น้อยใจ

ได้คำตอบแล้วขอบคุณมากๆค่ะ

มีเรื่องจะเล่าค่ะ วันนี้ไปทานข้าวกับญาติๆแล้วเขาก็ชวนน้องๆพี่ๆไปเที่ยวแต่ไม่มีใครชวนเราเลยเราก็นั่งรอคิดว่าเขาจะชวนแต่ก็ไม่แม้แต่ชื่อยังไม่เรียกเลยค่ะจนมีอาอีกคนถามว่าแล้วเราหล่ะ(เราที่ว่าก็คือเจ้าของ

ก่อนอื่นฉันขอบอกก่อนนะคะว่าฉันเป็นผู้หญิงจริงๆมีแฟนแล้ว (ไม่ได้เป็นเลสเบี้ยน) แต่ฉันเป็นคนนึงที่ชอบคิดเล็กคิดน้อย แต่การที่เราคิดก็เพราะเราแคร์ป้ะคะ? เราแคร์เขาเราเลยคิดมาก น้อยใจเขาแต่เขาคงไม่รู้หรอก

เราคบกับแฟน แล้วแฟนพาไปเจอแม่เขา ซึ่งขอบอกไว้ก่อนว่าพ่อกับแม่แฟนหย่ากันแล้ว แต่มีวันหนึ่งแฟนมาเล่าให้ฟังว่าแม่แฟนบอกถ้าพ่อชวนไปบ้านพ่อไม่ต้องให้เราไปนะแม่ไม่ให้ไป ซึ่งเราเคยเจอคนที่บ้านแฟนฝั่งแม่แฟนแค

สายใยความผูกพัน คือ ทุกๆบริวาร ของ แม่กับลูก ครูกับลูกศิษย์ พ่อกับลูก ปู่กับหลาน ย่ากับหลาน ยายกับหลาน ตากับหลาน เพื่อนกับเพื่อน พี่กับน้อง หรือ ญาติพี่น้องที่มีความผูกพันทางพันธะสายเลือด

เรามีเรื่องน้อยใจคะ คือปกติเรากับแฟนจะเวลาไม่ตรงกันอยู่แล้ว วันนึงเจอกันแค่ตอนจะนอน วันหยุดก็หยุดไม่ตรงกัน อันนี้เราก็เข้าใจ เอาใจเขาใส่ใจเรา เพราะว่าทำงานคนละเวลา ทีนี้เรื่องคือ เมื่อวันศุกร์ที่ผ่า

กลุ่มเรามี6คนค่ะ แต่ว่า เราจะสนิทกับเพื่อนคนนึงมากที่สุด เราคุยกันทุกวัน มีอะไรเราก็บอก ก็ปรึกษา ก็คุยกัน รู้ใจกันมั๊งนะ แต่เขาเป็นคนที่พูดตรงๆ คำพูดของเขา มันก็มีบ้างที่ทำร้ายจิตใจเรา แต่เราก็ไม่ได้อ

เราอายุ 20 ต้นๆ คนในวัยนี้เขาเริ่มไม่มีเพื่อนเป็นปกติกันไหมคะ ขอเล่านิดนึงว่า พวกเรา(เคยสนิท)กันมาก่อนแล้วแต่อย่าง​​ตามเทศกาลต่างๆเพื่อนไม่ชวนเราเลย ขนาดวันเกิดเราไม่มีเพื่อนคนไหนมาบอก hbd ซักคน​ แต่พ

คือเราก็คิดนะว่าเป็นแค่ช่วงวัยรุ่นรึเปล่า แต่ก็เป็นมาตลอดตั้งแต่ป.5จนถึงปัจจุบันอยู่ม.6 แล้วเราก็มองภาพไม่ออกเลยว่าอนาคตเราจะกลับมาคุยสนิทกับครอบครัวได้ไหม กับเพื่อน รุ่นพี่รุ่นน้อง ครู คนอื่นๆเราเป็น

คือเราเกิดที่ระยองค่ะเเล้วก็ไปอยู่สุโขทัยตั้งเเต่เกิดเเล้วออกจากโรงพยายาลจนอานุ4-5ขวบ คือเเม่เป็นคนสุโขทัยค่ะพ่อเป็นคนโคราชเเต่เขามาอยู่ด้วยกันที่ระยองที่เขาต้อวเอาเราไปอยู่สุโขทัยกับตายายเพราะทำงานพอ