สวัสดีค่ะ ชื่อโม่ นะคะ
เราเป็น คนสวยคนนึง55555 หยอกค่ะ
เราเป็น นศ.ม.ราม เลยอาศัยอยู่นนทบุรี ครอบครัวโม่ เป็นครอบครัวที่พ่อแม่แยกทางกัน โม่อยู่กับพ่อที่นนทบุรี แต่เขาไม่รู้ว่าเราเป็นสาวสอง เพราะเราก็ไม่เคยบอก และไม่เคยแต่งหญิงมาก่อนให้เขาเห็น แต่ฟังจากคนในบ้านข้างบ้านบอกว่า
"อยากเป็นอะไรก็เป็นของเป็นคนดีพอ"
จนทำให้เรารู้สึกว่าโอเคร ฉันอยากแต่งหญิงที่เป็นความสุขของฉัน
ฉันก็แต่งหญิงออกนอกบ้านตลอด แต่พ่อไม่เคยเห็นเพราะเขาทำงานเชาบอกกับเวลาเรากับพ่อไม่ค่อยตรงกัน เขาเลยไม่ค่อยเห็นฉันแต่งหญิง เห็นบ้างแต่ไม่พูด เราก็ไม่รู้ว่าเขารู้สึกไงที่เราแต่งหญิง ฉันก็นึกว่าพ่อจะรับได้
จนในที่สุดเราได้กลับบ้านที่อ่างทองไปหายาย เดือนนึง ก็แต่งหญิงไป จนเรามีธุระต้องกลับนนทบุรี ก็แต่งหญิงกลับ พ่อเห็นเราแต่งหญิง เงียบ ไม่พูด เดินขึ้นห้องนอน เพราะ อาจจะดึกแล้วเราคิดงั้น พอจนเช้ามืด
ป้าพี่สาวพ่อ ถามพ่อว่า "โม่กลับมาตอนไหน"
พ่อเลยบอก "เที่ยงคืน แต่งตัวเxี้ยไรก็ไม่รู้!" พร้อมน้ำเสียงที่ใส่อารมณ์ (ลักษณะการแต่งตัวเราคือ เสื้อขอกลม ใส่สูธผู้หญิง กระโปร่งยาวถึงข้อเท้า)
เราร้องไห้เลย เชื่อว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาด่าเราลับหลัง เราไม่เจอกันเดือนนึงแต่บทสนทนา แรกที่ได้ยินเสียงพ่อที่เราไม่ได้ยินมา1เดือน กลับเป็นคำด่าที่ด่าเรา แทนจะถามความเป็นห่วงว่ากินไรยัง เหนื่อยไหม เป็นไง เราผิดมากไหมที่เกิดมาแบบนี้
เราผิดมากไหมที่ เกิดมาเป็นLGBTQ+
เราเป็น คนสวยคนนึง55555 หยอกค่ะ
เราเป็น นศ.ม.ราม เลยอาศัยอยู่นนทบุรี ครอบครัวโม่ เป็นครอบครัวที่พ่อแม่แยกทางกัน โม่อยู่กับพ่อที่นนทบุรี แต่เขาไม่รู้ว่าเราเป็นสาวสอง เพราะเราก็ไม่เคยบอก และไม่เคยแต่งหญิงมาก่อนให้เขาเห็น แต่ฟังจากคนในบ้านข้างบ้านบอกว่า
"อยากเป็นอะไรก็เป็นของเป็นคนดีพอ"
จนทำให้เรารู้สึกว่าโอเคร ฉันอยากแต่งหญิงที่เป็นความสุขของฉัน
ฉันก็แต่งหญิงออกนอกบ้านตลอด แต่พ่อไม่เคยเห็นเพราะเขาทำงานเชาบอกกับเวลาเรากับพ่อไม่ค่อยตรงกัน เขาเลยไม่ค่อยเห็นฉันแต่งหญิง เห็นบ้างแต่ไม่พูด เราก็ไม่รู้ว่าเขารู้สึกไงที่เราแต่งหญิง ฉันก็นึกว่าพ่อจะรับได้
จนในที่สุดเราได้กลับบ้านที่อ่างทองไปหายาย เดือนนึง ก็แต่งหญิงไป จนเรามีธุระต้องกลับนนทบุรี ก็แต่งหญิงกลับ พ่อเห็นเราแต่งหญิง เงียบ ไม่พูด เดินขึ้นห้องนอน เพราะ อาจจะดึกแล้วเราคิดงั้น พอจนเช้ามืด
ป้าพี่สาวพ่อ ถามพ่อว่า "โม่กลับมาตอนไหน"
พ่อเลยบอก "เที่ยงคืน แต่งตัวเxี้ยไรก็ไม่รู้!" พร้อมน้ำเสียงที่ใส่อารมณ์ (ลักษณะการแต่งตัวเราคือ เสื้อขอกลม ใส่สูธผู้หญิง กระโปร่งยาวถึงข้อเท้า)
เราร้องไห้เลย เชื่อว่านี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาด่าเราลับหลัง เราไม่เจอกันเดือนนึงแต่บทสนทนา แรกที่ได้ยินเสียงพ่อที่เราไม่ได้ยินมา1เดือน กลับเป็นคำด่าที่ด่าเรา แทนจะถามความเป็นห่วงว่ากินไรยัง เหนื่อยไหม เป็นไง เราผิดมากไหมที่เกิดมาแบบนี้