วันนี้เรานั่งไถ่ฟีดดูคลิปติ๊กต๊อกตามปกติทุกวัน อยู่ๆก็มีคลิปของปี2018อยู่คลิปนึงขึ้นมาในฟีดtiktokของเรา พอเราได้ยินเสียงเพลง ho na na na พร้อมท่าเต้น มันทำให้ความทรงจำในอดีตสมัยตอนเรายังเป็นเด็กวัยรุ่นม.ปลายย้อนเข้ามา เราได้ลองกลับมานั่งทบทวนความทรงจำตัวเองครั้ง คิดถึงเพื่อนสมัยเรียน คิดถึงบ้านหลังเก่าที่เคยอยู่ คิดถึงสมัยที่ติ๊กต๊อกถ่ายวีดีโอได้แค่ไม่เกิน 15 วินาที รูปภาพที่เราเคยนั่งเล่นเกมพับโมบายกับเพื่อนสมัยเรียน ช่วงเย็นไปเข้ายิมแถวบ้านยกเวทกับเพื่อนๆ ไปดูหนังกับเพื่อน บางทีก็นัดแฟนเก่าไปดูหนังไปเที่ยวห้าง บางทีก็ออกไปหาอะไรกินนอกบ้าน
เรานึกถึงตัวเองในวันนั้นที่มีความกระตือรือร้นในการใช้ชีวิต ไม่มีปัญหาชีวิตเข้ามาเยอะมากแบบทุกวันนี้ ปัญหาต่างๆที่เข้ามารุมเร้า ตั้งแต่โควิดมาเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับสาวเลย (เข็ดหลาบกับความรักครั้งเก่า) จนมาตอนนี้พอมูฟออนได้แล้ว ด้วยอายุเยอะขึ้น รูปร่างที่ไม่ได้ดูหุ่นดีมีซิกแพคเหมือนแต่ก่อน กลายเป็นผู้ชายมีเหนียงหุ่นลงพุง แต่งตัวทรงลุง และไม่กล้าเข้าสังคมเหมือนแต่ก่อน เลยทำให้เราจีบสาวไม่ค่อยติดเลย ทุกวันนี้เราย้ายมาอยู่ ต.จ.ว เรียนมหาลัย กับ ช่วยกิจการเล็กๆของครอบครัว เพื่อนส่วนใหญ่อยู่ ก.ท.มหมดเลย
พอดูคลิปที่มาจากปี2018เสร็จแล้ว แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เลย ทำให้เรารู้เลยว่านี้เราโตขึ้นเยอะเลยนะ