คือผมคบกับแฟนมา2ปีกว่าๆ ใกล้ะ3ปี เราอยู่ไกลกัน เเละเเฟนผมเขาทำงานและเรียน ซุ่งเวลาทำงานคือ ดึกๆครับ ส่วนผมนอนเเล้ว แฟนผมเป็นพนักงาน7-11 ครับ เรื่องมีอยู่ว่า ผมน้อยใจที่เเฟนไม่มีเวลาให้ และเราห่างกัน ไม่ค่อยได้คุยกัน มันทำให้ช่วงที่ห่างกันนี้ ผมเหงามากครับ ซึ่งเป็นช่วงที่มหาวิทยาลัยปิดเทอม พอไม่ได้โทริไม่ได้คุย แล้วผมกลับบ้าน ที่บ้านผมจะมีกลุ่มเพื่อนๆ อยู่ ไปไหนด้วยกิน เที่นว เล่น ซึ่งจะมีเพื่อนผู้หญิงและชายคละๆกันครับ  เรื่องของเริ่องคือ ผมไปเล่นน้ำสงกรานต์กับเพื่อนคนนึง ซึ่งเป็นผู้หญิงนะครับ แล้วเพื่อนคนนั้นเปเพื่อนของเพื่อนอีกที ซึ่งเรารู้จักกันหลังจากที่ผมกับแฟนคบกันครับ ผมมีรู้สึกว่าเธอจะชอบผม แต่เธอวางตัวดีมากครับ ไม่เคยทักหา หรือ หนอด หรือจีบใดๆ แต่กลับมาในปัจจุบันนะครับ เธอรู้ว่าผมทะเลาะกับเเฟน ช่วงนั้นคือ ผมซึมหนักมากครับ จะเลิกกับแฟน เธอเป็นคนที่เข้ามาปลอบผมครับ เราไปเล่นน้ำสงกรานต์ด้วยกัน แบบว่าไปกันหลายคน แต่ด้วยความที่เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเพื่อนที่วันนั้นไปเล่นด้วยกัน ผมเลยดูแลเธอเป็นพิเศษครับ แบบว่า คอยเอาใจใส่ พาเดินข้ามถนน รวมถึง มีคนตีกัน ผมก็พาเธอวิ่งหลบหนีครับ เเราใกล้ชิดกันมากในช่วง3-4วัน จนผมรู้สึกดีกับเธอมากครับ ผมรู้ตัวเองว่าผมมีแฟนนะครับ แต่ความรู้สึกผมตอนนั้น มันห้ามไม่ได้จริงๆ  หลังจากรู้ตัว เราก็ยังไปไหนด้วยกันอยู่วันสองวันครับ แต่ผมก็ไม่ได้เอาใจใส่ ค่อนข้างที่จะเว้นระยะห่าง จนทีวันนึง ผมคืนดีกับแฟนครับ ผมอึดอัดมากผมเลยสารภาพกับเธอ ว่าผมรู้สึกดีกับคนอื่น และเล่ารายละเอียดให้ฟังครับ เธอถามผมว่า ที่ตรงนั้นยังมีเธออยู่ไหม ถามว่าผมยังรักเธอไหม แล้วผมอยากอยู่กับใครมากกว่า ผมคิดทบทวนตัวเองจนสรุปได้ว่า ผมรักแฟนครับ ผมอยากอยู่กับเขา เราปรับความเข้าใจกัน แล้วผมบอกแฟนว่า ผมจะเคลียร์กับเพื่อนเอง
      ในวันเดียวกันเองครับ ผมได้คุยกับเพื่อนคนนั้น หลังจากที่ได้คุยๆกันมาหลายวัน แต่ผมถามเพื่อนว่า รู้สึกยังไงกับเรา ตอนเเรกเขาก็ไม่ได้บอกอะไรครับ ผมจึงเล่าเหตุการณ์ที่ผมทะเลาะกับแฟน เล่ารายละเอียดต่างๆ เขาก็รับฟัง แล้วผมก็เลยบอกเขาประมาณว่าว่า คนที่ผมรู้สึกดีด้วยก็คือเขา ผมเลยถามเขาอีกว่าเธอไม่ได้ชอบเราใช่มั้ย มันก็บอกว่า มันแอบหวั่นไหวกับผม มันอะ บอกว่าผมเอาใจใส่ ผมดูแลมันดีจนมันแอบคิดไปไกลกับผม มันบอกว่า ต่อมห้คิดได้ไกลแค่ไหนผมก็ทีแฟน มันก็ทำไรไม่ได้หรอก  จังหวะนั้นผมสงสารมาก มันร้องไห้ ซึ่งผมก็น้ำตาซึมเลยแหละ ผมเลยบอกมันว่า ผมขอโทษ ผมรู้สึกดีกับมันจริงๆ แต่ผมก็บอกว่า ผมอะ รักแฟน ไม่ได้อยากเสียเเฟน ผมตกลงว่าจะให้มันกับผมอะ เป็นเพื่อนกันแบบนี้ก็ดีแล้ว เพื่อนผมอะ มันบอกว่าเข้าใจ แต่ก็เสียใจคือ หลังจากนั้นอะ เราก็คุยกันว่า จะเป็นเพื่อนกัน อย่างน้อยมันไม่มีวันเลิก ข้างหลังของอีกคร ก็จะมีอีกคนเป็นเพื่อนเสมอ  เราก็อวยพรกัน ขอให้โชคดี โดยตกลงว่าจะเว้นระยะห่างกัน
     เหมือนจะจบ แต่ ผมไม่อยากเสียมันไป อยากรักษาความสัมพันธ์แบบเพื่อนไว้จริงๆ ผมรู้สึกผิดมากๆ ผมไม่อยากให้ใครเสียใจ ซึ่งตอนนี้ ผมกับมันไม่ได้คุยกันอีกเลย โดยผมรู้สึกผิด ทักไปขอโทษอีกครั้ง แต่มันก็ไม่อ่าน ไม่ตอบอะไรเลย ตอนนี้ผมรู้สึกผิดต่อผู้หญิงทั้ง2คนมากๆครั
      คำถาม
1. ผมทำแบบนี้ ผมเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากไหมครับ
2. ถ้าผมอยากรักษาความสัมพันธ์กับเพื่อนคนนี้ในฐานะเพื่อนต่อไป พอจะเป็นไปได้ไหม
3. ผมควรจัดการกับความรู้สึกผิดในใจตอนนี้ยังไง