เคยตั้งคำถามไหมว่า กระทรวงบางกระทรวงในไทยมีไว้ทำไม? งบประมาณก็เยอะ คนก็เยอะ กิจกรรมก็เพียบ แต่สุดท้ายประชาชนได้อะไร?



โดยเฉพาะกระทรวงบางแห่งที่หน้าที่ดูดีบนกระดาษ แต่ผลงานในชีวิตจริงกลับน้อยมาก หรือไม่มีเลย

ยกตัวอย่างเช่น...

กระทรวงวัฒนธรรม:

ทำหน้าที่เหมือนผู้จัดอีเวนต์ประจำชาติ

ห่วงแต่คนแต่งตัวโป๊วันสงกรานต์ แต่ไม่เคยถามว่า คนเฒ่าคนแก่ที่ถูกลืมในบ้านล่ะรู้สึกยังไง

สนใจแต่ภาพลักษณ์ความเป็นไทย แต่ไม่ช่วยปลุกให้คนเข้าใจรากวัฒนธรรมจริง ๆ

วันสงกรานต์ควรเป็นวันครอบครัว กลับกลายเป็นสงครามน้ำผสมแอลกอฮอล์กลางถนน

แล้วพอมีปัญหา ก็ออกมา “ขอความร่วมมือ” อย่างเดียว ทั้งที่มีอำนาจเต็มมือ

กระทรวงศึกษาธิการ:

เปลี่ยนรัฐมนตรีบ่อยกว่าปรับหลักสูตร

เด็กเรียนหนักแต่คิดไม่เป็น เพราะระบบยังติดกับดักแบบท่องจำ

กระทรวงอุดมฯ วิทยาศาสตร์ วิจัยฯ:

ชื่อยาวล้ำยุคเหมือนประเทศจะบินได้

แต่ทุกวันนี้ยังเห็นนักเรียนเอาขวดน้ำร้อนต้มน้ำในหอพัก

นวัตกรรมระดับชาติยังต้องรอเอกชนลุยเอง

กระทรวงมหาดไทย:

คุมทุกอย่างจนแทบจะมีอำนาจเป็นรัฐในรัฐ

แค่จัดระเบียบตลาดกลางคืน แต่ไม่เคยจัดระเบียบระบบการศึกษาที่แท้จริง

ทุกอย่างต้องไปพึ่ง “คำสั่งจากบน” ควบคุมประชาชนเหมือนหุ่นยนต์มากกว่า

กระทรวงคมนาคม:

ทำโปรเจกต์มหาศาล แต่หันมามองถนนในกรุงเทพฯ ที่เต็มไปด้วยหลุมบ่อ

สร้างรถไฟฟ้าแสนล้าน แต่กลับลืมเรื่องเล็ก ๆ อย่างการจัดระเบียบการจราจร

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา:

แค่โปรโมทให้คนมาท่องเที่ยวช่วงปีใหม่และสงกรานต์

สนใจแค่ตัวเลขนักท่องเที่ยว แต่ลืมไปว่า การพัฒนาคุณภาพชีวิตคนไทยควรสำคัญกว่าการทำตัวเลข

แล้วแบบนี้เราจะเก็บ “กระทรวงไร้ประโยชน์” ไว้เพื่ออะไร? หรือมีไว้แค่สร้างภาพตอนเทศกาล สร้างข่าวประชาสัมพันธ์ สร้างชุดไทยให้คนแชร์?

คุณล่ะคิดว่า… มี “กระทรวงไหน” ที่ควรถูกยุบ ปรับ หรือปฏิรูป? หรือแค่ปิดไฟแล้วออกจากระบบไปเลยจะดีกว่า? มาแชร์มุมมองกันครับ/ค่ะ