เราคิดอยู่ตลอดเวลานะว่าแบบชีวิตนี้กูคงอยู่คนเดียวตลอดชีวิตพ่อแม่ก็สั่งเสียพร้อมจะกลับดาวกันละเราก็เตรียมใจไว้สักพักละถ้าเป็นเมื่อก่อนแค่ได้ยินไรนิดหน่อยก็ร้องน้ำตาแตกละ54555.
แต่อาจเพราะสังคมภาพสะท้อนชีวิตเราก็เออชินชาถึงเวลานั้นเราคงแบบอาจจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรละถึงจะรู้สึกรู้ส่เสียใจอย่ากร้องไห้เจียนจะตายเราก็คิดว่าเราไม่มีสิทธิ์อะไรแบบนั้นเพราะยังทุกคนเกิดมาก็เพื่อตายอยู่ละเนอะ
เราคงทำไรไม่ได้ถึงจะร้องห่มร้องไห้คงไม่ได้ช่วยอะไร.
แต่บางครั้งบางทีเมื่อนึกคิดจิตนาเห็นภาพสะท้อนลึกๆในใจเราก็รู้สึกมีพลังด้านลบอยู่แหละไม่รู้ว่ามันคือเศร้าหรือกลัวหรืออื่นๆด้วยเหตุใดกันแน่หรือเสียใจ
ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ปีนี้เรา16เว้ยตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ปถมเราโดนแกล้งบ่อยแต่เราก็ดักดานด้วยเพราะยังเล็กใสสื่อไม่คิดสิ่งใดมากจึงได้แต่เชื่อฟังหรืออาจมีโทสะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ลืมมันไปพอมาคิดดูชั่งน่าสมเพชเนอะ54555. แต่เราก็โชคดีที่คิดได้และหลุดจากจุดนั้นมา
มัธยมต้นเราโดนหล่อหลอมมากขึ้นอดทนต่อสิ่งต่างมากมายการบูลลี่เพราะด้วยเหตุปกป้องเพื่อนจากนักเรียน(นักเรียน)ลั้วโรงเรียนประจำจึงทำให้ถูกกลั่นแกล้งแต่อาจเพราะเหตุเราไม่เคยยอมพวกมันด้วยแหละเนอะ54555ไม้แข็งก็ต้องอ่อนบ้างแหละอดทนมาตลอด3ปีเข้ามัธยมปลายเจอคนที่รักเจอกลุ่มคนที่คิดว่าเราคงเค้ากันได้แต่ก็ดันถูกหักหลังใส่อะเนอะเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมานานสุดท้ายเวลาเรายากกลับเมินเฉย
ททุทุกทุกคทุกคนทุกคนททุกคนทีทุกคนที่ทุกคนที่เทุกคนที่เราต่างเอื้อโดยไม่หวังผลกลับดูถูกกลับผักไสเราเวลานั้นเราห้องห่มร้องไห้โทษเหล่าสิ่งมากมายก่ายกองแต่ด้วยเหตุอันใดเมื่อเวลาผ่านไปพบเจอสิ่งแปลกใหม่พบความรู้ข้อคิดหลากมาดขึ้นจึงทำให้เรานึกย้อนไปเหตุการที่ผ่านๆมากลับมาคิดทุกอย่างคงผิดที่เราแหละเนอะเราไม่มีสิทธิ์โทษใครหรือร้องไห้อันใดแหละเนอะก็นั้นแหละ545555บางทีแค่ต้องการพูดกับใครก็ไม่เคยมีโอกาสจริงๆสุดท้ายเป็นเพียงคำโลกสวย
ก็แบบว่ารู้หน้าไม่รู้หลังถึงจะเป็นคนที่รักมากที่สุดก็ไม่ควรไว้ใจ หมายถึงว่าไม่ควรไว้ใจมากแต่ควรแต่พอดีแหละตามแต่คนการกระทำใดควรได้มากได้น้อย545555ก็แบบที่ผ่านมาก็แหละ54555
พ่อแม่ก็จะกลับดาวแหล่ละคนที่รักทุกคนก็กลับดูถูกลับหลังนินทาว่าร้ายแบบแหละ54555มาปล่อยผีนิดหน่อยเดะก็กลับมาลบละใครอ่านละคิดไงเม้นมาเลยเด้อ
เคยคิดไหม
แต่อาจเพราะสังคมภาพสะท้อนชีวิตเราก็เออชินชาถึงเวลานั้นเราคงแบบอาจจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรละถึงจะรู้สึกรู้ส่เสียใจอย่ากร้องไห้เจียนจะตายเราก็คิดว่าเราไม่มีสิทธิ์อะไรแบบนั้นเพราะยังทุกคนเกิดมาก็เพื่อตายอยู่ละเนอะ
เราคงทำไรไม่ได้ถึงจะร้องห่มร้องไห้คงไม่ได้ช่วยอะไร.
แต่บางครั้งบางทีเมื่อนึกคิดจิตนาเห็นภาพสะท้อนลึกๆในใจเราก็รู้สึกมีพลังด้านลบอยู่แหละไม่รู้ว่ามันคือเศร้าหรือกลัวหรืออื่นๆด้วยเหตุใดกันแน่หรือเสียใจ
ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ปีนี้เรา16เว้ยตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ปถมเราโดนแกล้งบ่อยแต่เราก็ดักดานด้วยเพราะยังเล็กใสสื่อไม่คิดสิ่งใดมากจึงได้แต่เชื่อฟังหรืออาจมีโทสะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ลืมมันไปพอมาคิดดูชั่งน่าสมเพชเนอะ54555. แต่เราก็โชคดีที่คิดได้และหลุดจากจุดนั้นมา
มัธยมต้นเราโดนหล่อหลอมมากขึ้นอดทนต่อสิ่งต่างมากมายการบูลลี่เพราะด้วยเหตุปกป้องเพื่อนจากนักเรียน(นักเรียน)ลั้วโรงเรียนประจำจึงทำให้ถูกกลั่นแกล้งแต่อาจเพราะเหตุเราไม่เคยยอมพวกมันด้วยแหละเนอะ54555ไม้แข็งก็ต้องอ่อนบ้างแหละอดทนมาตลอด3ปีเข้ามัธยมปลายเจอคนที่รักเจอกลุ่มคนที่คิดว่าเราคงเค้ากันได้แต่ก็ดันถูกหักหลังใส่อะเนอะเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมานานสุดท้ายเวลาเรายากกลับเมินเฉย
ททุทุกทุกคทุกคนทุกคนททุกคนทีทุกคนที่ทุกคนที่เทุกคนที่เราต่างเอื้อโดยไม่หวังผลกลับดูถูกกลับผักไสเราเวลานั้นเราห้องห่มร้องไห้โทษเหล่าสิ่งมากมายก่ายกองแต่ด้วยเหตุอันใดเมื่อเวลาผ่านไปพบเจอสิ่งแปลกใหม่พบความรู้ข้อคิดหลากมาดขึ้นจึงทำให้เรานึกย้อนไปเหตุการที่ผ่านๆมากลับมาคิดทุกอย่างคงผิดที่เราแหละเนอะเราไม่มีสิทธิ์โทษใครหรือร้องไห้อันใดแหละเนอะก็นั้นแหละ545555บางทีแค่ต้องการพูดกับใครก็ไม่เคยมีโอกาสจริงๆสุดท้ายเป็นเพียงคำโลกสวย
ก็แบบว่ารู้หน้าไม่รู้หลังถึงจะเป็นคนที่รักมากที่สุดก็ไม่ควรไว้ใจ หมายถึงว่าไม่ควรไว้ใจมากแต่ควรแต่พอดีแหละตามแต่คนการกระทำใดควรได้มากได้น้อย545555ก็แบบที่ผ่านมาก็แหละ54555
พ่อแม่ก็จะกลับดาวแหล่ละคนที่รักทุกคนก็กลับดูถูกลับหลังนินทาว่าร้ายแบบแหละ54555มาปล่อยผีนิดหน่อยเดะก็กลับมาลบละใครอ่านละคิดไงเม้นมาเลยเด้อ