หน้าตากับฐานะ

ผมโชคดีเรื่องนี้มาก พ่อแม่ให้ยีนที่ดีมาเลยเป็นพิมพ์นิยมที่ผู้หญิงชอบ ตอนวัยรุ่นผมคิดว่า ผมไม่ชอบตาตี่กับความขาวของผมเลย ไม่น่าเชื่อว่าเวลาผ่านไป มันกลายเป็นสิ่งที่คนไทยชอบ บรรพบุรุษผมมาจากเซียงไฮ้ มันก็ไม่แปลกว่าทำไม ยีนจึงส่งผ่านมาถึงรุ่นผม ผมกลับไปบ้านเกิดบรรพบุรุษที่จีน ปีละครั้ง เพียงเพื่อรำลึกว่า ที่นี่คือ ต้นเหง้าของผม

ผมยอมรับว่าที่บ้านผมมีฐานะ มาจากรุ่นบรรพบุรุษ ไม่ได้เกิดในรุ่นผม อาม่าอากงผมมาจากเมืองจีน เรียนหนังสือน้อย​ แต่ขยันโคตรๆ ส่งมาถึงรุ่นหลานคือรุ่นผม ผมโชคดีอย่างหนึ่ง ผมเกิดเป็นผู้ชาย ประเพณีคนจีน ชายใหญ่กว่าหญิงเสมอ โชคดีอีกอย่างผมเป็นหลานที่อากงรักที่สุดทุกอย่างที่อากงทำจึงตกลงมาที่ผมหมด ยอมรับว่าผมสบายใจที่ออกจากระบบการทำงานได้โดยไม่ลังเล ก็เพราะผมมีพื้นฐานจากอากงที่สนับสนุนอยู่

ด้วยบ้านผมมีเชื้อสายจีนแบบอนุรักษ์นิยม จึงมักสอนลูกหลานเรื่องความฉลาด ความขยัน การคบหาคนที่ฉลาดและขยัน และหลีกหนีคนที่ขี้เกียจและโง่ มันเป็นคำสอนที่ยากจะปฏิเสธ แม้ว่าจะฟังดูแสลงใจไปบ้าง ​แต่ต้องยอมรับว่ามันคือความจริง