สมาธิเป็นกำลังให้เกิดความต่อเนื่องในการภาวนา
ตัวรู้ที่เข้าไปที่อาการ อารมณ์นั้น จะมีกำลังสมาธิ lockอารมณ์เป้าหมาย(วิตก,แล่นไปในอารมณ์) เกืดการวิจารณ์ ด้วยอารมณ์ที่เป็นเอกคตา ถ้าไม่มีกำลังสมาธิ วิตก วิจารณ์จะเกิดขึ้นไม่ได้ ดังนั้นการภาวนา จึงต้องมีกำลังสมาธิ เพื่อให้มีสติ รู้ว่าขณะนี้จิตไปพิจารณาอารมณ์อะไร ดังนั้นการภาวนา จึงเป็น อินทรีย์ มีสติ สมาธิ เป็นตัวหลัก
สติ สมาธิ ทำงาน ทำให้เกิดความต่อเนื่องของการภาวนา
ตัวรู้ที่เข้าไปที่อาการ อารมณ์นั้น จะมีกำลังสมาธิ lockอารมณ์เป้าหมาย(วิตก,แล่นไปในอารมณ์) เกืดการวิจารณ์ ด้วยอารมณ์ที่เป็นเอกคตา ถ้าไม่มีกำลังสมาธิ วิตก วิจารณ์จะเกิดขึ้นไม่ได้ ดังนั้นการภาวนา จึงต้องมีกำลังสมาธิ เพื่อให้มีสติ รู้ว่าขณะนี้จิตไปพิจารณาอารมณ์อะไร ดังนั้นการภาวนา จึงเป็น อินทรีย์ มีสติ สมาธิ เป็นตัวหลัก