คือ แม่ผมจะเป็นคนค่อนข้างไม่พอใจอะไรคนในบ้าน แกก็จะมาวีน มาบ่น ใส่ทุกครั้ง มั้งที่หลายๆครั้ง อย่างผมเอง หรือ พ่อผมเอง ก็ไม่เคยมำให้แม่เดือดร้อน และทำหน้าที่ งานบ้าน ทุกอย่างที่แม่บอกให้ทำ
แต่ล่าสุด แม่เดินเข้ามา เคาะห้องผมดังๆเหมือนจะพังประตูเข้ามา พอผมเปิดประตู แม่ก็มานั่งบ่น ไม่พอใจว่าเวลาว่าง แม่ไม่ชอบที่ผมมานั่งพักผ่อนอยู่ในห้องคนเดียว ผมเลยคุยกับแม่ไปว่า "แม่ครับ ผมทำงานบ้าน ทำงานข้างนอก ทำทุกอย่างตามหน้าที่ประจำวันเสร็จหมดแล้ว ที่เหลือคือเวลาพักผ่อนของผมแล้วผมก็ชอบนั่งดูอะไร หาอะไรดู หลังจากผมทำงาน ทำงานบ้านทั้งหมดเสร็จมาเหนื่อยๆ "
แต่แม่ผมก็ไม่พอใจ แกก็เสียงดังขึ้นและว่าผมว่า ทำไมไม่ออกไปนั่งข้างนอกบ้าง บ้านตั้งใหญ่ แกต้องการให้ผมออกไปนั่งข้างนอก ไม่ใช่อยู่แต่ในห้องทำเหมือนไม่ใช่ครอบครัว ... ผมเลยตอบแม่ไปว่า "ทุกครั้งกินข้าวตอนเช้า-เย็น เราก็นั่งกินข้าวพร้อมกัน ได้คุยกัน แต่ส่วนมากก็มีผมกับพ่อที่จะนั่งกิน คุยกัน ส่วนแม่ก็จะแยกกินทีหลัง ไม่มานั่งกินด้วยกันเอง และ เวลาทำงานบ้าน ก็ได้คุยกันตลอด ผมได้คุยกับพ่อตลอดเวลาทำงานบ้านกัน แต่แม่ก็จะหลบดูนู้นนี่อยู่ในส่วนของแม่ และ ก็ไม่มีใครไปรบกวนแม่ด้วย
หลังจากทุกคนทำอะไรเสร็จ ก็ค่อยแยกย้ายกันใช้เวลาส่วนตัวพักผ่อน ตามปกติเหมือนที่ผ่านมาตลอด" แต่แม่ผมกลับไม่พอใจมาบอกว่า ผมใช้เวลาอยู่แต่ในห้องทั้งวัน ผมเลยไม่เข้าใจและสับสนมากๆ ว่าตอนผมกับพ่อกินข้าว ทำงานบ้าน คุยกัน แม่เป็นคนที่ไม่ยอมเข้าร่วมวงสนทนาเอง แต่พอถึงเวลาพักผ่อนทุกคน แม่กลับไม่พอใจ อยากให้ผมเป็นแบบนั้น เป็นแบบนี้ ต้องทำแบบนั้น ต้องทำแบบนี้ ตามที่แม่ต้องการโดยใช้คำว่า อยากให้ผมดีกว่านี้ มาพูดบ่นให้ผมตลอด หลายๆครั้งผมก็คิดในใจว่า นี่ผมทำทุกอย่าง ช่วยทุกอย่าง ที่แม่บอกให้ผมทำ สอนให้ผมทำทุกอย่างแล้ว งานที่รับผิดชอบ ทั้งใน ทั้งนอกบ้าน ผมก็ทำหมด และ ไม่เคยเบียดเบียน หรือ สร้างความเดือดร้อนให้ใครเลย แต่แม่ก็ไม่เคยพอใจในตัวผมสักที ผมขอแค่ทำทุกอย่างตามหน้าที่เสร็จหมดแล้ว ขอพักผ่อนอยู่กับตัวเองบ้าง แม่ผมก็ไม่ชอบใจ ไม่พอใจ อยากให้ผมเปลี่ยนนิสัยตามที่แม่อยากให้เป็น
ผมก็พยายามไม่เถียง และ พยายามเลี่ยงการปะทะตลอด แต่แม่ผมจะเป็นคนเดินมาเองตลอด พร้อมที่จะปะทะตลอดเวลา ที่แกไม่ชอบใจหรือไม่พอใจ การกระทำใดๆของผมก็ตาม (พ่อก็โดนครับ แต่จะโดนน้อยกว่าผมเยอะครับ)
ผมควรทำยังไง รับมือยังไงดีครับ
จะรับมือ ยังไงกับแม่ที่อยากให้ลูกเป็นได้ดั่งใจทุกอย่างครับ ?
แต่ล่าสุด แม่เดินเข้ามา เคาะห้องผมดังๆเหมือนจะพังประตูเข้ามา พอผมเปิดประตู แม่ก็มานั่งบ่น ไม่พอใจว่าเวลาว่าง แม่ไม่ชอบที่ผมมานั่งพักผ่อนอยู่ในห้องคนเดียว ผมเลยคุยกับแม่ไปว่า "แม่ครับ ผมทำงานบ้าน ทำงานข้างนอก ทำทุกอย่างตามหน้าที่ประจำวันเสร็จหมดแล้ว ที่เหลือคือเวลาพักผ่อนของผมแล้วผมก็ชอบนั่งดูอะไร หาอะไรดู หลังจากผมทำงาน ทำงานบ้านทั้งหมดเสร็จมาเหนื่อยๆ "
แต่แม่ผมก็ไม่พอใจ แกก็เสียงดังขึ้นและว่าผมว่า ทำไมไม่ออกไปนั่งข้างนอกบ้าง บ้านตั้งใหญ่ แกต้องการให้ผมออกไปนั่งข้างนอก ไม่ใช่อยู่แต่ในห้องทำเหมือนไม่ใช่ครอบครัว ... ผมเลยตอบแม่ไปว่า "ทุกครั้งกินข้าวตอนเช้า-เย็น เราก็นั่งกินข้าวพร้อมกัน ได้คุยกัน แต่ส่วนมากก็มีผมกับพ่อที่จะนั่งกิน คุยกัน ส่วนแม่ก็จะแยกกินทีหลัง ไม่มานั่งกินด้วยกันเอง และ เวลาทำงานบ้าน ก็ได้คุยกันตลอด ผมได้คุยกับพ่อตลอดเวลาทำงานบ้านกัน แต่แม่ก็จะหลบดูนู้นนี่อยู่ในส่วนของแม่ และ ก็ไม่มีใครไปรบกวนแม่ด้วย
หลังจากทุกคนทำอะไรเสร็จ ก็ค่อยแยกย้ายกันใช้เวลาส่วนตัวพักผ่อน ตามปกติเหมือนที่ผ่านมาตลอด" แต่แม่ผมกลับไม่พอใจมาบอกว่า ผมใช้เวลาอยู่แต่ในห้องทั้งวัน ผมเลยไม่เข้าใจและสับสนมากๆ ว่าตอนผมกับพ่อกินข้าว ทำงานบ้าน คุยกัน แม่เป็นคนที่ไม่ยอมเข้าร่วมวงสนทนาเอง แต่พอถึงเวลาพักผ่อนทุกคน แม่กลับไม่พอใจ อยากให้ผมเป็นแบบนั้น เป็นแบบนี้ ต้องทำแบบนั้น ต้องทำแบบนี้ ตามที่แม่ต้องการโดยใช้คำว่า อยากให้ผมดีกว่านี้ มาพูดบ่นให้ผมตลอด หลายๆครั้งผมก็คิดในใจว่า นี่ผมทำทุกอย่าง ช่วยทุกอย่าง ที่แม่บอกให้ผมทำ สอนให้ผมทำทุกอย่างแล้ว งานที่รับผิดชอบ ทั้งใน ทั้งนอกบ้าน ผมก็ทำหมด และ ไม่เคยเบียดเบียน หรือ สร้างความเดือดร้อนให้ใครเลย แต่แม่ก็ไม่เคยพอใจในตัวผมสักที ผมขอแค่ทำทุกอย่างตามหน้าที่เสร็จหมดแล้ว ขอพักผ่อนอยู่กับตัวเองบ้าง แม่ผมก็ไม่ชอบใจ ไม่พอใจ อยากให้ผมเปลี่ยนนิสัยตามที่แม่อยากให้เป็น
ผมก็พยายามไม่เถียง และ พยายามเลี่ยงการปะทะตลอด แต่แม่ผมจะเป็นคนเดินมาเองตลอด พร้อมที่จะปะทะตลอดเวลา ที่แกไม่ชอบใจหรือไม่พอใจ การกระทำใดๆของผมก็ตาม (พ่อก็โดนครับ แต่จะโดนน้อยกว่าผมเยอะครับ)
ผมควรทำยังไง รับมือยังไงดีครับ