เราตั้งกระทู้ครั้งแรก แบบนี้จะเรียกว่า toxic relationship ได้มั้ย

มีเรื่องจะมาเล่า/บ่น ยาวหน่อยนะคะ

เราคบกับคนนึงมาเกือบปี เขาคือเพื่อนในโซเชียลที่มีการทักมากันเมื่อสมัย ม.ปลาย คนจังหวัดเดียวกัน เริ่มแรกความสัมพันธ์ก็เริ่มแบบทั่วไป จนกลายเป็นแฟนกันทุกวันนี้

แต่มีใครเคยเจอแบบเรามั้ย ที่ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราผิดไปหมด ความผิดทุกอย่างถ้าทำไม่ถูกใจ/คิดต่างคือผิดร้ายแรงมาก เราเคยผิดช่วงเริ่มต้นที่เกี่ยวกับโซเชียลที่เราซ่อนสตอรี่ไอจีเขา แต่เราไม่ได้ลงอะไรที่ไม่ดี แค่ไม่อยากให้เห็นในตอนนั้น เราลงท้องฟ้าทั่วไปแค่นั้น แต่เขามารู้ทีหลัง ตอนนั้นในความคิดเขาคือเราผิดมาก หาว่าเราเป็นคนไม่ดี โกหกหลอกลวง ชั่ว ตอนนั้นเราก็ขอโทษ ยอมรับ เพราะเราผิดจริงที่ซ่อนสตอรี่ แต่มีหลายเหตุการณ์มากที่ไม่ว่าเราจะทำอะไรเราผิดตลอด

เขาบอกอดีตเราไม่ดี

เช่น 

-เรากดไลค์ในเฟสบุ๊คให้เพื่อนผู้ชายที่โพสไร้สาระ เขาหาว่าเรานิสัยเหมือน ผู้หญิงข้างทาง ชอบกดไลค์ล่อเป้า ทั้งๆที่เรามองคนนั้นเป็นเพื่อนของเรา 

-เรากดไลค์รูปเพื่อนผู้ชายที่ถอดเสื้อก็หาว่าเราหมกมุ่น ทั่วๆที่เราก็กดให้ทุกคนไม่ว่าเพื่อนคนไหนไม่ว่าเพศไหน

-เคยไปกินข้าวกับเพื่อนผู้ชายในช่วงที่ไม่มีแฟน ก็หาว่าเรานิสัยเหมือน คนดีๆไม่ทำกัน เขาจะตั้งคำถามจะไปทำไมถ้าไม่ชอบ ซึ่งเราก็แค่มองว่าเพื่อนเลยไปด้วยไม่มีอะไรมากกว่านั้น

-เวลามีคนทักมาช่วงที่ไม่มีแฟน หรือมาตอบสตอรี่หรือมาชม เวลาเราลงรูป เราตอบขอบคุณปกติ ก็หาว่าเราคุยไปทั่ว ทั้งๆที่เราแทบไม่ตอบแชตใคร

-เราช่วยชีวิตสัตว์ เสียเงินรักษาเป็นหมื่น และลงสตอรี่ครั้งเดียว ก็บอกว่าเราสร้างคอนเท้น ทั้งๆที่หลังจากนั้นเรารับผิดชอบสัตว์ตัวนั้นมาตลอด

โกรธเราที บล็อกทุกช่องทาง ด่าเราเสียๆหายๆ ทั้งที่บางครั้งเราแค่คิดเห็นไม่ตรงเขา=เราผิด

เขาจะหาว่าเราโลกแคบ เจอโลกมาน้อย สังคมเขาคือปกติที่สุดแล้ว

เขามีคนที่เขาเคยชอบ และเขาจะเปรียบเทียบเรากับคนนั้นเสมอ ว่าคนนั้นเปรียบเสมือนนางฟ้า เราเหมือนผุดจากนรก(เปรียบเทียบเราจากสิ่งที่เรายกตัวอย่างข้างต้น)

แต่คนที่แสนดีของเขา ที่เขาว่าดีนักดีหนา ชอบทักมาหาแฟนเราเสมอกลางคืน แต่ไม่ได้ในเชิงชู้สาว แต่ทักมาตั้งคำถามทุกวันมีเรื่องสงสัยทุกวัน เขาก็จะบอกเราว่า ไม่มีอะไร เขาจะพูดว่าเราก่อนหน้าที่จะเจอเขายังตอบคนนั้นคนนี้บ่อยๆเลยหนักกว่าคนนั้นมาก เทียบไม่ติด

คำด่าต่างๆ อัมหิต สก๊อย ทั้งสารพัดคำด่าที่ชีวิตนี้เราไม่เคยได้ยินจากใครเรากลับได้ยินจากปากคนนี้

ในส่วนดีของเขาก็เยอะ เช่น ไม่เจ้าชู้ ไม่พึ่งพาเรา ไม่เอาเปรียบ ลงรูปเปิดตัวในโซเชียล พาไปเจอครอบครัว

เราทำงานคนละจังหวัดกับบ้านพ่อแม่เรา ซึ่งปกติเราจะกลับบ้าน 2 สัปดาห์ครั้ง แต่ตั้งแต่เราคบคนนี้เราพยายามหาข้ออ้างกลับบ้านทุกสัปดาห์เพื่อที่เราอยากเจอเขา เขาบอกไม่มีเวลาทั้งๆที่งานของเขาคือทำที่ไหนก็ได้ แต่งานของเราคืองานประจำหยุดสัปดาห์ละวัน แต่วันหยุดส่วนใหญ่เราจะขับรถไปหาเขาเพียงเพื่ออยากใช้เวลาด้วย เขาเคยมาหาเราที่บ้านที่เราพักช่วงทำงานแค่ครั้งเดียวตลอดช่วงที่คบกัน ซึ่งทุกวีคเราจะเป็นคนขับรถไปหาเขาเอง เรายอมหมดไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่เคยมานอยด์มาน้อยใจว่าทำไมเขาไม่เป็นฝ่ายไปหาเราบ้าง

เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลย ขอแค่เวลา ซึ่งเราก็ยอมเป็นฝ่ายขับรถไปกลับ 3 ชม. เรายอมเหนื่อยเอง แต่เขาก็ยังมาว่าเรา ว่าเพราะคือทางผ่านกลับบ้านพ่อแม่ ซึ่งหลายครั้งมากๆที่เราแค่มาหาเขาไม่ได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่เลย

ตั้งแต่คบกันเราไม่เคยไปเที่ยวไหนหรือออกนอกจังหวัดด้วยกัน ไม่เคยไปไกลเกิน30กม.จากบ้านเขาในช่วงเวลาที่เจอกัน ตลอด 1 ปี ซึ่งเราก็มองในแง่ดีตลอดว่าเขาก็ยุ่งเราก็ยุ่ง แต่ก่อนเราชอบเที่ยวมาก เที่ยวต่างประเทศคนเดียวข้ามทวีปคนเดียวบ่อย เราก็ให้สัญญาว่าเราจะเลิกเที่ยวแล้วเอาเวลามาให้กับเขา

แต่ล่าสุดที่ทำให้เสียใจเลย(ซึ่งก็เสียใจทุกครั้งที่ทะเลาะ)คือเขาบอกเราว่า ชีวิตนี้เขาจะไม่ไปทะเลกับเราเด็ดขาด เพียงเพราะเราเคยไปกับแฟนเก่า

เขาจะไม่มานอนบ้านเราชีวิตนี้เพียงเพราะแฟนเก่าเราเคยมา

เราเจอครอบครัวเขาบ่อย พ่อแม่เขาชอบเพราะเรามีหน้าที่การงานดี เรียบร้อย เราไม่เที่ยวกลางคืน ไม่แต่งตัวโป๊ แต่คนนั้นก็ยังมองว่าเราไม่ดีพอ

เราเคยมีภาวะซึมเศร้าช่วงโควิด เพราะชีวิตมันเปลี่ยน จากที่เคยท่องเที่ยวบ่อย ไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ กลับมาติดอยู่บ้านเฉยๆช่วงโควิด 8 เดือนทำให้เกิดภาวะซึมเศร้า ซึ่งครอบครัวก็ทำทุกวิถีทางให้เราหาย ครอบครัวเข้าใจเรา จนเราหายภายในระยะเวลา 1 ปี เวลาทะเลาะกัน เขาก็ยังมาด่าตลอดว่าเราขาดความอบอุ่น พ่อแม่ไม่สั่งสอน ทั้งๆที่ครอบครัวเราอบอุ่นที่สุด เรามีพ่อแม่น้องสาวเป็นเพื่อนสนิท

ช่วง2 เดือนมานี้เรามีความรู้สึกคิดลบอีกแล้ว

ทุกครั้งทะเลาะกัน แต่แฟนเราเขาหาว่าเราไม่ปกติ ทั้งๆที่เราบอกเรารู้สึกตัวเราดี เราแค่คิดลบเวลาทะเลาะกับเขาอย่างเดียว แต่เขาไม่เคยโทษตัวเขาเองเลย เขาเอาแต่ว่าเราไม่ปกติ เขาอยากเลิกกับเราเพราะเหตุนี้

เมื่อวานเราเจอเพื่อนเขาครั้งแรก เพื่อนเขาถามว่าตั้งแต่คบมาไปเที่ยวไหนกันบ้าง เราแค่ตอบความจริงว่าไม่เคยไปไหนไกลเลย ก็ไปแค่แถวๆนี้(แถวๆบ้านแฟนเรา) แต่แฟนเราเขาโกรธเรามากถึงขั้นบอกเลิกอีกแล้ว เพียงเพราะคำพูดนั้นเขาหาว่าเราไม่ให้หน้าเขา ไม่เห็นถึงการทุ่มเทของเขาที่สละเวลาให้เรา เขารู้สึกเสียดายทุกอย่างที่ทำให้เราที่สละเวลาให้ในช่วงวันหยุดที่เรามาหาเขา เราเสียใจมาก แต่เราก็ง้ออีก ทุกครั้งเราจะง้อตลอด เพราะในมุมมองเขาเราผิดทุกครั้ง

เขาบอกเราเห็นแก่ตัวทั้งๆที่เราไม่เคยร้องขออะไร ทั้งๆที่เราเป็นฝ่ายมาหาเขาเองเกือบทุกครั้ง ทั้งๆที่เราพยายามทำสิ่งต่างๆให้ คิดถึงอนาคต อยากย้ายงานมาใกล้บ้าน

เขาไม่พอใจที่เรามีเพื่อนผู้ชาย/หรือคนในโซเชียลทักเรามาเยอะ/หรือไม่เคยบล็อกแฟนเก่า(แต่ไม่เคยติดต่อ) เราก็ยอมลบเฟสบุ้คที่เราเล่นมา10กว่าปี ยอมลบไอจีที่มีรูปความทรงจำที่เราลงตอนไปเที่ยวที่ต่างๆ

ยอมเปลี่ยนเบอร์มือถึอ(เขาหาเบอร์มงคลให้เรา เราบอกเขาเราจ่ายเงินเอง เกือบหมื่น) เราก็ยอมหมด เพียงให้เขาสบายใจ

แต่สุดท้ายเขามองว่าเราไม่ดี เราไม่ปกติ เราไม่เห็นคุณค่าของเขา

ที่เราเล่าไปแค่50% ที่เราเจอมาตลอด จนเราตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมมันเลิกยากจัง ทำไมเราอดทนได้นานขนาดนี้

เราไม่กล้าเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้ครอบครัวเราฟังทั้งๆที่ปกติเราและครอบครัวเล่ากันทุกเรื่อง

เราเคยเล่าแค่ตอนทะเลาะครั้งนึง พ่อแม่น้องสาวเราร้องไห้เคยขอให้เราเลิกกับคนนี้

แต่เราเลือกที่จะไม่เลิกเองในตอนนั้น เราบอกแต่ข้อดีของคนนี้ให้ครอบครัวเราฟัง

และเราก็ไม่เล่าอะไรที่เกี่ยวกับทะเลาะกับแฟนให้ครอบครัวฟังอีกเลยเพียงเพราะเราไม่อยากให้ครอบครัวต้องมาเครียดกับเรา

เราควรทำยังไงดี(ทั้งๆที่รู้ว่าควรทำยังไง)

มีใครเคยเจอแบบเราบ้าง คนแบบนี้มันมีอยู่ในโลกใบนี้ด้วยเหรอ หรือเราเจอสังคมน้อยเกินไป เขาบอกเราท็อกซิก ทั้งๆที่เราทุ่มเท อดทน ยอมหมดทุกอย่างไม่ว่าเจอคำพูดแบบไหน หรือจริงๆแล้ว เราไม่ดีอย่างที่เขาว่าหรือเรายังดีไม่พอ?

มันติดในใจเรามาก ว่าเราไม่ดีพออีกเหรอ

ตอนนี้เขาบอกเขาอยากไปจากเรามาก เราแค่อยากรู้ว่าเราไม่ดีพอเหรอ