⦿มุสลิมนั้น คือผู้ที่ใคร่ครวญอย่างตั้งใจ ตั้งคำถามค้นหาคำตอบท้าทายตัวเอง  จนเห็นระเบียบวิถีของสิ่งต่างๆ ที่สอดคล้องกันและ เห็นร่องรอยอันอยู่ระหว่าง การมีหรือไม่มี การว่างหรือไม่ว่าง การถูกสร้างและก้าวพ้นจากการสร้าง นำไปสู่การศรัทธาของปัจเจกบุคคล อันเห็นว่า ระเบียบนั้น มาจากเอกภาวะ หนึ่งเดียว ที่ครอบครองลักษณะอนันต์ อันเป็นจุดเริ่มว่าคือ พระเจ้า หรืออัลลอฮ์ ซบ

⦿เมื่อมุสลิม ยอมรับ ต่อสภาวะนั้น มุสลิมย่อมตระหนักต่อว่า ไม่มีสิ่งใดอันเป็นของเรา หรือเราครอบครอง ควบคุม ตระหนักถึงการได้รับมา และการคืนกลับ ตระหนักถึง มายาคติทางระเบียบสังคม ระหว่างมนุษย์ที่ถูกสร้าง  เมื่อตระหนักแล้ว สิ่งที่ตามมาคือ มุสลิมย่อมยอมรับว่า ชีวิตไม่ใช่ของเรา เราเป็นเพียงผู้ดูแลชีวิต ทรัพย์สินไม่ใช่ของเรา เราเป็นเพียงผู้ดูแลทรัพย์สิน ชื่อเสียงไม่ใช่ของเราเราเพียงได้รับมา และคืนกลับไป

⦿เพราะไม่ใช่ของเราแล้ว เมื่อมุสลิม กระทำสิ่งเสียหายต่อสิ่งแวดล้อม มุสลิมจะถือว่าได้กระทำสิ่งที่ผิดบาป เมื่อมุสลิมใช้จ่ายเงินเพื่อทำลายสังคม แม้จะเป็นผู้หาเงิน ก็ถือว่าได้กระทำสิ่งที่ผิดบาป เมื่อมุสลิม ละเมิดต่อเพื่อนมนุษย์ที่อยู่ต่างความเชื่อศรัทธา จึงย่อมเป็นบาป และ แม้แต่มุสลิมทำร้ายร่างกายตัวเอง และจิตใจก็เป็นสิ่งที่ไม่ใช่คุณงามความดีตามหลักการศาสนาอิสลาม

⦿มุสลิมจะต้องใคร่ครวญ ขัดเกลาจิตใจ ให้เกิดการปล่อยวางสิ่งที่มีอยู่ ยึดอยู่ ครอบครองอยู่ และ ถอยออกมาเป็นเสมือนเพียงผู้ ยืมใช้-ไม่ใช่ละทิ้ง สิ่งต่างๆด้วยความดี เมื่อเป็นเช่นนั้น อัตตา ตัวตน ก็จะไม่สามารถดำรงอยู่ได้ เมื่ออัตตา ตัวกูของกูไม่สามารถดำรงอยู่ได้  ความทุกข์ จะการต้องการครอบครองเปลี่ยนแปลง ก็จะเกิดขึ้นในจิตใจได้ยาก นำมาสู่ความสงบ ของผู้เป็นมุสลิม

⦿"และแม้มุสลิมจะดำรงอยู่ร่วมกับทรัพย์สิน มุสลิมก็ควรจะไม่ทุกข์เพราะทรัพย์  แม้ดำรงอยู่ร่วมกับชื่อเสียง ก็อยู่ด้วยความถ่อมตนต่อชื่อเสียง แม้อยู่ร่วมกับอำนาจ ก็จะมีความยำเกรงว่าอำนาจนั้นจะต้องถูกใช้เพียงเพื่อความดี"