เห็น หลายร้าน เช่น
1) ร้านขายอาหารปรุงสำเร็จ ใส่ถาดตักขาย เช่าแผงในตลาดสด ขายประเภทอาหารใต้  ร้านอื่นขายแทบไม่ทัน ร้านนี้ของเต็มถาด แม่ค้าร้องเรียกให้ช่วยซื้อ เพราะจำได้ว่าชอบซื้ออะไร แต่จะซื้อทุกครั้งที่เจอก็ไม่ใช่ แต่พอเขาเรียกให้ช่วยซื้อ เห็นของเหลือเยอะ ก็อดใจไม่ไหวช่วยซื้อ

2) ร้านขายอาหารข้าวต้มกุ้ย กับข้าวถุงสำหรับกินกับข้าวต้ม ถุง ๆ ละ 30 บาท ขายบนรถปิคอัพ ขี่ผ่านมาสังเกตเห็นเกือบทุกอาทิตย์
เงียบสนิท แต่เหมือนคนขายก็พยายามสู้สุดแรง

3) ร้านขายขนมหวาน ขนมปากหม้อ ขนมข้าวเหนียวสังขยา ขนมฟักทองสังขยา ฯลฯ เงียบ คนไม่ค่อยซื้อ ก็ช่วยอุดหนุนบางครั้ง
4) ร้านขายสเต๊กหมู สปาเก็ตตี้ เฟรนฟรายทอด ฯลฯ เป็นร้านที่ซื้อแบรนด์แฟนชายด์มา ตั้งแต่หมูขึ้นราคาก็ปรับราคาขึ้น หลังจากคนก็ไม่ค่อยเข้าร้าน จะปรับราคาลงก็ไม่ได้ เห็นลูก้าเข้าร้าน ไม่น่าเกิน 20% ซึ่งแทบไม่คุ้มกับค่าที่ค่าของ แต่ต้องมาขาย เพราะลูกเรียนโรงเรียนใกล้ร้าน

5) ร้านขายสเต๊กในโรงอาหาร มหาวิทยาลัย // ราคาประมาณ 60-70 บาท/ จาน แต่ก็ให้สมราคา คนแทบไม่ค่อยมี ส่วนใหญ่ จะกิน ก๋วยเตี๋ยว ข้าวราดแกง
ราคาประมาณ 40-50 บาท/จาน

เกือบทุกร้านเห็นมาไม่น้อยกว่า 1 ปี ก็พยายามอุดหนุน เวียนวน ไป มาเพื่อให้กำลังใจ แต่คิดไปคิดมา เรากำลังทำสิ่งที่ถูกต้องอยู่หรือไม่?