ก่อนที่ผมจะคบกับแฟนคนนี้ย้อนไปเมื่อเกือบ 1 ปีก่อนผมกับเขาก็รู้จักกันผ่านแอพๆนึงแล้วผมก็รู้จักผ่านเพื่อนผมทีนี้เราก็ได้ทำความรู้จักกันแล้วเรารู้จักกันได้ 1 เดือนเขาก็มาบอกชอบผมแต่ผมปฏิเสธไปเพราะตอนนั้นผมยังไม่อยากมีใครทีนี้นิสัยส่วนตัวของผมผมเป็นคนขี้เหงามากก็เลยชวนเขาโทรคุยบ่อยๆแต่ไม่ได้คิดอะไรนะตอนนั้นก็คุยเล่านู่นเล่านี่เพราะว่าผมเหงา
ทีนี้ผ่านมาประมาณปีกว่าแล้วก็คุยกันแบบนี้ปกติแล้วอยู่ๆมีวันนี้ผมก็สึกว่าชอบเขาผมก็เลยตามจีบเขาไม่นานไม่ถึงเดือนผมก็บอกชอบเขาเขาก็รับผมเป็นแฟนจริงๆเขาบอกผมแล้วว่าเขาอ่ะตั้งแต่ที่บอกผมไปตอนนั้นแล้วผมปฏิเสธเขาก็มูฟออนจากผมแล้วแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอผมจีบใหม่เขาก็เริ่มรู้สึกกับผมทีนี้เราก็ตกลงคบกันแรกๆเดือนแรกเราก็โทรคุยกันปกติทีนี้จุดมาเปลี่ยนตรงที่ ปกติแฟนผมเขาจะนอนคนเดียวทีนี้เหมือนแอร์ห้องเขาเสียเขาก็เลยไปนอนกับแม่เราก็ไม่ได้โทรคุยกันแรกๆผมก็พยายามหาเวลาโทรกับเธอแต่เวลามันก็ไม่ตรงกันเพราะว่าเธอก็ต้องช่วยงานบ้านทีนี้เธอก็จะหยุดประมาณวันพุธผมก็จะชอบบอกเธอว่าโทรกันช่วงวันพุธไหมแต่มันจะมีอะไรสักอย่างที่ทำให้เหมือนเธอไม่ว่าง แบบพอวันนั้นนัดกันแล้วว่าจะโทรกันแต่มันมีอะไรสักอย่างทำให้เธอนั้นไม่ว่าง
ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะก็พยายามจะไม่รบกวนทีนี้เธอก็บอกผมว่าเธอกลัวผมรู้สึกนอยที่เธอไม่ค่อยมีเวลาให้ผมผมก็ปลอบใจเธอว่าไม่เป็นไรเอาที่เธอว่างก็ได้ทีนี้ผมก็เลยเลิกพยายามไปเพราะว่าผมไม่อยากให้เธอเครียดเพราะเธอชอบบ่นกับผมว่าเธอกลัวผมจะรู้สึกแย่เพราะเธอไม่มีเวลาให้ผมแต่ผมก็บอกเขาว่าไม่เป็นไรผมไม่ซีเรียสก็แค่ช่วงนี้ไม่ใช่เวลาของพวกเราเท่านั้น
จากนั้นก็ผ่านมาเข้าที่4ผมรู้สึกว่าตัวเองนั้นเริ่มหนักขวาพอมีเวลาโทรกันมันก็รู้สึกไม่เหมือนช่วงตอนโทรกันช่วงตอนยังไม่ได้เป็นแฟนผมรู้สึกเหมือนผมพยายามคนเดียวมากกว่าตอนพูดอะไรเขาก็ไม่ได้ฟังนะเขาก็ทำโน่นทำนี่แบบเล่นเกมบ้างผมก็นั่งพูดอยู่คนเดียวบางทีเขาก็เหมือนจะไม่ได้ฟังด้วย เดือนนึงผมจะโทรกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง 1-2 ครั้งเองหรือแทบจะไม่ได้โทรกันเลย
เรื่องโทรผมก็ไม่ได้ติดแล้วเพราะว่าเวลาเรามันไม่ตรงกันแต่เรื่องแชทเราเริ่มจะคุยกันน้อยลงผมก็พยายามหาเรื่องคุยแต่เธอก็มาบ้างไม่มาบ้างคุยบ้างไม่คุยบ้างหรือบางทีก็หายไปยาวเลยจนตอนนี้คบกันมา 6 เดือนแล้วผมก็ไปทำนู่นทำนี่นะแต่รู้สึกว่าช่วงนี้เราแทบไม่คุยกันเลยแถมเรายังเป็นรักทางไกลกันอีก
ผมต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองตอนนี้ยังไงครับผมแค่รู้สึกเหมือนบางทีเธอก็ไม่ได้อยากคุยกับผมบางวันผมก็เอาไปทำงานนะทำนู่นทำนี่เหมือนกันแต่บางทีกลับมาก็อยากคุยกับเธอเพื่อเป็นกำลังใจเหมือนกัน
ตอนเป็นคนคุยคุยกันเกือบทุกวันแต่พอได้เป็นแฟนจู่ๆแชทก็หนักขวาที่ผม
ทีนี้ผ่านมาประมาณปีกว่าแล้วก็คุยกันแบบนี้ปกติแล้วอยู่ๆมีวันนี้ผมก็สึกว่าชอบเขาผมก็เลยตามจีบเขาไม่นานไม่ถึงเดือนผมก็บอกชอบเขาเขาก็รับผมเป็นแฟนจริงๆเขาบอกผมแล้วว่าเขาอ่ะตั้งแต่ที่บอกผมไปตอนนั้นแล้วผมปฏิเสธเขาก็มูฟออนจากผมแล้วแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอผมจีบใหม่เขาก็เริ่มรู้สึกกับผมทีนี้เราก็ตกลงคบกันแรกๆเดือนแรกเราก็โทรคุยกันปกติทีนี้จุดมาเปลี่ยนตรงที่ ปกติแฟนผมเขาจะนอนคนเดียวทีนี้เหมือนแอร์ห้องเขาเสียเขาก็เลยไปนอนกับแม่เราก็ไม่ได้โทรคุยกันแรกๆผมก็พยายามหาเวลาโทรกับเธอแต่เวลามันก็ไม่ตรงกันเพราะว่าเธอก็ต้องช่วยงานบ้านทีนี้เธอก็จะหยุดประมาณวันพุธผมก็จะชอบบอกเธอว่าโทรกันช่วงวันพุธไหมแต่มันจะมีอะไรสักอย่างที่ทำให้เหมือนเธอไม่ว่าง แบบพอวันนั้นนัดกันแล้วว่าจะโทรกันแต่มันมีอะไรสักอย่างทำให้เธอนั้นไม่ว่าง
ตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรนะก็พยายามจะไม่รบกวนทีนี้เธอก็บอกผมว่าเธอกลัวผมรู้สึกนอยที่เธอไม่ค่อยมีเวลาให้ผมผมก็ปลอบใจเธอว่าไม่เป็นไรเอาที่เธอว่างก็ได้ทีนี้ผมก็เลยเลิกพยายามไปเพราะว่าผมไม่อยากให้เธอเครียดเพราะเธอชอบบ่นกับผมว่าเธอกลัวผมจะรู้สึกแย่เพราะเธอไม่มีเวลาให้ผมแต่ผมก็บอกเขาว่าไม่เป็นไรผมไม่ซีเรียสก็แค่ช่วงนี้ไม่ใช่เวลาของพวกเราเท่านั้น
จากนั้นก็ผ่านมาเข้าที่4ผมรู้สึกว่าตัวเองนั้นเริ่มหนักขวาพอมีเวลาโทรกันมันก็รู้สึกไม่เหมือนช่วงตอนโทรกันช่วงตอนยังไม่ได้เป็นแฟนผมรู้สึกเหมือนผมพยายามคนเดียวมากกว่าตอนพูดอะไรเขาก็ไม่ได้ฟังนะเขาก็ทำโน่นทำนี่แบบเล่นเกมบ้างผมก็นั่งพูดอยู่คนเดียวบางทีเขาก็เหมือนจะไม่ได้ฟังด้วย เดือนนึงผมจะโทรกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง 1-2 ครั้งเองหรือแทบจะไม่ได้โทรกันเลย
เรื่องโทรผมก็ไม่ได้ติดแล้วเพราะว่าเวลาเรามันไม่ตรงกันแต่เรื่องแชทเราเริ่มจะคุยกันน้อยลงผมก็พยายามหาเรื่องคุยแต่เธอก็มาบ้างไม่มาบ้างคุยบ้างไม่คุยบ้างหรือบางทีก็หายไปยาวเลยจนตอนนี้คบกันมา 6 เดือนแล้วผมก็ไปทำนู่นทำนี่นะแต่รู้สึกว่าช่วงนี้เราแทบไม่คุยกันเลยแถมเรายังเป็นรักทางไกลกันอีก
ผมต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองตอนนี้ยังไงครับผมแค่รู้สึกเหมือนบางทีเธอก็ไม่ได้อยากคุยกับผมบางวันผมก็เอาไปทำงานนะทำนู่นทำนี่เหมือนกันแต่บางทีกลับมาก็อยากคุยกับเธอเพื่อเป็นกำลังใจเหมือนกัน