สวัสดีค่ะ เราเป็นLQBTQ (ทอม) เอาแอบชอบผญ. คนหนึ่งตั้งแต่ยังไม่ทันได้รู้จักชื่อ ครส. ของเราทำงานตั้งแต่ครั้งแรกเพียงแค่ได้ยินเสียงเขา จนในที่สุดเราก็มีโอกาสได้คุยกับเขา ผ่านมานานจนปัจเราค่อยๆชวนเขาคุยทุกวัน ทุกครั้งที่ได้คุยเรามีความสุขมาก ทั้งที่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ไม่ชอบอะไร และเราคือหนึ่งในนั้นที่เข้าไม่ชอบ เพราะนิสัยบางอย่าง (เราคือคนหยาบคายกับเพื่อน) แต่กับเขาเราเป็นอีกแบบ ที่ตัวเราเอง็ไม่เคยเคิดว่าจะเป็นได้ จนปัจจุบันเราทั้งคู่ได้เป็นแฟนกัน… มันเริ่มตรงนี่แหละ ☺️
เราคบกันยังไม่นานมาก แต่ ครส. ที่เรามีให้เขา ไม่เคยลดลงเลย ถึงเราจะต้องเจอกับอะไร เพราะเรารู้ว่าเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว และเราก็ยินยอมที่จะรับมันไว้เองตั้งแต่แรก อะไรที่เราไม่เคยเจอ ไม่เคยโดน เขาทำกับเราหมดเลย ดั่งกับคำว่า ( อยากจะสร้างบ้าน แต่ไม่รู้วิธีจะสร้าง ) แต่เราก็ไม่โทษเขาฝ่ายเดียวหรอก เพราะตัวเราเองก็ห่วยแตกเหมือนกัน เขามักเปรียบเทียบและพูดถึง คนเก่าของเขาบ่อยๆ เพราะว่าเราไม่สามารถ ทำแบบนั้นได้ (มันนเจ็บอยู่ลึกๆ ทุกครั้ง ) แต่ไม่เคยโกรธและโทษเขาเลย เพราะมันก็คงจริง. เหมือนดั่งบทความหนึ่งเขียนไว้ว่า..
มีช่างก่อสร้างคนหนึ่ง เข้ามีความรู้และความสมรถครบถ้วน และเขาได้สร้างบ้านหลังหนึ่งไว้สวยมาก แต่เขาไม่ได้อยู่สร้างต่อให้เสร็จสมบูรณและค่เขาก็ปล่อยให้บ้านหลังนั้นค่อยๆพุพังลงไป จนหลายปีผ่านไป มีชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ได้บังเอิญเดินมาพบบ้านหลังนั้น และเขาได้หลงรักบ้านหลังนั้นทั้งที่รู้ว่ามันกำลังค่อยๆพังไปเรื่อยๆ ชาวบ้านธรรมดาคนนั้น ตั้งใจและมุ่งมั่น จะสร้างบ้านหลังนั้นให้เสร็จสมบูรณ์ให้ได้ แต่เขาไม่มีความรู้อะไรเลย.
เขาได้แต่พยายาม ค่อยๆเรียนรู้ ค่อยๆสร้าง ค่อยๆซ่อมมันทีละจุด จนสุดท้าย เขาก็รู้สึกล้มเหลว ที่ยิ่งพยายามมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งรู่ว่าตัวเองห่วยแตกมากเท่าไร เขารู้แล้วว่าตัวเอง ไม่มีปัญญาสร้างบ้านหนี้ได้ให้สวยเท่ากับช่างคนก่อนได้ และหลายครั้งที่เขาแอบนั่งร้องไห้ แต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังเลือกที่จะสร้างบ้านต่อ ทั้งที่เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่า มือของเขาเริ่มเต็มไปด้วยเลือดแล้ว และถึงแม้จะรู้ตัว เขาก็คงเลือกที่จะทำแผลและสร้างบ้านต่อให้เสร็จจนได้.
คำถามคือ: ชางบ้านธรรมดาคนหนึ่ง เขาจะสร้าหบ้านเสร็จได้จริงๆไหม หรือเขาจะหมดแรงก่อน😔
ช่วยรับฟังเราหน่อยได้ไหม
เราคบกันยังไม่นานมาก แต่ ครส. ที่เรามีให้เขา ไม่เคยลดลงเลย ถึงเราจะต้องเจอกับอะไร เพราะเรารู้ว่าเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว และเราก็ยินยอมที่จะรับมันไว้เองตั้งแต่แรก อะไรที่เราไม่เคยเจอ ไม่เคยโดน เขาทำกับเราหมดเลย ดั่งกับคำว่า ( อยากจะสร้างบ้าน แต่ไม่รู้วิธีจะสร้าง ) แต่เราก็ไม่โทษเขาฝ่ายเดียวหรอก เพราะตัวเราเองก็ห่วยแตกเหมือนกัน เขามักเปรียบเทียบและพูดถึง คนเก่าของเขาบ่อยๆ เพราะว่าเราไม่สามารถ ทำแบบนั้นได้ (มันนเจ็บอยู่ลึกๆ ทุกครั้ง ) แต่ไม่เคยโกรธและโทษเขาเลย เพราะมันก็คงจริง. เหมือนดั่งบทความหนึ่งเขียนไว้ว่า..
มีช่างก่อสร้างคนหนึ่ง เข้ามีความรู้และความสมรถครบถ้วน และเขาได้สร้างบ้านหลังหนึ่งไว้สวยมาก แต่เขาไม่ได้อยู่สร้างต่อให้เสร็จสมบูรณและค่เขาก็ปล่อยให้บ้านหลังนั้นค่อยๆพุพังลงไป จนหลายปีผ่านไป มีชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ได้บังเอิญเดินมาพบบ้านหลังนั้น และเขาได้หลงรักบ้านหลังนั้นทั้งที่รู้ว่ามันกำลังค่อยๆพังไปเรื่อยๆ ชาวบ้านธรรมดาคนนั้น ตั้งใจและมุ่งมั่น จะสร้างบ้านหลังนั้นให้เสร็จสมบูรณ์ให้ได้ แต่เขาไม่มีความรู้อะไรเลย.
เขาได้แต่พยายาม ค่อยๆเรียนรู้ ค่อยๆสร้าง ค่อยๆซ่อมมันทีละจุด จนสุดท้าย เขาก็รู้สึกล้มเหลว ที่ยิ่งพยายามมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งรู่ว่าตัวเองห่วยแตกมากเท่าไร เขารู้แล้วว่าตัวเอง ไม่มีปัญญาสร้างบ้านหนี้ได้ให้สวยเท่ากับช่างคนก่อนได้ และหลายครั้งที่เขาแอบนั่งร้องไห้ แต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังเลือกที่จะสร้างบ้านต่อ ทั้งที่เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่า มือของเขาเริ่มเต็มไปด้วยเลือดแล้ว และถึงแม้จะรู้ตัว เขาก็คงเลือกที่จะทำแผลและสร้างบ้านต่อให้เสร็จจนได้.
คำถามคือ: ชางบ้านธรรมดาคนหนึ่ง เขาจะสร้าหบ้านเสร็จได้จริงๆไหม หรือเขาจะหมดแรงก่อน😔