ทำอย่างไรเมื่อ“มนุษย์ป้าคนนั้นคือแม่ฉันเอง”

เรารู้สึกว่านิสัยแม่ของเราเหมือนพวกมนุษย์ป้าที่คิดว่าที่ตัวเองถูกอยู่คนเดียวจนไม่อยากอยู่ด้วยในบั้นปลายชีวิต

เราอยู่กับแม่ตั้งแต่เด็กจนถึงอายุ 15 ปีหลังจากนั้นเราก็ย้ายไปเรียนต่างจังหวัดและทำงานต่างจังหวัดจนปัจจุบันอายุ 33 นานๆกลับบ้านที ระหว่างใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวเราก็ไม่ชอบพวกมนุษย์ป้ามากขึ้นทุกวันๆ พยายามออกห่างทุกครั้งที่เจอ แต่เราออกห่างจากแม่มากไม่ได้ไง ครั้งแรกที่เราเริ่มสังเกตว่าแม่เราทำตัวเหมือนมนุษย์ป้าที่เราเคยเจอคนนั้นเลย เรารู้สึกใจสลายมาก ทำไมคนที่เรารักถึงมีนิสัยแบบคนที่เราเกลียดนะ คำถามนี้วนอยู่ในหัวเราหลายปี แต่ก็พยามปลงไปเพราะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน เราไม่ค่อยโทรคุยกับแม่เพราะแม่ไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์ เลยไม่ค่อยมีความผูกพันกับแม่เท่าไหร่ แต่ก็มีคิดไว้ว่าตอนนี้อายุก็มากขึ้นทั้งสองคน อนาคตควรซื้อบ้านแล้วให้แม่มาอยู่ด้วยกันดีไหม ครอบครัวตอนนี้เหลืออยู่สองคน

ปัญหาคือครั้งล่าสุดที่เรากลับบ้านไปเรารู้สึกไม่โอเคกับนิสัยของแม่มากๆ จนเราไม่แน่ใจว่าการอยู่ด้วยกันจะยิ่งทำให้ทะเลาะกันมากขึ้นหรือเปล่า แต่เราก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง หลังๆมานี้การคุยกับแม่มักจะจบลงด้วยการทะเลาะกันทุกครั้ง ตอนนี้คิดไม่ตกจริงๆ