สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้เรามีเรื่องอยากจะมาระบายความผิดพลาดของเรา
เราคบกับแฟนมา 5 ปี
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเราอยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่คบกันช่วงแรกๆเราแทบจะไม่เคยแยกกันอยู่เลย
เราก็เหมือนคู่รักทั่วไปมีทะเลาะกันบ้างเป็นบางเวลาแต่เราก็ยังรักกันเหมือนเดิม
แฟนเราเป็นคนที่ไม่ชอบแสดงออก ชอบเล่นเกม ไม่ค่อยสนใจ เขาจะไม่พูดว่ารักหรือพูดคำหวานๆไม่เคยมีของขวัญในวันต่างๆ
แต่เขาจะใช้ภาษากายในการบอก เช่น การพาไปเที่ยวการพาไปดูหนัง หรือการพาไปกินของที่อร่อยๆ อยากไปไหนพาไปตลอดหรือถ้าเราอยากกินอะไรเขาก็จะพาเราไปกินทุกอย่าง เขาเป็นผู้ชายคนนึงที่แสดงออกไม่เก่งเลยแต่เขาจะบอกเราทางอ้อมทุกครั้ง
แต่เราก็จะชอบทะเลาะกับเขาเรื่องที่เขาไม่ใส่ใจหรือแสดงความรักให้เราเห็นเพราะเราเป็นคนที่ชอบมอบความรักและชอบแสดงออกให้เขาเห็นอย่างชัดเจนและเราอยากให้เขาแสดงความรักให้เราเห็นบ้าง ถึงจะทะเลาะกันอย่างไรสุดท้ายเราก็กลับมารักกันเหมือนเดิม
แต่ในวันหนึ่งที่เราทะเลาะกับเขาแล้วเป็นช่วงที่เราไปต่างจังหวัดมันทำให้เราห่างกับเขา ประจวบกับช่วงนั้นมีพี่คนนึงเข้ามาแล้วเรารู้สึกว่าเขาเติมเต็มสิ่งที่เราขาดหายไป ซึ่งมันก็เหมือนทฤษฎีที่ว่าอย่าเอา 90% ที่มีอยู่ไปแลกกับ 10% ที่เพิ่งเจอ เราคุยกับพี่เขาไม่กี่วัน
พอเขารู้เราก็บอกกับแฟนไปตรงๆ แฟนเราก็พยายามตามง้อแล้วจะปรับปรุงตัว ซึ่งเขาก็ปรับปรุงตัวมอบสิ่งที่เขาไม่เคยทำให้ ทำสิ่งที่เขาไม่เคยทำให้ เราก็รู้สึกดีและให้โอกาสที่จะกลับมาอยู่ด้วยกัน
แต่ทว่า..เราไม่ได้บล็อกพี่เขาคนนั้นและไม่ได้ตัดให้ขาด จนแฟนเรามาเจออีกครั้งมันทำให้เหมือนเราทำให้เขาผิดหวังกับสิ่งที่เขาหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เราก็บอกว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เขาแล้ว เราก็ตอบไปตามมารยาท ซึ่งในครั้งนี้หลังจากที่แฟนเราผิดหวังแฟนเราไม่รับฟังอะไรอีกเลย
เราขอโอกาสเขาให้ได้กลับมาเริ่มต้นใหม่
ซึ่งเขาก็ให้โอกาสเราได้กลับมาแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดและเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน แต่พอเวลาผ่านไปไม่กี่วันแฟนเราก็มาบอกว่าเขาไม่สามารถทำใจยอมรับในสิ่งที่เราทำได้ เราก็พยายามปรับความเข้าใจและคุยกันว่าเราขอโอกาสได้ไหมเราอยากมาสร้างครอบครัวจริงๆเราจะไม่มีวันเป็นแบบนั้นอีกแล้ว และกล้าพูดได้เลยว่าเราจะไม่กลับไปทำแบบนั้นอีก
เวลาผ่านไป 3 เดือน เขาก็มาบอกกับเราอีกว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วเราไม่สามารถกลับมาอยู่ด้วยกันได้เขาหมดรักเราแล้วเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว ตอนนั้นเราช็อคมากทำอะไรไม่ถูกได้แต่พยายามคุยกับเขาแต่เขาก็บอกว่ามันพยายามแล้วแต่ไม่ได้จริงๆเขาฝืนความรู้สึกเขามาก จนในที่สุดเราต้องตัดสินใจหย่ากันและแยกกันอยู่จริงๆ
เรารู้ว่าเราทำผิดพลาดในตอนนั้นมากแต่เราก็ยังอยากมีโอกาสและอยากกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เรารักแฟนเรามาก ที่ผ่านมาเรามีแต่เขามาโดยตลอดแต่ครั้งที่เราทำพลาดไปเรายอมรับว่าเราผิดจริงๆ เราผิดมากๆ เราเกลียดตัวเองและไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ เราหวังในใจลึกๆว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
แต่อีกใจเราก็กลัวว่าถ้าเขาแยกกันอยู่ไปแล้วเขาจะไปมีคนใหม่
เราอยากขอโทษเขาเป็นร้อยๆครั้งพันๆครั้งมันไม่สามารถทำให้เราหายรู้สึกผิดได้เลย เรารู้ว่าเราทำผิดพลาดและสำนึกผิดมากจริงๆจนบางครั้งก็อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
อยากฟังความคิดเห็นของเพื่อนๆค่ะ
แฟนขอแยกกันอยู่ ทำใจยังไงดีคะ
เราคบกับแฟนมา 5 ปี
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเราอยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่คบกันช่วงแรกๆเราแทบจะไม่เคยแยกกันอยู่เลย
เราก็เหมือนคู่รักทั่วไปมีทะเลาะกันบ้างเป็นบางเวลาแต่เราก็ยังรักกันเหมือนเดิม
แฟนเราเป็นคนที่ไม่ชอบแสดงออก ชอบเล่นเกม ไม่ค่อยสนใจ เขาจะไม่พูดว่ารักหรือพูดคำหวานๆไม่เคยมีของขวัญในวันต่างๆ
แต่เขาจะใช้ภาษากายในการบอก เช่น การพาไปเที่ยวการพาไปดูหนัง หรือการพาไปกินของที่อร่อยๆ อยากไปไหนพาไปตลอดหรือถ้าเราอยากกินอะไรเขาก็จะพาเราไปกินทุกอย่าง เขาเป็นผู้ชายคนนึงที่แสดงออกไม่เก่งเลยแต่เขาจะบอกเราทางอ้อมทุกครั้ง
แต่เราก็จะชอบทะเลาะกับเขาเรื่องที่เขาไม่ใส่ใจหรือแสดงความรักให้เราเห็นเพราะเราเป็นคนที่ชอบมอบความรักและชอบแสดงออกให้เขาเห็นอย่างชัดเจนและเราอยากให้เขาแสดงความรักให้เราเห็นบ้าง ถึงจะทะเลาะกันอย่างไรสุดท้ายเราก็กลับมารักกันเหมือนเดิม
แต่ในวันหนึ่งที่เราทะเลาะกับเขาแล้วเป็นช่วงที่เราไปต่างจังหวัดมันทำให้เราห่างกับเขา ประจวบกับช่วงนั้นมีพี่คนนึงเข้ามาแล้วเรารู้สึกว่าเขาเติมเต็มสิ่งที่เราขาดหายไป ซึ่งมันก็เหมือนทฤษฎีที่ว่าอย่าเอา 90% ที่มีอยู่ไปแลกกับ 10% ที่เพิ่งเจอ เราคุยกับพี่เขาไม่กี่วัน
พอเขารู้เราก็บอกกับแฟนไปตรงๆ แฟนเราก็พยายามตามง้อแล้วจะปรับปรุงตัว ซึ่งเขาก็ปรับปรุงตัวมอบสิ่งที่เขาไม่เคยทำให้ ทำสิ่งที่เขาไม่เคยทำให้ เราก็รู้สึกดีและให้โอกาสที่จะกลับมาอยู่ด้วยกัน
แต่ทว่า..เราไม่ได้บล็อกพี่เขาคนนั้นและไม่ได้ตัดให้ขาด จนแฟนเรามาเจออีกครั้งมันทำให้เหมือนเราทำให้เขาผิดหวังกับสิ่งที่เขาหวังว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เราก็บอกว่าเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เขาแล้ว เราก็ตอบไปตามมารยาท ซึ่งในครั้งนี้หลังจากที่แฟนเราผิดหวังแฟนเราไม่รับฟังอะไรอีกเลย
เราขอโอกาสเขาให้ได้กลับมาเริ่มต้นใหม่
ซึ่งเขาก็ให้โอกาสเราได้กลับมาแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดและเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน แต่พอเวลาผ่านไปไม่กี่วันแฟนเราก็มาบอกว่าเขาไม่สามารถทำใจยอมรับในสิ่งที่เราทำได้ เราก็พยายามปรับความเข้าใจและคุยกันว่าเราขอโอกาสได้ไหมเราอยากมาสร้างครอบครัวจริงๆเราจะไม่มีวันเป็นแบบนั้นอีกแล้ว และกล้าพูดได้เลยว่าเราจะไม่กลับไปทำแบบนั้นอีก
เวลาผ่านไป 3 เดือน เขาก็มาบอกกับเราอีกว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วเราไม่สามารถกลับมาอยู่ด้วยกันได้เขาหมดรักเราแล้วเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเราแล้ว ตอนนั้นเราช็อคมากทำอะไรไม่ถูกได้แต่พยายามคุยกับเขาแต่เขาก็บอกว่ามันพยายามแล้วแต่ไม่ได้จริงๆเขาฝืนความรู้สึกเขามาก จนในที่สุดเราต้องตัดสินใจหย่ากันและแยกกันอยู่จริงๆ
เรารู้ว่าเราทำผิดพลาดในตอนนั้นมากแต่เราก็ยังอยากมีโอกาสและอยากกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เรารักแฟนเรามาก ที่ผ่านมาเรามีแต่เขามาโดยตลอดแต่ครั้งที่เราทำพลาดไปเรายอมรับว่าเราผิดจริงๆ เราผิดมากๆ เราเกลียดตัวเองและไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ เราหวังในใจลึกๆว่าจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม
แต่อีกใจเราก็กลัวว่าถ้าเขาแยกกันอยู่ไปแล้วเขาจะไปมีคนใหม่
เราอยากขอโทษเขาเป็นร้อยๆครั้งพันๆครั้งมันไม่สามารถทำให้เราหายรู้สึกผิดได้เลย เรารู้ว่าเราทำผิดพลาดและสำนึกผิดมากจริงๆจนบางครั้งก็อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
อยากฟังความคิดเห็นของเพื่อนๆค่ะ