ชีวิตที่ไม่อยากมีชีวิตต่อวันแรก

กระทู้สนทนา
บทความวันนี้ บันทึกเมื่อวันที่ 20/4/68 เวลา 22.30 น.  วันอาทิตย์


วันนี้เป็นวันแรก ที่เรารัสึกว่าทำไมคนอื่นมีคนซัพพอตทางจิตใจแต่เราในการใช้ชีวิตมาตลอดมันยากมากๆที่จะพูดทุกอย่างที่คิดเพราะบางครั้งการพูดออกไปหลายๆอย่าง หลายๆครั้งไม่เคยช่วยอะไรได้เลย ตลอดการใช้ชีวิต เกือบ 30 ปี มานี้เราเหมือนปลอบใจตัวเองมาตลอดว่าเราไหว ว่าเราสามรถไปต่อได้
แต่บางคำพูด บางการกระทำ บางคำพูดมันรุนแรงไปสำหรับคนๆนึง จะบอกกับทุกคนรว่า การใช้ชีวิตโดยการปลอบใจตัวเองมาตลอดมันดีมากๆ ในการที่พาเราผ่านเรื่องแย่ๆในชีวิตไปได้ในแต่ละครั้ง แต่ทุกครั้งที่เราบอกตัวเองจงจำไว้ว่าเราใช้ชีวิตโดยที่ให้กำลังใจตัวเองไว้ตลอด

เมื่อเราไม่ต้องการอยากมีชีวิตอยู่ต่อ หลายๆ ครั้ง อยากจะหนีทุกปัญหา อยากจะยอมแพ้ทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นอยากให้รู้ว่าเราเดินมาไกลเท่าที่จะไกลได้แล้ว
สำหรับผู้ชายคนๆ นึงที่ให้กำลังใจตัวเองมาตลอดไม่ใช่เรื่องง่าย ที่จะมองทุกอย่างเป็นเรื่องบวกตลอดเวลา บางครั้งทำอะไรแล้วแย่ในสายตาคนอื่น
ก็ไม่ค่อยจะอธิบายอะไรสักเท่าไร เราเลือกที่จะเงียบเก็บไว้ในใจมาตลอด  ไว้ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ต่อไปเรื่อยๆ จะมาบ่นให้ฟัง อีกนะ

ขอบคุณตัวเองที่ยังใช้ชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ !!!
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่