อายุมากแล้ว วางได้ก็วาง ใจจะได้เบาสบาย

กระทู้สนทนา

ในวัยที่เราผ่านอะไรมามาก ทั้งสุขและทุกข์ หลายครั้งเราก็เผลอ “เก็บ” สิ่งต่างๆ ไว้ในใจมากมาย ทั้งความทรงจำ ความเสียใจ ความคาดหวัง และอีกมากมาย วันนี้ ThaiSenior ขอเสนอนิทานธรรมะ สะท้อนคำสอนของ ท่านพุทธทาสภิกขุ ให้รู้จัก “ปล่อยวาง” และ “เข้าใจชีวิตอย่างแท้จริง”

เปลือกหอยในมือเรา

ณ ริมชายหาด ยามเช้า เด็กชายคนหนึ่งกำลังเดินเล่น เขาเก็บเปลือกหอย ที่ดูแปลกตา หรือมีลวดลายสวยงาม เขาเดินเก็บไปเรื่อยๆ จนเริ่มเต็มมือ แต่เขาก็ยังไม่หยุดเก็บ "อันนี้ก็สวย เอาไว้ก่อน อันนั้นแปลกดี ไม่อยากทิ้งเลย" เขาเก็บเปลือกหอยทุกอัน ไม่ยอมวาง จนไปเจอเปลือกหอยสีทอง งดงามราวกับของมีค่า แต่ตอนนั้น มือเขาเต็มแล้ว เขายืนลังเลอยู่ตรงนั้น "จะวางอันไหนล่ะ?" ทุกอันก็ “เคยเลือกมาแล้ว” จะทิ้งอย่างไรก็ “เสียดาย” ในขณะที่เด็กชายยังลังเล ไม่ตัดสินใจ คลื่นลูกหนึ่งซัดเข้ามา พัดเปลือกหอยสีทองหายไปในทะเล เด็กชายได้แต่มอง แม้ว่าในมือเขายังเต็มไปด้วยเปลือกหอยเหมือนเดิม แต่ในใจกลับรู้สึกเหมือน “เสียอะไรบางอย่างไป”

ในชีวิตของเราทุกคน เมื่ออายุมากขึ้น ย่อมมีสิ่งต่างๆ ที่เรายึดถือไว้ในใจ ทั้งอดีต ความเสียใจ ความผิดพลาด ความหวัง ท่านพุทธทาสภิกขุ ได้สอนไว้ว่า “ทุกข์ เกิดจากการยึดมั่นถือมั่น” “ยิ่งเก็บไว้มากเท่าไหร่ ใจเราก็ยิ่งหนักเท่านั้น” เมื่อใจเต็มไปด้วยสิ่งที่แบกไว้ บางครั้ง เราอาจ ไม่มีที่ว่าง สำหรับสิ่งดีๆ ที่จะเข้ามา

อายุมากขึ้น เราไม่ต้องวิ่งหาสิ่งใหม่ๆ แต่ให้ “ปล่อยวาง” สิ่งเก่าๆ ที่ไม่จำเป็นแล้ว ทั้งความโกรธ ความเสียใจ หรือแม้แต่ความคาดหวังที่ไม่เป็นจริง ธรรมะของท่านพุทธทาสภิกขุ ไม่ใช่ธรรมะที่ยาก หรือไกลตัว แต่เป็นธรรมะที่อยู่ในชีวิตประจำวัน ในลมหายใจ ในต้นไม้ ในแสงแดด หรือแม้แต่ในเปลือกหอย หากใจเราว่างพอ เราจะเห็นคุณค่าของทุกสิ่งที่มีอยู่แล้วในวันนี้

อายุมากขึ้น ไม่ได้หมายความว่าเราต้อง “หนักใจ” กับอดีต แต่หมายถึงเราเข้าใจชีวิตมากพอที่จะรู้ว่า อะไรควรเก็บ และอะไรควรวาง บางครั้ง การวางความคิดบางอย่างลง คือของขวัญที่ดีที่สุดให้ตัวเอง

ถ้าวันนี้คุณกำลัง “เหนื่อยใจ” เพราะสิ่งที่ถือไว้แน่นเกินไป ลองวางสักอย่างสิครับ แล้วคุณอาจพบ “เปลือกหอยสีทอง” ที่งดงามที่สุดในชีวิต ธรรมะไม่ใช่ของสะสม แต่คือ “ของวาง” เพื่อให้ใจเบาสบาย และพบความสุขที่แท้จริง

ขอให้ทุกท่าน มีใจที่เบา และพบความสุขง่ายๆ ในทุกวัน