รัก คือ หวังดีไม่มีข้อแม้ หรือเปล่า ?

ในความสัมพันธ์มากมายที่เราผ่านพบ บางครั้งคำว่า “รัก” ก็ถูกตีความไปไกลจนกลายเป็นความคาดหวัง กลายเป็นเงื่อนไข กลายเป็นพันธะที่อีกฝ่ายต้องแบกรับ ทั้งที่แท้จริงแล้ว รัก…อาจไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการ หวังดีโดยไม่มีข้อแม้

รักที่ไม่ต้องครอบครอง
รักที่ไม่ต้องมีชื่อเรียก
รักที่ไม่ผูกมัด
แต่ยังยินดีเห็นเขาเติบโตในแบบที่เขาเป็น

บางทีการรักใครสักคน อาจไม่ใช่การได้อยู่ข้างเขาเสมอไป แต่เป็นการเฝ้ามองเขาอย่างเงียบ ๆ อยู่ในมุมที่แสงแดดไม่ถึง เป็นร่มเงาเวลาที่เขาเหนื่อยล้า เป็นกำลังใจแม้ในวันที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรายังอยู่ตรงนี้

รักที่ไม่หวังผลตอบแทน จึงไม่อ่อนแอ
ไม่กลัวการเปลี่ยนแปลง
ไม่ยึดติดกับบทบาทใด
เพราะหัวใจรู้ดีว่า…การหวังให้เขามีความสุข คือสิ่งเดียวที่สำคัญ

ความรักที่ไม่มีข้อแม้ ไม่ใช่เพราะเราไม่เจ็บ ไม่เศร้า หรือไม่รู้สึกอะไร
แต่เพราะเรายินดียอมรับทุกอย่าง แม้กระทั่งการไม่ได้รับอะไรกลับคืนมาเลย

นั่นแหละ…คือรักที่บริสุทธิ์
รักที่ไม่ต้องการเป็นเจ้าของ
รักที่ยินดีเพียงได้เห็นเขา มีความสุข