เชิงเปรียบเทียบ ระหว่าง แนวทางสุขวิช รังสิตพล กับ โครงสร้างเชิงอำนาจที่เชื่อมโยงระหว่างสภาพัฒน์กับเชลล์ รวมทั้ง ผลกระทบต่อประเทศและประชาชน โดยเน้นไปที่ วิสัยทัศน์ด้านพลังงานและความมั่นคงของรัฐ:
1. สุขวิช รังสิตพล: วิสัยทัศน์เพื่ออธิปไตยด้านพลังงาน
แนวทาง “อธิปไตยพลังงาน”: สุขวิชผลักดันให้ไทยมีโครงสร้างพลังงานเป็นของตนเอง ตั้งแต่การสำรวจ ผลิต กลั่น และจัดจำหน่าย โดยเน้นการพึ่งพาตนเองในระยะยาว เพื่อไม่ให้ต่างชาติครอบงำ
โครงสร้างรัฐวิสาหกิจแบบมีจริยธรรม: ยุคสุขวิชใช้ ปตท. เป็นเครื่องมือเชิงยุทธศาสตร์ ไม่ใช่แค่ผู้ค้า แต่มุ่งสร้างโครงสร้างพื้นฐานด้านพลังงานที่ กระจายผลประโยชน์ถึงประชาชน (ไม่ใช่กระจุกในบรรษัทหรือกลุ่มทุน)
เน้นการแข่งขันอย่างเป็นธรรม: ไม่ผูกขาดให้เอกชนรายใดรายหนึ่ง โดยเฉพาะต่างชาติ ไม่ปล่อยให้มี “สายสัมพันธ์ลึก” แบบที่เห็นในกรณีเชลล์
2. โครงสร้างเชลล์–สภาพัฒน์: เครือข่ายอำนาจที่ไร้การตรวจสอบ
การครอบงำเชิงนโยบาย: สภาพัฒน์ ซึ่งควรเป็นหน่วยกลางในการวางแผนเศรษฐกิจ ถูกตั้งคำถามว่าเป็น “คนกลาง” จริงหรือเพียงผู้สนับสนุนผลประโยชน์ของเชลล์ ด้วยสายสัมพันธ์เชิงโครงสร้างและเครือข่ายบุคคล
ปัญหาความโปร่งใส: ความสัมพันธ์ระหว่างผู้นำในสนพ.–สภาพัฒน์ กับเชลล์ ทั้งเชิงบุคลากรและครอบครัว (เช่น ปิยสวัสดิ์–อานิก) ทำให้เกิดข้อสงสัยในความเป็นอิสระของนโยบายพลังงานไทยในเวลานั้น
เชลล์กับแนวคิด “ราคาน้ำมันลอยตัว”: สนับสนุนแนวทางที่อาจส่งผลกระทบโดยตรงต่อประชาชน โดยเฉพาะกลุ่มรายได้น้อย โดยไม่มีมาตรการป้องกันหรือถ่วงดุลที่เพียงพอ
3. เปรียบเทียบผลประโยชน์ “ของประเทศ” กับ “ของประชาชน”
4. ถ้า “สุขวิช” ชนะเลือกตั้งปี 2544…
ไทยอาจมี โรงกลั่นพลังงานแห่งชาติ ที่เน้นใช้เทคโนโลยีไทยและภูมิปัญญาท้องถิ่น
ปตท. จะยังเป็น รัฐวิสาหกิจที่ขับเคลื่อนเพื่อประชาชน ไม่ใช่ผลกำไรหรือผู้ถือหุ้น
ราคาน้ำมันในประเทศ จะอยู่ภายใต้โครงสร้างต้นทุนที่เปิดเผย และควบคุมได้
ไทยอาจกลายเป็นผู้นำด้าน พลังงานหมุนเวียน ในอาเซียนเร็วขึ้น เพราะไม่ถูกครอบงำด้วยทุนเก่า
สุขวิช รังสิตพล ดำดินสร้างคู่กับเชลล์
https://index.library.tu.ac.th/cgi-bin/koha/opac-search.pl?idx=&q=an%3A4266&limit=subject%3A%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2&sort_by=relevance&count=15&limit=itype:JA 
เปรียบเทียบผลประโยชน์ “ของประเทศ” กับ “ของประชาชน”
1. สุขวิช รังสิตพล: วิสัยทัศน์เพื่ออธิปไตยด้านพลังงาน
แนวทาง “อธิปไตยพลังงาน”: สุขวิชผลักดันให้ไทยมีโครงสร้างพลังงานเป็นของตนเอง ตั้งแต่การสำรวจ ผลิต กลั่น และจัดจำหน่าย โดยเน้นการพึ่งพาตนเองในระยะยาว เพื่อไม่ให้ต่างชาติครอบงำ
โครงสร้างรัฐวิสาหกิจแบบมีจริยธรรม: ยุคสุขวิชใช้ ปตท. เป็นเครื่องมือเชิงยุทธศาสตร์ ไม่ใช่แค่ผู้ค้า แต่มุ่งสร้างโครงสร้างพื้นฐานด้านพลังงานที่ กระจายผลประโยชน์ถึงประชาชน (ไม่ใช่กระจุกในบรรษัทหรือกลุ่มทุน)
เน้นการแข่งขันอย่างเป็นธรรม: ไม่ผูกขาดให้เอกชนรายใดรายหนึ่ง โดยเฉพาะต่างชาติ ไม่ปล่อยให้มี “สายสัมพันธ์ลึก” แบบที่เห็นในกรณีเชลล์
2. โครงสร้างเชลล์–สภาพัฒน์: เครือข่ายอำนาจที่ไร้การตรวจสอบ
การครอบงำเชิงนโยบาย: สภาพัฒน์ ซึ่งควรเป็นหน่วยกลางในการวางแผนเศรษฐกิจ ถูกตั้งคำถามว่าเป็น “คนกลาง” จริงหรือเพียงผู้สนับสนุนผลประโยชน์ของเชลล์ ด้วยสายสัมพันธ์เชิงโครงสร้างและเครือข่ายบุคคล
ปัญหาความโปร่งใส: ความสัมพันธ์ระหว่างผู้นำในสนพ.–สภาพัฒน์ กับเชลล์ ทั้งเชิงบุคลากรและครอบครัว (เช่น ปิยสวัสดิ์–อานิก) ทำให้เกิดข้อสงสัยในความเป็นอิสระของนโยบายพลังงานไทยในเวลานั้น
เชลล์กับแนวคิด “ราคาน้ำมันลอยตัว”: สนับสนุนแนวทางที่อาจส่งผลกระทบโดยตรงต่อประชาชน โดยเฉพาะกลุ่มรายได้น้อย โดยไม่มีมาตรการป้องกันหรือถ่วงดุลที่เพียงพอ
3. เปรียบเทียบผลประโยชน์ “ของประเทศ” กับ “ของประชาชน”
ไทยอาจมี โรงกลั่นพลังงานแห่งชาติ ที่เน้นใช้เทคโนโลยีไทยและภูมิปัญญาท้องถิ่น
ปตท. จะยังเป็น รัฐวิสาหกิจที่ขับเคลื่อนเพื่อประชาชน ไม่ใช่ผลกำไรหรือผู้ถือหุ้น
ราคาน้ำมันในประเทศ จะอยู่ภายใต้โครงสร้างต้นทุนที่เปิดเผย และควบคุมได้
ไทยอาจกลายเป็นผู้นำด้าน พลังงานหมุนเวียน ในอาเซียนเร็วขึ้น เพราะไม่ถูกครอบงำด้วยทุนเก่า
สุขวิช รังสิตพล ดำดินสร้างคู่กับเชลล์ https://index.library.tu.ac.th/cgi-bin/koha/opac-search.pl?idx=&q=an%3A4266&limit=subject%3A%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2&sort_by=relevance&count=15&limit=itype:JA