มาเรียนไกลทำงานไกลแต่คิดถึงผู้มีพระคุณจนร้องไห้ต้องทำยังไง

ขอเล่าก่อนค่ะคือเรามาเรียนที่รังสิตได้2ปีแล้วและเราเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อแม่ค่ะอยู่กับที่วัดมีป้าคนนีงที่เขาเป็นแม่ครัวที่นั้นดูแลเราแต่เด็ก เราเพิ่งกลับไปครั้งนี้ที่หาดใหญ่ไปหาเขาอยู่ได้เกือบเดือน แต่ต้องกลับมาเพราะทำงาน ความรู้สึกที่กลับมาคิดถึงคุณป้าตลอดจนร้องไห้เพราะคนที่บอกจะส่งเราเรียนไม่ส่งเราเลยมีแต่คุณป้าที่มาอยู่วัดดูแลเราตลอด ให้เงินเราส่งเราเรียนเพราะหลวงพ่อที่บอกจะรับผิดชอบเรารอเราเรียนจบแต่ไม่เคยส่งเงินมามีแต่เอาเราไปโม้ว่าเราเรียนที่นี่สอบได้ที่นี่ ถ้าเรารู้ว่าเขาจะไม่ส่งเราจะไม่มาเรียนค่ะแต่ตอนนั้นท่านไม่ได้ห้ามเรายังพูดกับเราดีๆด้วยซ้ำค่ะให้มีแต่คุณป้าที่คอยซัพพอร์ตเราแต่เราเพิ่งมารู้ว่าอาการคุณป้าเรื่องตาแย่ลงถ้าไม่ผ่าตัดจะทำให้ตาบอดได้ เราคิดเรื่องนี้ทุกวันจนร้องไห้อยากช่วยอยากดูแลอยากอยู่ใกล้ๆค่ะ แต่เราไม่สามารถทำได้เนื่องจากต้องมาเรียนและทำงาน(เราก็มีส่งเงินกลับให้คุณป้าไปบ้างนะคะเท่าที่คนนึงจะทำได้)ควรทำอย่างไรดี

ปล.คุณป้ามีครอบครัวค่ะแต่มาเป็นแม่ครัวที่วัดและดูแลเราอยู่วัดตั้งแต่เราเด็กๆจนเราโดนทางหลานของคุณป้าทักมาด่าเราค่ะว่าเราเป็นใครทำไมคุณป้าถึงส่งเงินให้เรา อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่องนะคะร้องไปพิมพ์ไปค่ะ