EP1
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีที่แล้ว
สวัสดีผมชื่อแม็ค 15 ปีที่แล้วผมเป็นมือใหม่หัดถ่ายรูปวันนึงมีกิจกรรมประจำกลุ่มเกิดขึ้นผมกับเพื่อนก็ลงชื่อตามปกติ มันเป็นกิจกรรมตามปกติของกลุ่มที่จะมีการนัดรวมตัวกันเพื่อไปฝึกถ่ายรูป  แล้ววันที่ต้องไปกิจกรรมก็มาถึง ขณะกำลังขึ้นรถกันผมได้เจอน้องผู้หญิงคนนึง เธอชื่อว่าอีฟ มาคนเดียวเธอเดินตรงมาหาผมแล้วพูดกับผมว่ามาแย่งที่นั่งเธอทำไม ผมก็เลยตอบไปว่า 
แม็ค : ที่นั่งไม่ได้ระบุเอาไว้นิว่าเป็นของใครใครมาก่อนก็นั่งไปก็แค่นั้นไหม
อีฟ : ก็ปกติที่ไปทุกครั้งหนูก็นั่งตรงนี้
แม็ค : แต่ครั้งนี้พี่มาก่อนนะแล้วพี่ก็มากับเพื่อนถามแล้วไม่มีใครบอกว่ามีคนนั่งพี่ก็นั่งแล้วไงน้องหาที่อื่นนั่งเถอะ
แล้วผมก็เลยหันไปคุยกับเพื่อนต่อตามปกติ แต่ดูเหมือนน้องเค้าจะไม่ยอมไปสุดท้าย เพื่อนผมก็เลยลุกออกแล้วไปนั่งตรงที่วางเท้าแทนแล้วให้น้องเค้านั่ง  พอน้องได้ที่นั่งก็ยังบ่นไม่หยุดว่ามาแย่งที่นั่งเขาผมไม่ได้สนใจเลยเอาหูฟังมาเสียบเพื่อจะฟังเพลง พอรถออกไปสักพักเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย จนผ่านไปเกือบชั่วโมง ผมก็ได้ยินเสียงเพลงที่ผมฟังอยู่ดังจากข้างนอกหูฟัง โดยเป็นเสียงผู้หญิงผมเลยถอดหูฟังออกข้างหนึ่งเพื่อฟังให้แน่ใจว่าเสียงจากไหน ผมหันไปเห็นน้องอีฟร้องเพลงอยู่ซึ่งมันเป็นเพลงเดียวกับที่ผมฟังอยู่ในหูฟัง ผมเลยหันไปแล้วบอกกับน้องไปว่า
แม็ค : นี่เราฟังเพลงเดียวกันอยู่หรอ
อีฟ : อะไรนะ ?
แม็ค : เราฟังเพลงเดียวกันอยู่
อีฟ : จริงดิ
จากนั้นเราเลยเริ่มได้คุยกันบ้าง จนกระทั่งมาถึงจุดหมายปลายทางของเรา โดยในกิจกรรมจะมีคนที่ไปร่วมกิจกรรมอยู่ประมาณ 30 ถึง 40 คน โดยแต่ละคนก็จะจับกันเป็นกลุ่ม แล้วไปเดินถ่ายรูปกันโดยผมและเพื่อนที่ไปด้วยกันวันนั้นไม่ได้อยากจะไปถ่ายรูปแค่อยากจะไปเที่ยวเฉยๆ เลยไม่ได้เดินขึ้นไปข้างบนกับกลุ่มที่ถ่ายรูป ผมกับเพื่อนเลยคุยกันว่าเดี๋ยวจะนั่งเล่นริมหาดอยู่ข้างล่างดีกว่าเพราะขี้เกียจเดิน สักพักนึงมีคนเดินมาจากข้างหลัง ซึ่งเป็นคนที่อยู่ในกลุ่มถ่ายรูป เธอชื่อเมย์ 
เมย์ :  แม็คเราฝากน้องอีฟหน่อย เพราะน้องเค้าไม่อยากเดินขึ้นไปเมย์เห็นว่าแม็คนั่งอยู่ข้างล่างไม่ขึ้นข้างบนเลยฝากน้องหน่อยน้องเค้ามาคนเดียว
แม็ค : ได้ดิยังไงเราก็ไม่ได้ขึ้นไปข้างบนอยู่แล้วว่าจะนั่งเล่นนอนเล่นอยู่แถวนี้  ว่าแต่น้องมันอยากอยู่กับเราหรอ
เมย์ : อีฟว่าไง?
อีฟ : ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ
แม็ค : ก็ได้นะแล้วแต่เลย
หลังจากนั้นก็นั่งเล่นนอนเล่นริมหาด และเล่นน้ำ ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไปจนบ่ายกว่าๆ กลุ่มที่ขึ้นไปถ่ายรูปก็ลงมากัน แล้วหัวหน้ากลุ่มก็พูดว่า ให้ทุกคนเตรียมตัวไปกินข้าวเดี๋ยวจะกลับกันแล้ว  ผมกับเพื่อนก็เลยคุยกันว่าจะกินข้าวไหม สุดท้ายเราก็จะไปกินข้าวกัน ผมเลยหันไปถามน้องอีฟ
แม็ค : เดี๋ยวพวกพี่จะไปกินข้าวกันจะไปด้วยกันไหม?
อีฟ : ทำไมต้องไปด้วยอ่ะ?
แม็ค : ก็จะไปกินไหมเพราะเห็นว่าพวกเมย์ยังไม่ลงมาไม่รู้ว่าลงมาแล้วจะกินหรือเปล่าถ้าจะไปก็ตามมาแล้วกัน
อีฟทำหน้าคิดสักพักหันไปมองพวกที่ลงมาจากข้างบนที่เป็นกลุ่มถ่ายรูป ก็ไม่เห็นพวกเมก็เลยมากินข้าวด้วย  เอาเลยได้คุยอะไรกันมากขึ้น 
พอกินข้าวกันเสร็จก็ขึ้นรถเตรียมตัวกลับเข้ากรุงเทพกัน ระหว่างทางก็มีคุยกันบ้างเถียงกันบ้างจนถึงจุดรวมตัวด้วยความที่เห็นว่าอีฟเป็นผู้หญิงคนเดียวและมันก็ดึกมากแล้วเลยถามกลับไปว่า
แม็ค : แล้วนี่จะกลับยังไง?
อีฟ : แล้วจะทำไม?
แม็ค : เอามือถือมาหน่อย
อีฟส่งมือถือให้แล้วทำหน้างง ผมเลยกดเบอร์โทรศัพท์ตัวเองเอาไว้แล้วกดโทรออกพร้อมบอกไปว่า
แม็ค : ถึงบ้านแล้วโทรบอกหน่อยแล้วกันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
อีฟ : ??
แม็ค : ก็มันดึกแล้วกลับบ้านคนเดียวอันตราย
อีฟ : ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวพี่ชายมารับ
แม็ค : แล้วก็ไม่บอก สรุปว่าพี่ชายหรือแฟน ?
อีฟ : บอกว่าพี่ชายไง แล้วจะถามทำไม?
แม็ค : ถามไปงั้นแหละงั้นไปละ บาย
รอต่อ EP 2
เดียวว่างแล้วจะมาต่อนะครับ





การเดิมทางของความรัก
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อ 15 ปีที่แล้ว
สวัสดีผมชื่อแม็ค 15 ปีที่แล้วผมเป็นมือใหม่หัดถ่ายรูปวันนึงมีกิจกรรมประจำกลุ่มเกิดขึ้นผมกับเพื่อนก็ลงชื่อตามปกติ มันเป็นกิจกรรมตามปกติของกลุ่มที่จะมีการนัดรวมตัวกันเพื่อไปฝึกถ่ายรูป  แล้ววันที่ต้องไปกิจกรรมก็มาถึง ขณะกำลังขึ้นรถกันผมได้เจอน้องผู้หญิงคนนึง เธอชื่อว่าอีฟ มาคนเดียวเธอเดินตรงมาหาผมแล้วพูดกับผมว่ามาแย่งที่นั่งเธอทำไม ผมก็เลยตอบไปว่า 
แม็ค : ที่นั่งไม่ได้ระบุเอาไว้นิว่าเป็นของใครใครมาก่อนก็นั่งไปก็แค่นั้นไหม
อีฟ : ก็ปกติที่ไปทุกครั้งหนูก็นั่งตรงนี้
แม็ค : แต่ครั้งนี้พี่มาก่อนนะแล้วพี่ก็มากับเพื่อนถามแล้วไม่มีใครบอกว่ามีคนนั่งพี่ก็นั่งแล้วไงน้องหาที่อื่นนั่งเถอะ
แล้วผมก็เลยหันไปคุยกับเพื่อนต่อตามปกติ แต่ดูเหมือนน้องเค้าจะไม่ยอมไปสุดท้าย เพื่อนผมก็เลยลุกออกแล้วไปนั่งตรงที่วางเท้าแทนแล้วให้น้องเค้านั่ง  พอน้องได้ที่นั่งก็ยังบ่นไม่หยุดว่ามาแย่งที่นั่งเขาผมไม่ได้สนใจเลยเอาหูฟังมาเสียบเพื่อจะฟังเพลง พอรถออกไปสักพักเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย จนผ่านไปเกือบชั่วโมง ผมก็ได้ยินเสียงเพลงที่ผมฟังอยู่ดังจากข้างนอกหูฟัง โดยเป็นเสียงผู้หญิงผมเลยถอดหูฟังออกข้างหนึ่งเพื่อฟังให้แน่ใจว่าเสียงจากไหน ผมหันไปเห็นน้องอีฟร้องเพลงอยู่ซึ่งมันเป็นเพลงเดียวกับที่ผมฟังอยู่ในหูฟัง ผมเลยหันไปแล้วบอกกับน้องไปว่า
แม็ค : นี่เราฟังเพลงเดียวกันอยู่หรอ
อีฟ : อะไรนะ ?
แม็ค : เราฟังเพลงเดียวกันอยู่
อีฟ : จริงดิ
จากนั้นเราเลยเริ่มได้คุยกันบ้าง จนกระทั่งมาถึงจุดหมายปลายทางของเรา โดยในกิจกรรมจะมีคนที่ไปร่วมกิจกรรมอยู่ประมาณ 30 ถึง 40 คน โดยแต่ละคนก็จะจับกันเป็นกลุ่ม แล้วไปเดินถ่ายรูปกันโดยผมและเพื่อนที่ไปด้วยกันวันนั้นไม่ได้อยากจะไปถ่ายรูปแค่อยากจะไปเที่ยวเฉยๆ เลยไม่ได้เดินขึ้นไปข้างบนกับกลุ่มที่ถ่ายรูป ผมกับเพื่อนเลยคุยกันว่าเดี๋ยวจะนั่งเล่นริมหาดอยู่ข้างล่างดีกว่าเพราะขี้เกียจเดิน สักพักนึงมีคนเดินมาจากข้างหลัง ซึ่งเป็นคนที่อยู่ในกลุ่มถ่ายรูป เธอชื่อเมย์ 
เมย์ :  แม็คเราฝากน้องอีฟหน่อย เพราะน้องเค้าไม่อยากเดินขึ้นไปเมย์เห็นว่าแม็คนั่งอยู่ข้างล่างไม่ขึ้นข้างบนเลยฝากน้องหน่อยน้องเค้ามาคนเดียว
แม็ค : ได้ดิยังไงเราก็ไม่ได้ขึ้นไปข้างบนอยู่แล้วว่าจะนั่งเล่นนอนเล่นอยู่แถวนี้  ว่าแต่น้องมันอยากอยู่กับเราหรอ
เมย์ : อีฟว่าไง?
อีฟ : ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ
แม็ค : ก็ได้นะแล้วแต่เลย
หลังจากนั้นก็นั่งเล่นนอนเล่นริมหาด และเล่นน้ำ ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไปจนบ่ายกว่าๆ กลุ่มที่ขึ้นไปถ่ายรูปก็ลงมากัน แล้วหัวหน้ากลุ่มก็พูดว่า ให้ทุกคนเตรียมตัวไปกินข้าวเดี๋ยวจะกลับกันแล้ว  ผมกับเพื่อนก็เลยคุยกันว่าจะกินข้าวไหม สุดท้ายเราก็จะไปกินข้าวกัน ผมเลยหันไปถามน้องอีฟ
แม็ค : เดี๋ยวพวกพี่จะไปกินข้าวกันจะไปด้วยกันไหม?
อีฟ : ทำไมต้องไปด้วยอ่ะ?
แม็ค : ก็จะไปกินไหมเพราะเห็นว่าพวกเมย์ยังไม่ลงมาไม่รู้ว่าลงมาแล้วจะกินหรือเปล่าถ้าจะไปก็ตามมาแล้วกัน
อีฟทำหน้าคิดสักพักหันไปมองพวกที่ลงมาจากข้างบนที่เป็นกลุ่มถ่ายรูป ก็ไม่เห็นพวกเมก็เลยมากินข้าวด้วย  เอาเลยได้คุยอะไรกันมากขึ้น 
พอกินข้าวกันเสร็จก็ขึ้นรถเตรียมตัวกลับเข้ากรุงเทพกัน ระหว่างทางก็มีคุยกันบ้างเถียงกันบ้างจนถึงจุดรวมตัวด้วยความที่เห็นว่าอีฟเป็นผู้หญิงคนเดียวและมันก็ดึกมากแล้วเลยถามกลับไปว่า
แม็ค : แล้วนี่จะกลับยังไง?
อีฟ : แล้วจะทำไม?
แม็ค : เอามือถือมาหน่อย
อีฟส่งมือถือให้แล้วทำหน้างง ผมเลยกดเบอร์โทรศัพท์ตัวเองเอาไว้แล้วกดโทรออกพร้อมบอกไปว่า
แม็ค : ถึงบ้านแล้วโทรบอกหน่อยแล้วกันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
อีฟ : ??
แม็ค : ก็มันดึกแล้วกลับบ้านคนเดียวอันตราย
อีฟ : ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวพี่ชายมารับ
แม็ค : แล้วก็ไม่บอก สรุปว่าพี่ชายหรือแฟน ?
อีฟ : บอกว่าพี่ชายไง แล้วจะถามทำไม?
แม็ค : ถามไปงั้นแหละงั้นไปละ บาย
รอต่อ EP 2
เดียวว่างแล้วจะมาต่อนะครับ