บทที่ 2 โลก?
หลัง จากที่ ตี๋ได้ รู้สึกถึงความมืด และหายใจไม่ออกนั้น ความรู้สึกต่อมา คือในพื้นที่ ๆตัวเองอยู่ เป็นสุญญากาศ รู้สึกตาและหูกำลังจะระเบิดออก จึง รีบเอามือปิดตาและหู
ตัวตี๋ จึงได้แต่คิดว่า ต้องหาทางให้อากาศเข้ามาในนี้ หลังจากแค่คิด บรรยากาศก็เปลี่ยนรู้สึกมีอากาศเข้ามา อย่างปกติ
พอตั้งสติได้ ตี๋จึงเริ่ม ทบทวน เพราะตอนนี้ แม้จะมี อากาศหายใจ ได้เป็นปกติแล้ว แต่ ยังคงเหมือนลอย เคว้งอยู่ในอากาศ ไม่รู้สึกถึงพื้นและ ไม่รู้ว่า ตัวเองอยู่ที่ไหน ได้แต่ย้อนคิด ว่าสิ่งต่างๆที่เกิด มันมีอะไรบ้าง
ในความคิดตี๋ “อย่างแรก เราอยู่ก็มืด ไม่มีอากาศ และ เหมือนเป็นสุญญากาศ เสียด้วยซ้ำ”
ร่างกายของตี๋ ยังคงลอยแบบไม่รู้ทิศทางในที่ มืด
ในความคิดตี๋ “ตอนนั้น เรากแค่คิดว่า ต้องให้อากาศเข้ามา มันก็มีอากาศ งั้นแปลว่า แค่คิดก็ จะได้”
จากนั้น ตี๋จึง คิดว่า ให้แสง เข้ามาได้
หลังจากที่คิด พื้นที่ก็สว่างขึ้น เห็นภาพโดย รอบ ตี๋ได้แต่คิดในใจ ว่าดีใจ ที่ยังคงอยู่โลกเดิม ยังไม่ตาย แต่ที่เป็นปัญหา ตอนนี้คือ ตัวของตี๋ลอยอยู่ในสภาพ กลับหัว และ เพดานที่เหมือนจะพังทะลุไปชั้นต่อไป โดยมีเศษหิน และ สิ่งของ ลองอยู่ ลักษณะ เหมือนลอยอยู่บนกำแพงที่ มองไม่เห็น
จากนั้นตี๋ ก็ทำได้ แค่หันหน้าไปมา ทำให้เห็นสภาพ โดยรอบ พื้นที่ห้องฉุกเฉิน ที่เคยมีผู้คนอยู่เป็นจำนวนมาก กลับกลายเป็น เต็มไปด้วยเลือด มีสิ่งมีชีวิตครึ่งคนครึ่งสัตว์เดินสองขา กำลังไล่ฆ่าผู้คนในห้องนั้น เท่าที่ตี๋เห็น พวกมันมี กันประมาณ สามตัว มีที่เหมือน เสือดาว แรด และหมี
ตัวที่เป็นครึ่งเสือดาว รูปร่างสโอดสะอง เหมือนผู้หญิงหุ่นดี แต่เหมือนจะมีหางอยู่ สองหาง เมื่อครึ่งเสือดาวตัวนั้น มองเห็นตี๋ ก็เดินเข้ามา ทางตี๋ แต่พอมาใกล้ก็เหมือน ชนเข้ากับกำแพงที่ มองไม่เห็นดัง “ก๊อง”
ครึ่ง เสือดาวตัวนั้น ส่ายหัวเพื่อ เรียกสติ อยู่ซักพัก ก็โกรธจัด ทั้งทุบและข่วนอากาศ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนเมื่อแน่ใจ ว่าไม่สามารถ ทำอะไรได้ จึงเดินจากไป ในทิศทางที่ตี๋ผ่านเข้ามาเพื่อให้บริการ ที่ฉุกเฉิน
ด้วยความกลัวปนเครียด ตี๋จึงสำรอกน้ำออกมา น้ำที่ตี๋สำลอกออกมา ลอยจับเป็นก้อน อยู่หน้าตี๋ ทำให้ตี๋นึกขึ้นได้ว่าเคยตัวเอง เคยเห็นสภาวะแบบนี้ จากสารคดี เกี่ยวกับคนที่ใช้ชีวิต อยู่ในสถานีอวกาศ ที่เล่นเกี่ยวกับน้ำในภาวะไร้แรงดึงดูด
ในความคิดตี๋ “แรงดึงดูด จงเข้ามา”
หลังจากนั้น ทั้งตัวตี๋ และน้ำ ก็หล่นลงพื้น ดัง “ตุ๊บ” โชคดีที่ ตัวของตี๋ลอยห่างพื้นแค่ ไม่กี่เซ็นต์ เลย เอาแขนกันไว้ จนมีรอยช้ำที่แขนขวาเล็กน้อย
จากนั้น ตี๋ก็ลุกขึ้นยืน มองดูไปรอบๆ ก็ผมชายหนุ่มขี้เมา ที่ตบหน้าตี๋เมื่อสักครู่ นอนเสียชีวิตจมกองเลือด อยู่ที่ กำแพง ทำให้ ตี๋รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ที่แม้การกระทำ ของชายหนุ่มขี้เมา จะทำให้เขาอยากซัดหน้า ซักครั้ง แต่ก็ไม่คิดอยากให้ใครต้องมาตายด้วยฝีมือตนเอง
ที่ทำให้รู้สึกสลดใจ คือ เมื่อตี๋มอง เข้าไปในห้องผู้ป่วยวิกฤติ ก็พบว่า ประตูห้องพังไปแล้ว และบานหนึ่งของประตู กระแทกเข้ากับรถที่ตัวเองเข็นมา โดยที่ด้านหลัง มีร่างของพยาบาล สูงวัยที่ เคยเตือนการคุยเล่นของตี๋ กับ หมอโป้ง ก่อนหนี้ สภาพศพน่าจะเสียชีวิตคาที่
ในห้องที่เคยวุ่นวาย เพื่อช่วยชีวิตคนหนึ่งกลับ เงียบงัน จากการที่สูญเสียเจ้าหน้าที่ไป ด้วยเหตุที่ไม่คาดคิด การช่วยชีวิตถูกยกเลิก
ตี๋ รู้สึกเสียใจมาก กับเหตุที่เกิดขึ้น และย้อนนึกถึงตอนเข้าที่ตี๋มา ทำงานใหม่ๆ ตอนนั้น พี่ก็คุมที่แผนกนี้แล้ว ส่วนตัว แกเป็นคนเฮียบ แต่แกก็เป็น คนสั่งให้น้องๆในแผนกฉุกเฉิน คอยช่วยเหลือตี๋ ในเวลาที่มา ให้บริการคนไข้ที่แผนก
ในด้านนึงของห้องผู้ป่วยวิกฤติ หมอโป้ง กำลังพยาม เรียกสติ น้องพยาบาล ผิวสีน้ำผึ้ง ที่กำลังนั่งนิ่งไม่ได้สติ โดยการพยายามเขย่าตัวและ เรียกชื่อ
หมอโป้ง “เตยๆ ไหวไหม”
พอเตย โดนเขย่าได้ซักพัก ก็ได้ สติ แล้วหันมามอง ทางตี๋ แล้ว ชี้มือไปด้านหลังของตี๋
เมื่อ ตี๋หันหน้าไปตามที่ เตยชี้ ครึ่งแรด กำลังวิ่งตรงมา อย่างเต็มกำลัง โดยดูท่า หมายว่า จะพุ่งชนตี๋ ให้ตายในทีเดียว และ ชนทะลุเข้าไปในห้อง
แต่เมื่อ ครึ่งแรดวิ่งมา ถึงตำแหน่งที่ ครึ่งเสือเคยชน ก็กระแทก เข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นอย่างเต็มแรง เสียงดังสนั่นหวั่นไหว
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ครึ่งแรดเขาหัก ปลิวกระเด็นไปด้านหลัง ศีรษะยุบอาบไปด้วยเลือด เพดานที่เคยลอยอยู่บนกำแพงที่มองไม่เห็น ก็ร่วงลงมาทับครึ่งแรด
แรงกระแทก ทำให้เพดานถล่มร่น เข้าไปในห้องผู้ป่วยวิกฤติ อีกเป็นสิบๆเซนติเมตร โชคดี ที่กำแพงที่มองไม่เห็น ยังคงค้ำพนักและเพดานไว้อยู่ ทำให้ไม่หล่น มาทับคนในห้อง
จากนั้น ก็ได้เกิดเสียง เข้ามาในหัวอีกครั้ง
เสียง “คุณ ได้คร่า 1 ชีวิต คำนวณ เนื่องด้วยเป็นผู้เลือกที่จะร่วงหล่น วิญญาณที่ได้ 1”
พอได้ยินดังนั้น ตี๋ จึงคิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมด ว่ามันอาจเหมือน การ์ตูน หรือ นิยายต่างโลก ที่มันมีอยู่ทั่วไปในตอนนี้
เมื่อ คิดได้ แบบนั้น ตี๋ จึงยืน ทำท่าโพสแบบในการ์ตูน ที่ตัวเองเคยอ่าน โดย แยกขาเล็กน้อย กำมือซ้าย ขึ้นไว้ประมาณไหล่ แล้วชี้มือขวา ออกไปด้านหน้า แล้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า
ตี๋ “สเตตัสโอเพ่น”
หลังจากนั้น ก็ไม่มีอะไร เกิดขึ้น คนในห้องกลับมองตี๋ด้วยสีหน้างุนงง ว่าตี๋กำลังทำอะไร หลังจากที่ ยืนท่านั้นประมานสามสี่วิ ตี๋ก็ย่อเข่า เอามือปิดหน้าด้วยความเขินอาย
ตี๋คิดในใจ “โคตรอายเลยเว้ย แล้วมันจะเปิดอะไรยังไง ตอนดูพวกการ์ตูนต่างโลก ก็ทำแบบนี้แล้วมันก็ขึ้นไม่ใช่หรือวะ หรือมันไม่ใช่คำสั่งนี้”
จากนั้นตี๋ก็ ย่อตัวอยู่อย่างนั้น แล้วกางมือออก
ตี๋คิดในใจ “งั้นลอง หน้าจอแสดงผล” ก็คงเงียบ
จากนั้น หมอโป้งก็ตะโกนบอกตี๋ เพื่อให้ตี๋ระวังในด้านเดิม
หมอโป้ง “ลุงตี๋ มีอีกตัวเดนมาโน้น”
เหมือน ตี๋หันไป ก็เป็นครึ่งหมี ก็เดิน เข้ามาหาอย่างช้าๆ ซึ่งตี๋ไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่ เพราะเท่าที่เห็นในความวุ่นวาย ครึ่งหมีเหมือนจะ ป้องกันตัวเองมากกว่า ไม่เหมือนกับสองตัวก่อนหน้า
เมื่อครึ่งหมี เดินมาถึงจุดที่ศพครึ่งแรด นอนศีรษะ ยุบจมกองเลือด อยู่ ครึ่งหมีก็เอียงคอมองตี๋ และเอามือป่ายไปมา เพื่อหากำแพง เมื่อเจอตำแหน่ง ครึ่งหมีก็ เคาะที่กำแพงล่องหน สองครั้ง เพื่อเรียกความสนใจ ของตี๋
เมื่อตี๋เห็นแบบนั้น ก็ทำแบบเดียวกัน เพราะ ตี๋ ก็เคยเห็นใน การ์ตูนแนวหลุดไปโลกเกม ก็มีทำแบบนั้น แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ครึ่งหมี จึงส่ายหัว อย่างเหนื่อยใจ พร้อมโบกมือเพื่อบอกว่าไม่ใช่ แล้ว ชี้มือ ไปที่ ศพของพนักงานร้านสะดวกซื้อ ที่เข้ามาส่งอาหาร ให้กับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล
ตี๋ตะโกนถาม “ร้านค้ารึ”
ทันทีที่พูด ก็ปรากฏ หน้าจอเหมือน ร้านค้าในเกมกาชาที่ตี๋ เคยเล่น หน้าจอพื้นสีฟ้า ตัวอักษรสีขาว มุมบนขวา มีตัวเลข 14 อยู่ในช่องเล็กๆ
และตรงกลาง มีไอคอน สองอย่างให้เลือก เขียนว่า “เพิ่มพื้นที่ปลอดภัย” กับ “กาชาเพื่อชีวิต”
เมื่อเห็นว่า สามาถเข้าได้แล้ว ตี๋ ก็ดีใจมากำมิชูมือขึ้นสองข้าง จากนั้น ก็หันไปหาครึ่งหมี พร้อมยกนิ้วโป้งให้ เหมือนกดไลค์ ให้ครึ่งหมี เมื่อครึ่งหมีเห็นแบบนั้น ก็โบกมือบายๆ แล้วเดินจากไป นอกโรงพยาบาล
ในหน้าจอที่เปิดมีเครื่องหมาย ตกใจ ซี่งหมายถึงคำอธิบาย อยู่ที่มุมตัวเลือกทั้งสอง และที่หน้าจอหลัก เมื่อเห็นดังนั้น ตี๋จึงลอง เอานิ้วจิ้มค้างลงไป ที่เครื่องหมายตกใจของ หน้าจอใหญ่
หลังจากที่ ตี๋ แตะเพื่อจะเลือกเข้าไป ก็ปรากฏ หน้าจอ ซ้อนขึ้นมา เป็นตัวการ์ตูน ใส่ชุดมิโกะ(ชุดทางศาสนาของญี่ปุ่น) มีหูแมว ผมดำ ใส่แว่น อยู่ในหน้าจอ พร้อมทำท่าน่ารักไปมา
สาวหน้าจอ “ขณะนี้ ท่านคือหนึ่งในผู้มีสิทธิ เข้าถึงร้านค้า ในวันพิพากษา ท่านแต่ละคนจะได้พลังพิเศษ ตามลักษณะนิสัยของท่าน”
ตี๋คิด “หมี แรด และเสือดาว ยังพอเข้าใจ แต่ไอ้กำแพงนี่มันอะไร”
สาวในหน้าจอ ยังคงทำท่าทางน่ารัก บางทีก็ ยกมือขึ้นสองข้าเหมือนแมวอ้อน แล้วอธิบายต่อ แต่ตี๋กลับ ได้แต่นั่งก้ม เอามือทั้งสองปิดหน้า เพราะรู้สึกหน้าจอมันไม่เข้าบรรยากาศถึงแม้ ตัวเองจะเป็นพวกชอบดู การ์ตูน หรือนิยมสาวแบบนี้ ก็ตาม
สาวหน้าจอ “ในตอนนี้ โลกได้ถึงจุดตัดสินแล้ว เรากำลังกระทำการ เพื่อให้โลกที่ดีขึ้น”
ตี๋ยังคงนั่งเอามือปิดหน้า เพื่อขอฟังแค่คำอธิบาย จะได้ไม่หลงคิด ว่าตัวเองยังอยู่ในโลกที่
สาวหน้าจอ “เพื่อที่ ทางเราจะปรับปรุง โลกของท่านให้ดีขึ้น ท่านจะต้องตอบแทน โดยใช้วิญญาณ เป็นตัวแลกเปลี่ยน โดย ท่านจะต้องเลือก บริจาคให้ พื้นที่ปลอดภัย เพื่อให้มีพื้นที่ อยู่อาศัยในวันพิพากษา หรือ ท่านจะหาทรัพยากร ในการดำรงชีวิต โดยการกาชา ก็ยังได้”
ตี๋ ยังคงเปิดหน้าจอทิ้งไว้ แล้วเดิน ไปนั่งพิงกำแพงที่มองไม่เห็น ตรง ด้านที่หมอโป้ง และ เตยอยู่ เพราะคิดว่าคงอีกนาน หรือ อาจจะให้ช่วยดูได้แต่ สาวหน้าจอกลับกล่าวแค่ประโยคปิดท้าย
สาวหน้าจอ “ในร้านกาชา ขอแนะนำ ให้ท่าใคร่ครวญ อย่างระมัดระวัง และอยากให้ท่าน ได้ช่วยเปลี่ยนโลก ให้กลายเป็นโลกใหม่ที่ดีกว่าเดิม”
https://pantip.com/topic/43388640 รวม
"เกมพนันแห่งทวยเทพ" บทที่ 2 โลก?
ตัวตี๋ จึงได้แต่คิดว่า ต้องหาทางให้อากาศเข้ามาในนี้ หลังจากแค่คิด บรรยากาศก็เปลี่ยนรู้สึกมีอากาศเข้ามา อย่างปกติ
พอตั้งสติได้ ตี๋จึงเริ่ม ทบทวน เพราะตอนนี้ แม้จะมี อากาศหายใจ ได้เป็นปกติแล้ว แต่ ยังคงเหมือนลอย เคว้งอยู่ในอากาศ ไม่รู้สึกถึงพื้นและ ไม่รู้ว่า ตัวเองอยู่ที่ไหน ได้แต่ย้อนคิด ว่าสิ่งต่างๆที่เกิด มันมีอะไรบ้าง
ในความคิดตี๋ “อย่างแรก เราอยู่ก็มืด ไม่มีอากาศ และ เหมือนเป็นสุญญากาศ เสียด้วยซ้ำ”
ร่างกายของตี๋ ยังคงลอยแบบไม่รู้ทิศทางในที่ มืด
ในความคิดตี๋ “ตอนนั้น เรากแค่คิดว่า ต้องให้อากาศเข้ามา มันก็มีอากาศ งั้นแปลว่า แค่คิดก็ จะได้”
จากนั้น ตี๋จึง คิดว่า ให้แสง เข้ามาได้
หลังจากที่คิด พื้นที่ก็สว่างขึ้น เห็นภาพโดย รอบ ตี๋ได้แต่คิดในใจ ว่าดีใจ ที่ยังคงอยู่โลกเดิม ยังไม่ตาย แต่ที่เป็นปัญหา ตอนนี้คือ ตัวของตี๋ลอยอยู่ในสภาพ กลับหัว และ เพดานที่เหมือนจะพังทะลุไปชั้นต่อไป โดยมีเศษหิน และ สิ่งของ ลองอยู่ ลักษณะ เหมือนลอยอยู่บนกำแพงที่ มองไม่เห็น
จากนั้นตี๋ ก็ทำได้ แค่หันหน้าไปมา ทำให้เห็นสภาพ โดยรอบ พื้นที่ห้องฉุกเฉิน ที่เคยมีผู้คนอยู่เป็นจำนวนมาก กลับกลายเป็น เต็มไปด้วยเลือด มีสิ่งมีชีวิตครึ่งคนครึ่งสัตว์เดินสองขา กำลังไล่ฆ่าผู้คนในห้องนั้น เท่าที่ตี๋เห็น พวกมันมี กันประมาณ สามตัว มีที่เหมือน เสือดาว แรด และหมี
ตัวที่เป็นครึ่งเสือดาว รูปร่างสโอดสะอง เหมือนผู้หญิงหุ่นดี แต่เหมือนจะมีหางอยู่ สองหาง เมื่อครึ่งเสือดาวตัวนั้น มองเห็นตี๋ ก็เดินเข้ามา ทางตี๋ แต่พอมาใกล้ก็เหมือน ชนเข้ากับกำแพงที่ มองไม่เห็นดัง “ก๊อง”
ครึ่ง เสือดาวตัวนั้น ส่ายหัวเพื่อ เรียกสติ อยู่ซักพัก ก็โกรธจัด ทั้งทุบและข่วนอากาศ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนเมื่อแน่ใจ ว่าไม่สามารถ ทำอะไรได้ จึงเดินจากไป ในทิศทางที่ตี๋ผ่านเข้ามาเพื่อให้บริการ ที่ฉุกเฉิน
ด้วยความกลัวปนเครียด ตี๋จึงสำรอกน้ำออกมา น้ำที่ตี๋สำลอกออกมา ลอยจับเป็นก้อน อยู่หน้าตี๋ ทำให้ตี๋นึกขึ้นได้ว่าเคยตัวเอง เคยเห็นสภาวะแบบนี้ จากสารคดี เกี่ยวกับคนที่ใช้ชีวิต อยู่ในสถานีอวกาศ ที่เล่นเกี่ยวกับน้ำในภาวะไร้แรงดึงดูด
ในความคิดตี๋ “แรงดึงดูด จงเข้ามา”
หลังจากนั้น ทั้งตัวตี๋ และน้ำ ก็หล่นลงพื้น ดัง “ตุ๊บ” โชคดีที่ ตัวของตี๋ลอยห่างพื้นแค่ ไม่กี่เซ็นต์ เลย เอาแขนกันไว้ จนมีรอยช้ำที่แขนขวาเล็กน้อย
จากนั้น ตี๋ก็ลุกขึ้นยืน มองดูไปรอบๆ ก็ผมชายหนุ่มขี้เมา ที่ตบหน้าตี๋เมื่อสักครู่ นอนเสียชีวิตจมกองเลือด อยู่ที่ กำแพง ทำให้ ตี๋รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ที่แม้การกระทำ ของชายหนุ่มขี้เมา จะทำให้เขาอยากซัดหน้า ซักครั้ง แต่ก็ไม่คิดอยากให้ใครต้องมาตายด้วยฝีมือตนเอง
ที่ทำให้รู้สึกสลดใจ คือ เมื่อตี๋มอง เข้าไปในห้องผู้ป่วยวิกฤติ ก็พบว่า ประตูห้องพังไปแล้ว และบานหนึ่งของประตู กระแทกเข้ากับรถที่ตัวเองเข็นมา โดยที่ด้านหลัง มีร่างของพยาบาล สูงวัยที่ เคยเตือนการคุยเล่นของตี๋ กับ หมอโป้ง ก่อนหนี้ สภาพศพน่าจะเสียชีวิตคาที่
ในห้องที่เคยวุ่นวาย เพื่อช่วยชีวิตคนหนึ่งกลับ เงียบงัน จากการที่สูญเสียเจ้าหน้าที่ไป ด้วยเหตุที่ไม่คาดคิด การช่วยชีวิตถูกยกเลิก
ตี๋ รู้สึกเสียใจมาก กับเหตุที่เกิดขึ้น และย้อนนึกถึงตอนเข้าที่ตี๋มา ทำงานใหม่ๆ ตอนนั้น พี่ก็คุมที่แผนกนี้แล้ว ส่วนตัว แกเป็นคนเฮียบ แต่แกก็เป็น คนสั่งให้น้องๆในแผนกฉุกเฉิน คอยช่วยเหลือตี๋ ในเวลาที่มา ให้บริการคนไข้ที่แผนก
ในด้านนึงของห้องผู้ป่วยวิกฤติ หมอโป้ง กำลังพยาม เรียกสติ น้องพยาบาล ผิวสีน้ำผึ้ง ที่กำลังนั่งนิ่งไม่ได้สติ โดยการพยายามเขย่าตัวและ เรียกชื่อ
หมอโป้ง “เตยๆ ไหวไหม”
พอเตย โดนเขย่าได้ซักพัก ก็ได้ สติ แล้วหันมามอง ทางตี๋ แล้ว ชี้มือไปด้านหลังของตี๋
เมื่อ ตี๋หันหน้าไปตามที่ เตยชี้ ครึ่งแรด กำลังวิ่งตรงมา อย่างเต็มกำลัง โดยดูท่า หมายว่า จะพุ่งชนตี๋ ให้ตายในทีเดียว และ ชนทะลุเข้าไปในห้อง
แต่เมื่อ ครึ่งแรดวิ่งมา ถึงตำแหน่งที่ ครึ่งเสือเคยชน ก็กระแทก เข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นอย่างเต็มแรง เสียงดังสนั่นหวั่นไหว
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ครึ่งแรดเขาหัก ปลิวกระเด็นไปด้านหลัง ศีรษะยุบอาบไปด้วยเลือด เพดานที่เคยลอยอยู่บนกำแพงที่มองไม่เห็น ก็ร่วงลงมาทับครึ่งแรด
แรงกระแทก ทำให้เพดานถล่มร่น เข้าไปในห้องผู้ป่วยวิกฤติ อีกเป็นสิบๆเซนติเมตร โชคดี ที่กำแพงที่มองไม่เห็น ยังคงค้ำพนักและเพดานไว้อยู่ ทำให้ไม่หล่น มาทับคนในห้อง
จากนั้น ก็ได้เกิดเสียง เข้ามาในหัวอีกครั้ง
เสียง “คุณ ได้คร่า 1 ชีวิต คำนวณ เนื่องด้วยเป็นผู้เลือกที่จะร่วงหล่น วิญญาณที่ได้ 1”
พอได้ยินดังนั้น ตี๋ จึงคิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมด ว่ามันอาจเหมือน การ์ตูน หรือ นิยายต่างโลก ที่มันมีอยู่ทั่วไปในตอนนี้
เมื่อ คิดได้ แบบนั้น ตี๋ จึงยืน ทำท่าโพสแบบในการ์ตูน ที่ตัวเองเคยอ่าน โดย แยกขาเล็กน้อย กำมือซ้าย ขึ้นไว้ประมาณไหล่ แล้วชี้มือขวา ออกไปด้านหน้า แล้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า
ตี๋ “สเตตัสโอเพ่น”
หลังจากนั้น ก็ไม่มีอะไร เกิดขึ้น คนในห้องกลับมองตี๋ด้วยสีหน้างุนงง ว่าตี๋กำลังทำอะไร หลังจากที่ ยืนท่านั้นประมานสามสี่วิ ตี๋ก็ย่อเข่า เอามือปิดหน้าด้วยความเขินอาย
ตี๋คิดในใจ “โคตรอายเลยเว้ย แล้วมันจะเปิดอะไรยังไง ตอนดูพวกการ์ตูนต่างโลก ก็ทำแบบนี้แล้วมันก็ขึ้นไม่ใช่หรือวะ หรือมันไม่ใช่คำสั่งนี้”
จากนั้นตี๋ก็ ย่อตัวอยู่อย่างนั้น แล้วกางมือออก
ตี๋คิดในใจ “งั้นลอง หน้าจอแสดงผล” ก็คงเงียบ
จากนั้น หมอโป้งก็ตะโกนบอกตี๋ เพื่อให้ตี๋ระวังในด้านเดิม
หมอโป้ง “ลุงตี๋ มีอีกตัวเดนมาโน้น”
เหมือน ตี๋หันไป ก็เป็นครึ่งหมี ก็เดิน เข้ามาหาอย่างช้าๆ ซึ่งตี๋ไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่ เพราะเท่าที่เห็นในความวุ่นวาย ครึ่งหมีเหมือนจะ ป้องกันตัวเองมากกว่า ไม่เหมือนกับสองตัวก่อนหน้า
เมื่อครึ่งหมี เดินมาถึงจุดที่ศพครึ่งแรด นอนศีรษะ ยุบจมกองเลือด อยู่ ครึ่งหมีก็เอียงคอมองตี๋ และเอามือป่ายไปมา เพื่อหากำแพง เมื่อเจอตำแหน่ง ครึ่งหมีก็ เคาะที่กำแพงล่องหน สองครั้ง เพื่อเรียกความสนใจ ของตี๋
เมื่อตี๋เห็นแบบนั้น ก็ทำแบบเดียวกัน เพราะ ตี๋ ก็เคยเห็นใน การ์ตูนแนวหลุดไปโลกเกม ก็มีทำแบบนั้น แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ครึ่งหมี จึงส่ายหัว อย่างเหนื่อยใจ พร้อมโบกมือเพื่อบอกว่าไม่ใช่ แล้ว ชี้มือ ไปที่ ศพของพนักงานร้านสะดวกซื้อ ที่เข้ามาส่งอาหาร ให้กับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล
ตี๋ตะโกนถาม “ร้านค้ารึ”
ทันทีที่พูด ก็ปรากฏ หน้าจอเหมือน ร้านค้าในเกมกาชาที่ตี๋ เคยเล่น หน้าจอพื้นสีฟ้า ตัวอักษรสีขาว มุมบนขวา มีตัวเลข 14 อยู่ในช่องเล็กๆ
และตรงกลาง มีไอคอน สองอย่างให้เลือก เขียนว่า “เพิ่มพื้นที่ปลอดภัย” กับ “กาชาเพื่อชีวิต”
เมื่อเห็นว่า สามาถเข้าได้แล้ว ตี๋ ก็ดีใจมากำมิชูมือขึ้นสองข้าง จากนั้น ก็หันไปหาครึ่งหมี พร้อมยกนิ้วโป้งให้ เหมือนกดไลค์ ให้ครึ่งหมี เมื่อครึ่งหมีเห็นแบบนั้น ก็โบกมือบายๆ แล้วเดินจากไป นอกโรงพยาบาล
ในหน้าจอที่เปิดมีเครื่องหมาย ตกใจ ซี่งหมายถึงคำอธิบาย อยู่ที่มุมตัวเลือกทั้งสอง และที่หน้าจอหลัก เมื่อเห็นดังนั้น ตี๋จึงลอง เอานิ้วจิ้มค้างลงไป ที่เครื่องหมายตกใจของ หน้าจอใหญ่
หลังจากที่ ตี๋ แตะเพื่อจะเลือกเข้าไป ก็ปรากฏ หน้าจอ ซ้อนขึ้นมา เป็นตัวการ์ตูน ใส่ชุดมิโกะ(ชุดทางศาสนาของญี่ปุ่น) มีหูแมว ผมดำ ใส่แว่น อยู่ในหน้าจอ พร้อมทำท่าน่ารักไปมา
สาวหน้าจอ “ขณะนี้ ท่านคือหนึ่งในผู้มีสิทธิ เข้าถึงร้านค้า ในวันพิพากษา ท่านแต่ละคนจะได้พลังพิเศษ ตามลักษณะนิสัยของท่าน”
ตี๋คิด “หมี แรด และเสือดาว ยังพอเข้าใจ แต่ไอ้กำแพงนี่มันอะไร”
สาวในหน้าจอ ยังคงทำท่าทางน่ารัก บางทีก็ ยกมือขึ้นสองข้าเหมือนแมวอ้อน แล้วอธิบายต่อ แต่ตี๋กลับ ได้แต่นั่งก้ม เอามือทั้งสองปิดหน้า เพราะรู้สึกหน้าจอมันไม่เข้าบรรยากาศถึงแม้ ตัวเองจะเป็นพวกชอบดู การ์ตูน หรือนิยมสาวแบบนี้ ก็ตาม
สาวหน้าจอ “ในตอนนี้ โลกได้ถึงจุดตัดสินแล้ว เรากำลังกระทำการ เพื่อให้โลกที่ดีขึ้น”
ตี๋ยังคงนั่งเอามือปิดหน้า เพื่อขอฟังแค่คำอธิบาย จะได้ไม่หลงคิด ว่าตัวเองยังอยู่ในโลกที่
สาวหน้าจอ “เพื่อที่ ทางเราจะปรับปรุง โลกของท่านให้ดีขึ้น ท่านจะต้องตอบแทน โดยใช้วิญญาณ เป็นตัวแลกเปลี่ยน โดย ท่านจะต้องเลือก บริจาคให้ พื้นที่ปลอดภัย เพื่อให้มีพื้นที่ อยู่อาศัยในวันพิพากษา หรือ ท่านจะหาทรัพยากร ในการดำรงชีวิต โดยการกาชา ก็ยังได้”
ตี๋ ยังคงเปิดหน้าจอทิ้งไว้ แล้วเดิน ไปนั่งพิงกำแพงที่มองไม่เห็น ตรง ด้านที่หมอโป้ง และ เตยอยู่ เพราะคิดว่าคงอีกนาน หรือ อาจจะให้ช่วยดูได้แต่ สาวหน้าจอกลับกล่าวแค่ประโยคปิดท้าย
สาวหน้าจอ “ในร้านกาชา ขอแนะนำ ให้ท่าใคร่ครวญ อย่างระมัดระวัง และอยากให้ท่าน ได้ช่วยเปลี่ยนโลก ให้กลายเป็นโลกใหม่ที่ดีกว่าเดิม”
https://pantip.com/topic/43388640 รวม