ไม่รู้จะเกริ่นอย่างไรดี คือหลายปีก่อน เราเคยพักอยู่หอพัก ย่านฝั่งธนฯ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก มหาลัย
ที่หอพัก เป็นหอพักรวม ซึ่งเราได้ย้ายเข้ามาอยู่ในช่วง ของวัยทำงาน ซึ่งหอพักที่เราพัก จะมีทั้ง วัยทำงาน และเด็กนักศึกษา
ผ่านมาสัก 2-3 ปี ก็ได้เจอ เด็กน้อยคนนึง น้องเป็นเด็กผู้ชาย หน้าตาน่ารัก ตัวเล็ก สมวัย น้องยังเป็นนักศึกษาอยู่
น้องพักอยู่ตึกเดียวกันกับเรา พอได้เจอ หรือเดินสวนกันหลายๆ ครั้ง ก็รู้สึกชื่นชม เด็กสมัยนี้หน้าตา จิ้มลิ้มดีแฮะ!!
แต่หลังจากน้องเรียนจบ และได้งานทำ น้องยังคงพักอยู่ที่หอเดิมต่อ เราก็ยังใช้ชีวิต แบบเดิม บางวันเดินสวนกันบ้าง
แต่ในทุก ๆ ครั้ง ที่เดินผ่านกัน ก็อาจจะมีการชำเรืองมองบ้าง เหมือนอยากจะยิ้มให้กัน แต่สุดท้าย
ก็ทำหน้าตึงๆ ใส่กัน ไม่เข้าใจเหมือนกัน อารมณ์ เหมือนคนหยิ่งๆ 2 คน เดินผ่านกัน ถ้าเป็นคนอื่น เราไม่ติดใจ
แต่ทำไม สำหรับน้อง เราติดใจมาตลอดก็ไม่รู้เหมือนกัน
ก็เข้าใจได้ว่า เราไม่ได้รู้จักกัน ก็เลยไม่มีความจำเป็นต้องสร้างสัมพันธ์ ตรงนี้ระหว่างกัน
แต่สำหรับ ห้องอื่นๆ เค้าก็ยิ้มให้ และเราก็ตอบรับ แบบยิ้มกลับ เช่นกัน
แล้วในแต่ละครั้ง คล้ายๆ กับเรื่องบังเอิญ เราทำงานอยู่ในเมือง ซึ่ง ก็อาจจะไม่แปลกที่จะได้พบเจอ เรานั่งรถตู้ไปทำงาน
แต่เราได้สะดุด กับรถของน้อง ที่มาทำงาน ในย่านเดียวกัน (งงมาก ทำไมไปจำได้ ยั้นทะเบียนรถน้องเค้า)
เราได้ใช้ชีวิตที่หอพักนี้มาเกือบ ร่วม 10 ปี จนเราตัดสินใจ ย้ายออก และได้ไปซื้อคอนโดอยู่แทน
แต่เมื่อไม่นานมานี้ เราได้บังเอิญ ไปเจอน้องที่ห้างสรรพสินค้าหนึ่ง ย่านแถวที่อยู่ แล้วก็บังเอิญ เดินสวนกันเช่นเคย
ทุกอย่าง เหมือนเดิม 555+ น้องดึงหน้าใส่ซะงั้น ก็เข้าใจแหละว่าไม่รู้จักกันจริง ๆ
จนแอบคิดในใจ จะมีสักครั้งมั้ย ถ้าบังเอิญได้เดินสวนกันอีก จะยิ้มให้กัน แทนบ้าง
หรือถ้ากระทู้นี้จะสมพงศ์ ไม่ได้ตามหาตัวน้องนะ ถ้าเผื่อบังเอิญแล้วเจอกัน น้องได้เห็นกระทู้นี้ และคิดว่าใช่คนตัวเอง
เจอครั้งหน้า ยิ้มให้กันหน่อยก็ได้ อย่างน้อย ๆ ก็คนเคยเห็นหน้า กันมาหลายปี
มีใครเจอเหตุการณ์อะไร คล้าย ๆ นี้บ้างมั้ย ทำกันยังไง บ้าง หรือตั้งแต่แรกเราต้องชิ่ง ยิ้มให้ก่อนเลย
เคยรู้สึก เหมือนมีอะไรติดในใจ แบบอยากถามคนๆ นั้น แต่ก็ไม่รู้จะเข้าไปถามอะไร เพราะไม่รู้จักกันบ้างป่ะ
ที่หอพัก เป็นหอพักรวม ซึ่งเราได้ย้ายเข้ามาอยู่ในช่วง ของวัยทำงาน ซึ่งหอพักที่เราพัก จะมีทั้ง วัยทำงาน และเด็กนักศึกษา
ผ่านมาสัก 2-3 ปี ก็ได้เจอ เด็กน้อยคนนึง น้องเป็นเด็กผู้ชาย หน้าตาน่ารัก ตัวเล็ก สมวัย น้องยังเป็นนักศึกษาอยู่
น้องพักอยู่ตึกเดียวกันกับเรา พอได้เจอ หรือเดินสวนกันหลายๆ ครั้ง ก็รู้สึกชื่นชม เด็กสมัยนี้หน้าตา จิ้มลิ้มดีแฮะ!!
แต่หลังจากน้องเรียนจบ และได้งานทำ น้องยังคงพักอยู่ที่หอเดิมต่อ เราก็ยังใช้ชีวิต แบบเดิม บางวันเดินสวนกันบ้าง
แต่ในทุก ๆ ครั้ง ที่เดินผ่านกัน ก็อาจจะมีการชำเรืองมองบ้าง เหมือนอยากจะยิ้มให้กัน แต่สุดท้าย
ก็ทำหน้าตึงๆ ใส่กัน ไม่เข้าใจเหมือนกัน อารมณ์ เหมือนคนหยิ่งๆ 2 คน เดินผ่านกัน ถ้าเป็นคนอื่น เราไม่ติดใจ
แต่ทำไม สำหรับน้อง เราติดใจมาตลอดก็ไม่รู้เหมือนกัน
ก็เข้าใจได้ว่า เราไม่ได้รู้จักกัน ก็เลยไม่มีความจำเป็นต้องสร้างสัมพันธ์ ตรงนี้ระหว่างกัน
แต่สำหรับ ห้องอื่นๆ เค้าก็ยิ้มให้ และเราก็ตอบรับ แบบยิ้มกลับ เช่นกัน
แล้วในแต่ละครั้ง คล้ายๆ กับเรื่องบังเอิญ เราทำงานอยู่ในเมือง ซึ่ง ก็อาจจะไม่แปลกที่จะได้พบเจอ เรานั่งรถตู้ไปทำงาน
แต่เราได้สะดุด กับรถของน้อง ที่มาทำงาน ในย่านเดียวกัน (งงมาก ทำไมไปจำได้ ยั้นทะเบียนรถน้องเค้า)
เราได้ใช้ชีวิตที่หอพักนี้มาเกือบ ร่วม 10 ปี จนเราตัดสินใจ ย้ายออก และได้ไปซื้อคอนโดอยู่แทน
แต่เมื่อไม่นานมานี้ เราได้บังเอิญ ไปเจอน้องที่ห้างสรรพสินค้าหนึ่ง ย่านแถวที่อยู่ แล้วก็บังเอิญ เดินสวนกันเช่นเคย
ทุกอย่าง เหมือนเดิม 555+ น้องดึงหน้าใส่ซะงั้น ก็เข้าใจแหละว่าไม่รู้จักกันจริง ๆ
จนแอบคิดในใจ จะมีสักครั้งมั้ย ถ้าบังเอิญได้เดินสวนกันอีก จะยิ้มให้กัน แทนบ้าง
หรือถ้ากระทู้นี้จะสมพงศ์ ไม่ได้ตามหาตัวน้องนะ ถ้าเผื่อบังเอิญแล้วเจอกัน น้องได้เห็นกระทู้นี้ และคิดว่าใช่คนตัวเอง
เจอครั้งหน้า ยิ้มให้กันหน่อยก็ได้ อย่างน้อย ๆ ก็คนเคยเห็นหน้า กันมาหลายปี
มีใครเจอเหตุการณ์อะไร คล้าย ๆ นี้บ้างมั้ย ทำกันยังไง บ้าง หรือตั้งแต่แรกเราต้องชิ่ง ยิ้มให้ก่อนเลย