ผมต้นนะครับอายุ15ปีเเล้วว เริ่มจากการหาที่เรียนพ่อที่ทำงานต่างจังหวัดบอกจะให้ผมเรียนโรงเรียนใกล้ๆบ้านพอจบเเล้วไปเรียนภาษาเเล้วจส่งไปทำงานต่างประเทศ เเต่ผมไม่ยอมไม่เรียนดื้อเพราะโรงเรียนนี้ประวัติเยอะน่ากลัวเพื่อนผมส่วนมากก็ไม่อยากเรียนเเต่ทางบ้านของเพื่อนให้เรียนเเค่โรงเรียนนี้เเต่ผมที่ต่างจากเพื่อน มีรุ่นพี่คนหนึ่งรู้ว่าผมไม่อยากเรียนโรงเรียนใกล้บ้านเลยเเนะนำให้ไปเรียนโรงเรียนเเห่งหนึ่งให้จังหวัดสกลนครซึ่งผมอยู่บึงกาฬมันไกลบ้าน เเต่พอคิดดีๆเเล้วผมอยากเรียนโรงเรียนที่สกล เลยไปปรึกษาพ่อเเต่พ่อปฏิเสธ แบบเด็ดขาด ผมเลยคิดเเล้วตัดสินใจว่าจะไปเรียนโรงเรียนนี้ให้ได้ ผมไปศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ พอเห็นวันรับสมัครนักเรียนชั้นม.4 ผมเลยจะไปสมัครเรียนด้วยตัวเองไปเองนี่เเหละ
จุดเริ่มต้น
"เด็กอายุ 15 ที่ต้องเลือกเส้นทางในชีวิต ที่คนในครอบครัวไม่เห็นด้วย กับการเรียนต่อม.4 หนีไปสอบต่างจังหวัดทั้งๆที่ไม่เคยนั่งรถโดยสารเอง"
แต่ผมโชคดีที่ได้เจอคนที่เอ็นดู ช่วยเรื่องทุนการศึกษา
---------------------------------------------------------------------
เริ่มจากวางแผนไปสมัครเรียนด้วยตัวเอง
- รวมเงินเก็บทุกบาทที่มีอยู่
- วิธีการเดินทาง
- รวมค่าใช้จ่ายในการเดินทางครั้งนี้
- คำนวณการใช้เงินในเเต่ละวัน
หารถเดินทางไปสมัครดีที่ทางโรงเรียนไม่มีผู้ปกครองก็สมัครเรียนได้ พอไปถึงปั๊บสมัครเสร็จปุ๊บกลับบ้าน จบ
รอประกาศเลขที่นั่งสอบ(พ่อยังไปทราบ)
ประกาศเลบที่นั่งสอบ
อีก2วันจะสอบเเล้ว เวลาสอบ8:30 ต้องไปวันก่อนสอบเเปลว่าต้องค้างคืนที่สกล ก็หาโรงเเรมที่ใกล้โรงเรียนที่จะไปสอบ ครั้งนี้ต้องต่อรถโดยสารเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย จากบึกาฬไปอุดร จากอุดรไปสกล
กลับบ้านเตรียมของนอน
เช้าก่อนวันสอบ ในขณะที่กำลังเดินทางจากบึงกาฬไปสกล ได้รับข้อความจากพ่อ พ่อบอก ไปทำอะไรที่สกล
(
โป๊ะพ่อจับได้) พอพ่อรู้ว่าไปสอบเข้าม.4พ่อบอกให้กลับบ้านทันที เเต่ผมบอกพ่อไปว่า ขึ้นรถเเล้ว
ตัดสาย.....จบ
พอถึงโรงเเรม ดีใจมากก เปิดเเอร์นอน เหนื่อยจากการเดินทาง2-3ชั่วโมง ตื่นมากตอนเย็นใกล้มืดเเล้วก็ออกไปหาอะไรกินร้านอาหารใกล้ กลับโรงเเรมอาบน้ำนอน
ก่อนอ่านหนังสือ ตื่นมาตี4ตี5อ่านหนังสือ 6โมงอาบน้ำเเต่งตัวไปสอบ 8:30เริ่มทำข้อสอบเสร็จสับ16:00
สอบเสร็จสิ่งที่ทำคือหาหอพักใกล้ๆโรงเรียนสรุปที่ดีๆคือเต็มหมด เหลือไม่กี่ที่ก็หาให้เพื่อเป็นตัวเลือก 18:00กลับโรงเเรม ด้วยความที่ผมเป็นนักเเบดมินตันตัวเเทนอำเภอก็ไม่ลืมที่จะไปตีเเบดสนามใกล้3-4กิโล ทำไงดีไปมีรถไป เดินครับ 3-4โลถึงสนาม19:00กว่าๆ สนุกมากวันนั้น นั้นรอลงสนามอยู่ดีๆมีผู้ชายหน้าเด็กเข้ามาทักชวนเล่นเเบดด้วยพอรู้ว่าเป็นเพื่อนกันคุยยาวเลย
เล่นเสร็จเที่ยงคือ00:00เพื่อนอาสาไปส่งที่โรงเเรมก็ไม่ขัดเเต่ลึกๆก็เกรงใจ กลับโรงเเรมก็ทักไอจีไปขอบคุณ
[ โชคดีนะครับที่ได้เจอเพื่อน เป็นคนที่ใจดีมาก ]
เช้ามาต้องกลับบึงกาฬเเต่น้าที่มารับไม่ว่างเลยต้องอยู่ต่ออีกคืนหนึ่ง( น้าเป็นคนไปส่งผมขึ้นรถเเล้วน้าต้องมารับผมที่จุดขึ้นรถโดยสารเพราะบ้านไกลจากจุดขึ้นรถ)
ซึ่งวันนี้เป็นวันที่เพื่อนที่รู้จักได้ไม่ถึงวัน ปัจฉิมผมเลยทักไปบอกว่าจะเข้าไปหาที่โรงเรียนเพราะโรงเเรมที่ผมพักอยู่ใกล้โรงเรียนที่เพื่อนอยู่ พอไปหาเพื่อน เพื่อนน่ารักมากชวนไปกินหนมปัง เเล้วตอนเย็นพาผมไปกินผัดกะเพราอีก (อร่อยมากก) ดึกๆพาไปตีเเบดอีก เป็นการมาสกลนครที่มีความสุขเเละสนุกมากกๆ พอเช้าก็ต้องกลับบึงกาฬ จบกับการไปสอบเข้าม.4
วันประกาศผลสอบ(ผมสอบติดครับ)
ทักไปบอกพ่อพ่อก็ไม่สนใจบอกว่าจะไปมอบตัวยังไงไม่มีใครไปให้นะ แตผมก็ไปสนใจบอกพ่อว่าวันมอบตัวให้พ่อจ่ายเเค่ค่าอุปกรณ์ ส่วนค่าเทอมผมได้ทุนไม่ต้องห่วง
วันมอบตัวไม่มีใครมาเป็นผู้ปกครอบให้ ผมเลยโทรไปปรึกษาเพื่อน เเม่เพื่อนบอกว่า เดี๋ยวเเม่ไปเป็นผู้ปกครองให้ ผมดีใจมากก เเต่ครูบอกน้องมาไม่ทันต้องรอคนอื่นกลับให้หมดก่อนตอน16:00 เเม่เพื่อนเลยชวนไปเล่นบ้านเเต่ผมบอกว่าถ้าไปมอบวันเวลานี้ผมต้องนอนค้างคืนนะครับ เเม่บอกก็นอนบ้านเเม่ไง ใจฟูมากฟูสุดๆ
พอ16:00ไปมอบตัวถึงเวลาจ่ายค่าอุปกรณ์โทรหาพ่อ พ่อไม่รับอีก นอยมากตอนนั้นเเต่ เเม่เพื่อนใจดีมากกบอกเดี๋ยวแม่จ่ายให้ก่อนก็ได้ครับ จะร้องไห้เเม่เพื่อนก็ใจดีเพื่อนก็ใจดี เสร็จเรียบร้อยการมอบตัว ตอนเย็นก็พากันไปตีเเบดอีก กลับบ้านมากินข้าวฝีมือเเม่เพื่อนบอกเลยครับอร่อยมากกๆๆๆ ดึกๆก็นอน ตื่นมารู้สึกว่าไม่อยากกลับบึงกาฬเลยเเต่ต้องกลับเเล้ว ก่อนกลับขอบคุณเเม่เพื่อนเเละครอบครัวของเพื่อนกับเพื่อนมากๆ
---------------------------------------------------------------------
จบไปเเล้วกับ"เด็กอายุ 15 ที่ต้องเลือกเส้นทางในชีวิต ที่คนในครอบครัวไม่เห็นด้วย กับการเรียนต่อม.4 หนีไปสอบต่างจังหวัดทั้งๆที่ไม่เคยนั่งรถโดยสารเอง"
---------------------------------------------------------------------
ผมรู้สึกว่าคนสกลนครใจดีมากกโดยเฉพาะครอบครัวเพื่อนที่ผมได้รู้จัก ผมดีใจมากๆครับ ถึงผมกับเพื่อนจะรู้จักกันเพียงไม่กี่วันเเต่ผมรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกันมาก10ปี(เวอร์มั้ยเวอร์ไว้ก่อน)
แชร์ประสบการณ์สอบ เข้ารร.ใหม่
จุดเริ่มต้น
"เด็กอายุ 15 ที่ต้องเลือกเส้นทางในชีวิต ที่คนในครอบครัวไม่เห็นด้วย กับการเรียนต่อม.4 หนีไปสอบต่างจังหวัดทั้งๆที่ไม่เคยนั่งรถโดยสารเอง"
แต่ผมโชคดีที่ได้เจอคนที่เอ็นดู ช่วยเรื่องทุนการศึกษา
---------------------------------------------------------------------
เริ่มจากวางแผนไปสมัครเรียนด้วยตัวเอง
- รวมเงินเก็บทุกบาทที่มีอยู่
- วิธีการเดินทาง
- รวมค่าใช้จ่ายในการเดินทางครั้งนี้
- คำนวณการใช้เงินในเเต่ละวัน
หารถเดินทางไปสมัครดีที่ทางโรงเรียนไม่มีผู้ปกครองก็สมัครเรียนได้ พอไปถึงปั๊บสมัครเสร็จปุ๊บกลับบ้าน จบ
รอประกาศเลขที่นั่งสอบ(พ่อยังไปทราบ)
ประกาศเลบที่นั่งสอบ
อีก2วันจะสอบเเล้ว เวลาสอบ8:30 ต้องไปวันก่อนสอบเเปลว่าต้องค้างคืนที่สกล ก็หาโรงเเรมที่ใกล้โรงเรียนที่จะไปสอบ ครั้งนี้ต้องต่อรถโดยสารเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย จากบึกาฬไปอุดร จากอุดรไปสกล
กลับบ้านเตรียมของนอน
เช้าก่อนวันสอบ ในขณะที่กำลังเดินทางจากบึงกาฬไปสกล ได้รับข้อความจากพ่อ พ่อบอก ไปทำอะไรที่สกล
(
ตัดสาย.....จบ
พอถึงโรงเเรม ดีใจมากก เปิดเเอร์นอน เหนื่อยจากการเดินทาง2-3ชั่วโมง ตื่นมากตอนเย็นใกล้มืดเเล้วก็ออกไปหาอะไรกินร้านอาหารใกล้ กลับโรงเเรมอาบน้ำนอน
ก่อนอ่านหนังสือ ตื่นมาตี4ตี5อ่านหนังสือ 6โมงอาบน้ำเเต่งตัวไปสอบ 8:30เริ่มทำข้อสอบเสร็จสับ16:00
สอบเสร็จสิ่งที่ทำคือหาหอพักใกล้ๆโรงเรียนสรุปที่ดีๆคือเต็มหมด เหลือไม่กี่ที่ก็หาให้เพื่อเป็นตัวเลือก 18:00กลับโรงเเรม ด้วยความที่ผมเป็นนักเเบดมินตันตัวเเทนอำเภอก็ไม่ลืมที่จะไปตีเเบดสนามใกล้3-4กิโล ทำไงดีไปมีรถไป เดินครับ 3-4โลถึงสนาม19:00กว่าๆ สนุกมากวันนั้น นั้นรอลงสนามอยู่ดีๆมีผู้ชายหน้าเด็กเข้ามาทักชวนเล่นเเบดด้วยพอรู้ว่าเป็นเพื่อนกันคุยยาวเลย
เล่นเสร็จเที่ยงคือ00:00เพื่อนอาสาไปส่งที่โรงเเรมก็ไม่ขัดเเต่ลึกๆก็เกรงใจ กลับโรงเเรมก็ทักไอจีไปขอบคุณ
[ โชคดีนะครับที่ได้เจอเพื่อน เป็นคนที่ใจดีมาก ]
เช้ามาต้องกลับบึงกาฬเเต่น้าที่มารับไม่ว่างเลยต้องอยู่ต่ออีกคืนหนึ่ง( น้าเป็นคนไปส่งผมขึ้นรถเเล้วน้าต้องมารับผมที่จุดขึ้นรถโดยสารเพราะบ้านไกลจากจุดขึ้นรถ)
ซึ่งวันนี้เป็นวันที่เพื่อนที่รู้จักได้ไม่ถึงวัน ปัจฉิมผมเลยทักไปบอกว่าจะเข้าไปหาที่โรงเรียนเพราะโรงเเรมที่ผมพักอยู่ใกล้โรงเรียนที่เพื่อนอยู่ พอไปหาเพื่อน เพื่อนน่ารักมากชวนไปกินหนมปัง เเล้วตอนเย็นพาผมไปกินผัดกะเพราอีก (อร่อยมากก) ดึกๆพาไปตีเเบดอีก เป็นการมาสกลนครที่มีความสุขเเละสนุกมากกๆ พอเช้าก็ต้องกลับบึงกาฬ จบกับการไปสอบเข้าม.4
วันประกาศผลสอบ(ผมสอบติดครับ)
ทักไปบอกพ่อพ่อก็ไม่สนใจบอกว่าจะไปมอบตัวยังไงไม่มีใครไปให้นะ แตผมก็ไปสนใจบอกพ่อว่าวันมอบตัวให้พ่อจ่ายเเค่ค่าอุปกรณ์ ส่วนค่าเทอมผมได้ทุนไม่ต้องห่วง
วันมอบตัวไม่มีใครมาเป็นผู้ปกครอบให้ ผมเลยโทรไปปรึกษาเพื่อน เเม่เพื่อนบอกว่า เดี๋ยวเเม่ไปเป็นผู้ปกครองให้ ผมดีใจมากก เเต่ครูบอกน้องมาไม่ทันต้องรอคนอื่นกลับให้หมดก่อนตอน16:00 เเม่เพื่อนเลยชวนไปเล่นบ้านเเต่ผมบอกว่าถ้าไปมอบวันเวลานี้ผมต้องนอนค้างคืนนะครับ เเม่บอกก็นอนบ้านเเม่ไง ใจฟูมากฟูสุดๆ
พอ16:00ไปมอบตัวถึงเวลาจ่ายค่าอุปกรณ์โทรหาพ่อ พ่อไม่รับอีก นอยมากตอนนั้นเเต่ เเม่เพื่อนใจดีมากกบอกเดี๋ยวแม่จ่ายให้ก่อนก็ได้ครับ จะร้องไห้เเม่เพื่อนก็ใจดีเพื่อนก็ใจดี เสร็จเรียบร้อยการมอบตัว ตอนเย็นก็พากันไปตีเเบดอีก กลับบ้านมากินข้าวฝีมือเเม่เพื่อนบอกเลยครับอร่อยมากกๆๆๆ ดึกๆก็นอน ตื่นมารู้สึกว่าไม่อยากกลับบึงกาฬเลยเเต่ต้องกลับเเล้ว ก่อนกลับขอบคุณเเม่เพื่อนเเละครอบครัวของเพื่อนกับเพื่อนมากๆ
---------------------------------------------------------------------
จบไปเเล้วกับ"เด็กอายุ 15 ที่ต้องเลือกเส้นทางในชีวิต ที่คนในครอบครัวไม่เห็นด้วย กับการเรียนต่อม.4 หนีไปสอบต่างจังหวัดทั้งๆที่ไม่เคยนั่งรถโดยสารเอง"
---------------------------------------------------------------------
ผมรู้สึกว่าคนสกลนครใจดีมากกโดยเฉพาะครอบครัวเพื่อนที่ผมได้รู้จัก ผมดีใจมากๆครับ ถึงผมกับเพื่อนจะรู้จักกันเพียงไม่กี่วันเเต่ผมรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกันมาก10ปี(เวอร์มั้ยเวอร์ไว้ก่อน)