มีเรื่องอยากไปปรึกษาเพื่อนในพันทิป เป็นอาการของน้องชาย เราคิดว่าน้องเราเป็นอินโทรเวิร์ดบวกกับเป็นเพอร์เฟคชั่นนิสท์ ตอนนี้น้องอายุ 20 ปี มีพฤติกรรมที่ต่างจากคนทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด น้องเริ่มมีอาการนี้ตั้งแต่จบม.3 น้องเข้าเรียนต่อในสายอาชีพ ปีแรกก็ไปเรียนได้ปกติดี ขยันเรียน แต่การแต่งตัวของน้องก็คือใส่ยูนิฟอร์มของสถาบันแล้วใส่ฮูดทับอีกชั้น ดึงฮูดขึ้นมาปิดหัว ใส่แมส ไม่ว่าสภาพอากาศหรือสถานที่ที่ไปจะเป็นอย่างไรก็แต่งตัวแบบนี้ ไม่เฉพาะแค่ไปเรียน ไปเที่ยวกับที่บ้านก็แต่งตัวแบบนี้ ที่เรียนน้องมีเพื่อน 2-3 คน พอปี 2 การเรียนน้องก็เปลี่ยนไป ไปๆหยุดๆ จนเทอม 2 มีการฝึกงาน ที่บ้านก็ไม่ได้สังเกตคิดว่าอยู่ในช่วงปิดเทอม จนอาจารย์โทรมาถามว่าน้องฝึกงานที่ไหนให้แจ้งสถาบันหน่อย เลยรู้ว่าน้องไม่ไปฝึกงานและไม่อยากเรียนต่อแล้ว บอกเหตุผลว่าเรียนยากปวดหัว ก็เลยออกจากการเรียน
พฤติกรรมเวลาน้องอยู่บ้าน จะพยายามปิดประตู ปิดหน้าต่างบ้านทุกบาน ปิดม่านบังแสง จนคนในบ้านบ่น หากคนในบ้านไม่อยู่แล้วน้องอยู่คนเดียว จะปิดบ้านเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่เลย แม้ว่าจะค่ำแล้วก็ไม่เปิดไฟ น้องไม่เคยเดินออกมานอกตัวบ้านเลย มีครั้งนึงไม่มีคนอยู่บ้านแล้วฝนตก น้องก็ปล่อยให้ผ้าที่ตากไว้ด้านนอกเปียกฝน เวลาอยู่บ้านน้องก็เล่นมือถือใส่หูฟังแทบตลอดเวลา การพูดสื่อสารกับคนในบ้านน้องพูดเบามาก เหมือนพูดกระซิบ เวลาคุยทุกคนต้องห่ะ แล้วให้พูดดังๆ หากมีญาติๆมาบ้าน น้องจะเข้าไปหลบในห้องและล็อคประตู ไม่ออกมาเลยจนกว่าญาติๆจะกลับไป น้องเป็นคนนอนดึกมาก เวลากลางคืนที่บ้านปิดไฟนอน น้องจะเดินวนไปมาอยู่ในบ้านมืดๆ เราลงมาเข้าห้องน้ำกลางดึกตี 1 ก็ตกใจว่าทำไมไม่นอน มาเดินอยู่ทำไม
ส่วนเรื่องเพอร์เฟคชั่นนิสท์ ของทุกอย่างในบ้านน้องจะจัดระเบียบทั้งหมด ไม้แขวนเสื้อเปล่าเอาออกจากราวมาแยกไว้ บ้านกวาดถูเช้าเย็น น้ำดื่มต้องกรอกไว้เต็มทุกขวดแช่ไว้เต็มตู้ ถังน้ำในห้องน้ำต้องเปิดน้ำเต็มปริชนิดว่าเพิ่มน้ำอีกหยดเดียวก็ล้น ฟังดูก็ดีนะ แต่สำหรับคนในบ้านมองว่าไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้
พอพ่อแม่เกษียณออกมาอยู่บ้าน ลูกๆทุกคนก็ต้องรับหน้าที่ทำงานหาเงินต่อ น้องก็เช่นกัน แต่ด้วยน้องมีวุฒิแค่ม.3 จะหางานก็คงยากเลยฝากญาติให้ดึงเข้าทำงาน การแต่งตัวน้องก็เหมือนตอนเรียนเลยใส่ยูนิฟอร์มบริษัท ใส่ฮูดทับปิดหัวปิดแมสแม้อยู่ในออฟฟิศ เวลาทำงานน้องทำตามสั่งจนเสร็จไปเป็นงานๆ ถึงแม้จะมีงานด่วนเข้ามา น้องก็ไม่ทำหากงานก่อนหน้ายังไม่เสร็จ จนบางครั้งงานมีปัญหา ปีใหม่มีกิจกรรมในออฟฟิศ ทุกคนก็สบายๆ ช่วยกันแต่งออฟฟิศเป่าลูกโป่ง แต่น้องนั่งทำงานแค่งานถ่ายเอกสารนิดหน่อยไม่ได้ด่วนเลย น้องพูดเบาเหมือนตอนอยู่ที่บ้านจนเริ่มมีปัญหาการสื่อสารกับคนในออฟฟิศ บางวันน้องไม่พูดกับใครเลยจนคนในออฟฟิศเริ่มอึดอัด พักเที่ยงออฟฟิศปิดไฟ ทุกคนออกไปกินข้าว แต่น้องไม่ไปนั่งทำงานและบอกเหตุผลว่าไม่ชอบไปโรงอาหารเพราะคนเยอะ เวลาเลิกงานเช่น 17.00 คนอื่นเก็บของก่อนเวลา 10 นาทีเพื่อเตรียมไปสแกนเลิกงาน แต่น้องนั่งทำงานจนถึง 17.00 ถึงปิดคอมเก็บของแล้วไปสแกนออก พี่ที่รอปิดออฟฟิศก็บ่นว่าช้า (พฤติกรรมนี้เหมือนที่บ้านเวลาจะออกไปไหนต้องรอน้องเป็นคนสุดท้าย) ส่วนเรื่องเพอร์เฟคชั่นนิสท์ที่ทำให้ดูเหมือนเป็นปัญหากับคนในออฟฟิศคือจัดของต่างๆในออฟฟิศ หรือไฟล์งานที่คนอื่นวางไว้บนหน้าจอเดสท์ท๊อป ทำให้เจ้าของหรือคนที่ต้องการใช้งานหาไม่เจอ
พฤติกรรมที่กล่าวมาข้างต้น พ่อกับแม่เริ่มกังวลใจว่าน้องจะมีปัญหาในการใช้ชีวิตในสังคม การกระทำของน้องที่เห็นคือเข้ากับคนอื่นไม่ได้เลย เรื่องที่น้องไม่ฝึกงานตอนเรียนเราก็พอมองออกว่ามาจากปัญหาที่น้องไม่ชอบคนเยอะ ไม่อยากสุงสิงกับใคร อยากให้น้องปรับพฤติกรรม เคยเรียกมาคุยแล้ว เขาก็บอกว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร แต่คนรอบข้างมองว่าผิดปกติแน่ๆ เลยอยากรู้ว่ามีใครที่เป็นแบบนี้ หรือเจอคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้บ้าง แล้วมีวิธีรับมืออย่างไร หรือต้องพบแพทย์จริงๆ
อินโทรเวิร์ดขั้นนี้ควรพาไปพบแพทย์แล้วใช่ไหม สามารถทำให้หายจากอาการนี้ได้หรือเปล่า?
พฤติกรรมเวลาน้องอยู่บ้าน จะพยายามปิดประตู ปิดหน้าต่างบ้านทุกบาน ปิดม่านบังแสง จนคนในบ้านบ่น หากคนในบ้านไม่อยู่แล้วน้องอยู่คนเดียว จะปิดบ้านเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่เลย แม้ว่าจะค่ำแล้วก็ไม่เปิดไฟ น้องไม่เคยเดินออกมานอกตัวบ้านเลย มีครั้งนึงไม่มีคนอยู่บ้านแล้วฝนตก น้องก็ปล่อยให้ผ้าที่ตากไว้ด้านนอกเปียกฝน เวลาอยู่บ้านน้องก็เล่นมือถือใส่หูฟังแทบตลอดเวลา การพูดสื่อสารกับคนในบ้านน้องพูดเบามาก เหมือนพูดกระซิบ เวลาคุยทุกคนต้องห่ะ แล้วให้พูดดังๆ หากมีญาติๆมาบ้าน น้องจะเข้าไปหลบในห้องและล็อคประตู ไม่ออกมาเลยจนกว่าญาติๆจะกลับไป น้องเป็นคนนอนดึกมาก เวลากลางคืนที่บ้านปิดไฟนอน น้องจะเดินวนไปมาอยู่ในบ้านมืดๆ เราลงมาเข้าห้องน้ำกลางดึกตี 1 ก็ตกใจว่าทำไมไม่นอน มาเดินอยู่ทำไม
ส่วนเรื่องเพอร์เฟคชั่นนิสท์ ของทุกอย่างในบ้านน้องจะจัดระเบียบทั้งหมด ไม้แขวนเสื้อเปล่าเอาออกจากราวมาแยกไว้ บ้านกวาดถูเช้าเย็น น้ำดื่มต้องกรอกไว้เต็มทุกขวดแช่ไว้เต็มตู้ ถังน้ำในห้องน้ำต้องเปิดน้ำเต็มปริชนิดว่าเพิ่มน้ำอีกหยดเดียวก็ล้น ฟังดูก็ดีนะ แต่สำหรับคนในบ้านมองว่าไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้
พอพ่อแม่เกษียณออกมาอยู่บ้าน ลูกๆทุกคนก็ต้องรับหน้าที่ทำงานหาเงินต่อ น้องก็เช่นกัน แต่ด้วยน้องมีวุฒิแค่ม.3 จะหางานก็คงยากเลยฝากญาติให้ดึงเข้าทำงาน การแต่งตัวน้องก็เหมือนตอนเรียนเลยใส่ยูนิฟอร์มบริษัท ใส่ฮูดทับปิดหัวปิดแมสแม้อยู่ในออฟฟิศ เวลาทำงานน้องทำตามสั่งจนเสร็จไปเป็นงานๆ ถึงแม้จะมีงานด่วนเข้ามา น้องก็ไม่ทำหากงานก่อนหน้ายังไม่เสร็จ จนบางครั้งงานมีปัญหา ปีใหม่มีกิจกรรมในออฟฟิศ ทุกคนก็สบายๆ ช่วยกันแต่งออฟฟิศเป่าลูกโป่ง แต่น้องนั่งทำงานแค่งานถ่ายเอกสารนิดหน่อยไม่ได้ด่วนเลย น้องพูดเบาเหมือนตอนอยู่ที่บ้านจนเริ่มมีปัญหาการสื่อสารกับคนในออฟฟิศ บางวันน้องไม่พูดกับใครเลยจนคนในออฟฟิศเริ่มอึดอัด พักเที่ยงออฟฟิศปิดไฟ ทุกคนออกไปกินข้าว แต่น้องไม่ไปนั่งทำงานและบอกเหตุผลว่าไม่ชอบไปโรงอาหารเพราะคนเยอะ เวลาเลิกงานเช่น 17.00 คนอื่นเก็บของก่อนเวลา 10 นาทีเพื่อเตรียมไปสแกนเลิกงาน แต่น้องนั่งทำงานจนถึง 17.00 ถึงปิดคอมเก็บของแล้วไปสแกนออก พี่ที่รอปิดออฟฟิศก็บ่นว่าช้า (พฤติกรรมนี้เหมือนที่บ้านเวลาจะออกไปไหนต้องรอน้องเป็นคนสุดท้าย) ส่วนเรื่องเพอร์เฟคชั่นนิสท์ที่ทำให้ดูเหมือนเป็นปัญหากับคนในออฟฟิศคือจัดของต่างๆในออฟฟิศ หรือไฟล์งานที่คนอื่นวางไว้บนหน้าจอเดสท์ท๊อป ทำให้เจ้าของหรือคนที่ต้องการใช้งานหาไม่เจอ
พฤติกรรมที่กล่าวมาข้างต้น พ่อกับแม่เริ่มกังวลใจว่าน้องจะมีปัญหาในการใช้ชีวิตในสังคม การกระทำของน้องที่เห็นคือเข้ากับคนอื่นไม่ได้เลย เรื่องที่น้องไม่ฝึกงานตอนเรียนเราก็พอมองออกว่ามาจากปัญหาที่น้องไม่ชอบคนเยอะ ไม่อยากสุงสิงกับใคร อยากให้น้องปรับพฤติกรรม เคยเรียกมาคุยแล้ว เขาก็บอกว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไร แต่คนรอบข้างมองว่าผิดปกติแน่ๆ เลยอยากรู้ว่ามีใครที่เป็นแบบนี้ หรือเจอคนที่มีพฤติกรรมแบบนี้บ้าง แล้วมีวิธีรับมืออย่างไร หรือต้องพบแพทย์จริงๆ