อย่างนี้คือพ่อวัยทองหรือป่าว+ระบาย

กระทู้สนทนา

วิธีรับมือผู้สูงอายุ ครอบครัว ปัญหาชีวิต

พ่ออายุประมาณ40ปีค่ะ ที่บ้านเปิดร้านอาหาร

ช่วยกันอยู่4คน(พ่อ แม่ เรา ย่า) พ่อเริ่มนิสสัยเปลี่ยนไปตอนหลังโควิดค่ะ(เราย้ายบ้านมาตจว.ตอนช่วงโควิด เมื่อตอนอยู่ในเมืองพ่อแม่มีร้านขายของส่วนตัวค่ะ) พ่อขี้งอนขี้ประชดมักจะงอนแม่บ่อยๆ ด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆตอนงอนก็จะหนีเข้าห้องอดข้าวอดน้ำ เล่นเกมไม่พูดกับใคร ตึงใส่ ไม่เคยทำร้ายกันทางร่างกาย แต่จิตใจไม่เหลือ

หลังจากย้ายถิ่นมา แม่เราเปิดร้านอาหารค่ะค่อยๆรุ่งขึ้นเรื่อยๆ แรกๆพ่อก็ไม่ช่วยอะไร คอยแต่เฝ้าร้านของชำที่ย้านมาจากกรุงเทพ พ่อหลังๆดีขึ้นมาหน่อยค่ะ ลูกค้าร้านของชำเริ่มลดลง เพราะ มีคู่แข่งเจ้าถิ่นอยู่ แถมของก็ไม่เติมแล้วเพราะทุนหดกำไรหาย สุดท้ายก็ยุบ พ่อเลยมาช่วยแม่ทำร้านอาหาร เราที่ตอนนั้นต้องเรียนออนไลน์เลยเบามือสุดๆ(ปกติต้องทั้งเรียนทั้งช่วยหน้าร้าน) จนประมาณปี67-68มานี้เริ่มไปเป็นเหมือนเดิมเฉยเลยค่ะ (แถมมีเครื่องบุหรี่เข้ามาจากปกติดื่มแค่เหล้า) เป็นบ่อยมากขึ้นแม่เราจากที่ยอมง้อตลอดก็ไม่ยอมแล้ว เราเองก็ไม่กล้าพูดกับพ่อ ตอนงอนพ่อไม่เคยบอกสาเหตุเลยว่าเพราะอะไร แต่เราก็เปิดใจคุยตลอด (เราเองจากสังเกตุเรื่อยๆรู้มาจากการทำงานร้านยุ่งมากๆค่ะยิ่งช่วงเทศกาลเราที่เป็นฝ่ายเสริฟก็เดินขาพันเลย ไม่ก็เรื่องที่มีคนพูดขัดใจเขาไม่ตรงกับสิ่งที่ต้องการ)

พ่อก็รู้ตัวนะคะว่าตนเองนิสัยแบบไหน แต่ก็ไม่เคยจะแก้ได้

จนกระทั่งเมื่อวานก่อนเทศการสงกรานก็งอนอีกแล้ว พอถามแม่ว่าเพราะอะไรก็ไม่รู้สาเหตุงอนแบบคนโดนงอนก็งง เช้ามาไม่มาช่วยที่หน้าร้าน

เรา แม่ ย่า ทำกัน3คน ช่วงสงกรานก็โคตรจะยุ่ง เหนื่อยมากๆๆ เป็นครั้งที่ทำให้เราตบะแตกจริงๆ ระหว่างทำอาหารไป(หน้าที่พ่อ) เราก็ร้องไห้แบบเงียบๆน้ำตาไหลพลาก เราก็แอบๆแม่ไม่อยากให้แม่เห็นว่าเราเหนื่อย เราเองก็รู้ว่าแม่เหนื่อยมากเราจะพยายามเพื่อ เราหงุดหงิด เสียใจ ทั้งแค้นคนเป็นพ่อ พ่อเราไม่มีการงานอะไรทำเลย ทุกวันนี้เพราะแม่ให้เงินเดือนกับพ่อถึงอยู่ได้ ของวัตถุดิบในร้านก็เป็นทุนของแม่ล้วนๆ ค่าน้ำ,ไฟในบ้านที่บอกว่าหารกัน แม่ก็เป็นฝ่ายออกให้เยอะกว่าตลอด ก็เพราะพ่อไม่มีอะไรเลยไง คนที่จ่ายค่าเทอมให้ก็แม่ คนที่ซื้อชุดนร.ให้ก็แม่ คนที่เลี้ยงเราอยู่ข้างๆเราเสมอก็คือแม่กับย่า พ่อไม่ใช่หัวหน้าครอบครัวที่ดี เป็นพ่อที่ดีของเราไม่ได้ถ้างั้นก็เป็นสามีที่ดีให้แม่ไม่ได้หรอ แม่อาจจะไม่รู้แต่หนูเห็นตลอด เห็นว่าแม่ร้องไห้ซ่ำๆให้กับคนแบบเขา ผู้หญิงที่รักคุณมากๆจนยอมเอาชีวิตมาจมปรักกับคนล้มเหลวแบบคุณ รักผู้หญิงคนนั้นแบบวันแรกที่คุณได้แต่งงานกับเขาได้มั้ย ผิดหวังกับคุณซ่ำๆ ต้องเป็นผู้ชายยังไงถึงทำให้ลูกกับเมียร้องไห้ทุกวัน เป็นแบบนี้มาจะ3ปีแล้วพอสักทีหมดหวังแล้วใช่มั้ยพ่อเมื่อ10ปีก่อนคนที่เราเรียกเต็มปากได้ว่า"พ่อ"

รักแม่เสมอนะหนูจะตั้งใจเรียนหางานดีๆทำเพื่อแม่คนเก่ง

เราเองก็อยากแก้ปัญหานี้ค่ะเราอายุ16ปีไม่รู้ต้องทำไงแล้ว เรียนว่าเหนื่อยแล้วกลับบ้านมาเหนื่อยกว่า ใครพอมีวิธีรับมือก็ช่วยแชร์หน่อยนะคะ