูค่อย Support. อยู่ตรงนี้อีกเเล้วอ่ะค่ะ
เต่าเอือม