อยากมีครอบครัวที่ดีเเละพ่อไม่ติดยาเเละทุกคนอยู่กันเเบบพร้อมหน้าพร้อมตา

ผมก็เด็กคนนึงที่เกิดขึ้นมาพึ่งอายุได้14ไม่เคยมีวันเกิดไม่เคยมีของขวัญมันเป็นเเค่วันธรรมดาเฉยๆ พ่อก็ติดยาเเม่ก็เลิกกับพ่อ เเถม​มีเเต่คนว่าผมด้วยว่ามีพ่อติดยาฐานะบ้านก็ไม่ดีบางทีกับข้าวกินกันก็ยังไม่มี ส่วนพ่อก็คอยขอเงินยายตลอดพอยายไม่ให้ก็จะโมโหตลอด ตอนเด็กผมอยู่กับพ่อเเม่พี่น้องยายป้าซึ่งตอนนั้นผมรู้เเค่ว่าผมมีความสุขมากถึงตอนนั้นพ่อผมจะชอบตบตีผมก็ตามเเต่พอผ่านมาคนในบ้านก็เริ่มทนไม่ไหวเขาก็หนีไปกันหมดจนเหลือผมยายพ่อ จากนั้นมาผมก็ไม่มีใครอยู่ข้างๆเลยถึงมียาย ยายก็ไม่ได้สนใจไรผมมากอยู่เเล้วผมก็อยู่เเบบเงียบๆของผมไปจนผมเบื่อชีวิตของผมมากผมโครตอยากตายอยากตายให้มันจบๆไม่ต้องรับรู้อะไรในโลกอีกซึ่งผมก็เกือบจะทำมันเเล้วเเต่ผมก็ยั้งคิดว่ากลัวเเม่จะเป็นห่วงหรือป้าพี่น้องผม ผมก็เลยไม่ได้ทำตอนนั้นผมคิดว่าจะไปโดดสะพานเเถววัดเพราะตอนนั้นน้ำเเรงมากผมกะจะเอาก้อนหินไปถ่วงตัวผมให้จมด้วยเเต่ผมก็ไม่ได้ทำเพราะผมเป็นห่วงเเม่กลัวว่าเขาจะเสียใจเกินไปผมก็เลยต้องทนอยู่ต่อไปเเบบอิดฉาชีวิตคนอื่นเเบบเงียบๆว่ามีพ่อที่ดีมีครอบครัวที่ดีทุกอย่าง