เรากับแฟนยังอายุเลข 2 เราเด็กว่าเขา 5 ปี คบกันมาได้ประมาณเกือบปี
พื้นเพชีวิตเราค่อนข้างต่างกัน เราโตมาในครอบครัวที่พอมีฐานะ ชินกับการใช้ชีวิตแบบกินดีอยู่สบาย
ส่วนเขาโตมาในครอบครัวที่ค่อนข้างลำบาก ทำให้มุมมองเรื่องเงินและการใช้ชีวิตของเราสองคนต่างกันพอสมควร
เขามีภาระต้องดูแลครอบครัว และยังมีผ่อนรถ ทำให้เงินแต่ละเดือนแทบไม่เหลือเก็บ
เวลาจะใช้จ่ายอะไร เขาจะค่อนข้างระมัดระวังมาก และไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องกินดีอยู่ดีเท่าไหร่
ตอนแรกเราคิดว่าเรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปัญหา เพราะเราก็พร้อมจะปรับตัว แต่พอคบกันนานขึ้น เราเริ่มรู้สึกว่ามันส่งผลกับความสัมพันธ์ และกับความรู้สึกของเรามากกว่าที่คิด
เราพยายามลดสเปคในเรื่องต่างๆลงมา เลือกร้านอาหารกลางๆ ไม่ชวนเที่ยวที่ต้องใช้เงินมาก
บางทีก็ไปเทีเองคนเดียว เพราะเรารู้ว่าเขายังไม่พร้อม
แต่ลึกๆ แล้ว มันทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยได้เป็นตัวของตัวเองเลย
เราเป็นคนที่ติดความแกลม ชอบแต่งตัว ชอบความเนี้ยบ เที่ยวต่างประเทศ ชอบวางแผนชีวิตให้มีเป้าหมายเล็กๆ ที่อยากไปถึง
แต่เขาใช้ชีวิตแบบสบายๆ ติดดิน ไม่ค่อยแคร์เรื่องภาพลักษณ์หรืออนาคตระยะไกลเท่าไหร่
อย่างเวลาไปเที่ยวด้วยกัน เราก็แต่งตัวจัดเต็ม เพราะมันคือสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกมั่นใจ
แต่เขากลับใส่เสื้อบอล เสื้อยืดเก่าๆ หรือบางทีก็เสื้อฟรีที่ขาดนิดๆ
เราเคยขอเขาปรับตรงนี้นิดหน่อย เพราะบางทีก็แอบรู้สึกไม่มั่นใจเวลาไปไหนด้วยกัน
แต่สุดท้ายมันกลายเป็นความรู้สึกฝืนทั้งสองฝ่าย เหมือนเรากำลังพยายามเปลี่ยนเขาให้เป็นสิ่งที่เขาไม่ใช่
เราก็เลยเลือกที่จะไม่พูดอะไรอีก แต่ความรู้สึกข้างในมันก็ยังอยู่
เราไม่ได้อยากให้เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อเราเลยนะคะ
แค่เริ่มรู้สึกว่า… ถ้าการอยู่กับใครสักคนต้องแลกกับการลดตัวตนของตัวเองลงเรื่อยๆ มันควรไปต่อไหม?
ใครเคยเจอสถานการณ์คล้ายๆ กันนี้บ้างคะ?
ขอพื้นที่ในการทบทวนตัวเอง และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ
คบกับแฟนที่ไลฟ์สไตล์ต่างกันมาก เราควรปรับหรือถอยดี
พื้นเพชีวิตเราค่อนข้างต่างกัน เราโตมาในครอบครัวที่พอมีฐานะ ชินกับการใช้ชีวิตแบบกินดีอยู่สบาย
ส่วนเขาโตมาในครอบครัวที่ค่อนข้างลำบาก ทำให้มุมมองเรื่องเงินและการใช้ชีวิตของเราสองคนต่างกันพอสมควร
เขามีภาระต้องดูแลครอบครัว และยังมีผ่อนรถ ทำให้เงินแต่ละเดือนแทบไม่เหลือเก็บ
เวลาจะใช้จ่ายอะไร เขาจะค่อนข้างระมัดระวังมาก และไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องกินดีอยู่ดีเท่าไหร่
ตอนแรกเราคิดว่าเรื่องพวกนี้ไม่ใช่ปัญหา เพราะเราก็พร้อมจะปรับตัว แต่พอคบกันนานขึ้น เราเริ่มรู้สึกว่ามันส่งผลกับความสัมพันธ์ และกับความรู้สึกของเรามากกว่าที่คิด
เราพยายามลดสเปคในเรื่องต่างๆลงมา เลือกร้านอาหารกลางๆ ไม่ชวนเที่ยวที่ต้องใช้เงินมาก
บางทีก็ไปเทีเองคนเดียว เพราะเรารู้ว่าเขายังไม่พร้อม
แต่ลึกๆ แล้ว มันทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยได้เป็นตัวของตัวเองเลย
เราเป็นคนที่ติดความแกลม ชอบแต่งตัว ชอบความเนี้ยบ เที่ยวต่างประเทศ ชอบวางแผนชีวิตให้มีเป้าหมายเล็กๆ ที่อยากไปถึง
แต่เขาใช้ชีวิตแบบสบายๆ ติดดิน ไม่ค่อยแคร์เรื่องภาพลักษณ์หรืออนาคตระยะไกลเท่าไหร่
อย่างเวลาไปเที่ยวด้วยกัน เราก็แต่งตัวจัดเต็ม เพราะมันคือสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกมั่นใจ
แต่เขากลับใส่เสื้อบอล เสื้อยืดเก่าๆ หรือบางทีก็เสื้อฟรีที่ขาดนิดๆ
เราเคยขอเขาปรับตรงนี้นิดหน่อย เพราะบางทีก็แอบรู้สึกไม่มั่นใจเวลาไปไหนด้วยกัน
แต่สุดท้ายมันกลายเป็นความรู้สึกฝืนทั้งสองฝ่าย เหมือนเรากำลังพยายามเปลี่ยนเขาให้เป็นสิ่งที่เขาไม่ใช่
เราก็เลยเลือกที่จะไม่พูดอะไรอีก แต่ความรู้สึกข้างในมันก็ยังอยู่
เราไม่ได้อยากให้เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อเราเลยนะคะ
แค่เริ่มรู้สึกว่า… ถ้าการอยู่กับใครสักคนต้องแลกกับการลดตัวตนของตัวเองลงเรื่อยๆ มันควรไปต่อไหม?
ใครเคยเจอสถานการณ์คล้ายๆ กันนี้บ้างคะ?
ขอพื้นที่ในการทบทวนตัวเอง และขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความคิดเห็นค่ะ