ผมจำเหตุการณ์วันนั้นได้เหมือนมันเพิ่งเกิดเมื่อวาน และก็ยังคงสงสัยอยู่จนถึงทุกวันนี้ ผมอาจเล่าไม่ค่อยเก่ง ตอนนั้นผมอยู่ชั้น ป.3 โรงเรียนบ้านมะขาม พูดชื่อซะเลย คงไม่น่ามีอะไรเสื่อมเสียถึงโรงเรียน อีกอย่างครูก็เกษียณหมดแล้ว ผมอยู่ห้องครูนพพร ใส่แว่น ผมหยิก ตัวขาว ๆ หน่อย
โรงเรียนผมตอนนั้นจะมีช่วงที่ให้เด็กพักกินนม ซึ่งเป็นนมถุงโรงเรียนที่ถูกเก็บไว้ในตู้หลังโรงเรียน จะมีเวรผลัดกันไปเอานมมาให้เพื่อน ๆ กิน วันนั้นเวรใครก็ไม่รู้แหละ ผมนั่งรอกินอย่างเดียว
          พอนมมาถึงก็พากันกัดก้นถุงดูดกัน ซึ่งครูจะแจกยาให้กินพร้อมนม ไม่รู้ยาอะไร เม็ดสีชมพูเรียว ๆ ก็กินกันไปตามปกติ สถานที่กินก็เป็นหน้าห้อง ห้องผมจะอยู่ชั้นสอง เป็นอาคารตั้งอยู่ตรงกลาง ด้วยความที่เป็นเด็ก ตอนกินก็พากันเดินเล่นอยู่บนอาคารนั่นแหละ สมาธิสั้น นั่งเฉย ๆ ไม่ได้ 555555
เดินไปเดินมา ทีนี้ผมก็ไปหยุดอยู่ตรงริมรั้วกั้น จะเป็นรั้วสูงประมาณราวอก ผมก็ชะโงกหน้ามองลงไปข้างล่าง ตรงข้างล่างอาคารผมจะเป็นรางก๊อกน้ำยาว ๆ ตั้งอยู่พอดี ผมเห็นรุ่นพี่สองคนเอากระป๋องกำลังรองน้ำจากก๊อก ผมรู้เกียรติศักดิ์สองคนนี้ดี คนแรกแกเป็น ผญ. แต่แกเป็นทอมบอย โคตรรรรเก๋า ใช้คำนี้เลยก็ว่าได้ ครูใหญ่ ครูอะไรที่ว่าดุ ๆ พี่แกเถียง พี่แกงัดหมด อะไรก็หยุดความเกเรพี่แกไม่ได้ แกจะเป็นคนดำ ๆ ไว้ผมสั้นถึงหู ผอม ๆ หน่อย
          พี่อีกคนนี่จำไม่ได้ว่าเป็นคนไหนในแก๊งแก เป็นพี่ ผช. ลูกน้องพี่ทอมบอยแกนั่นแหละ แกเป็นหัวโจกแก๊ง เรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มตรงนี้แหละ ไม่รู้อีท่าไหน หยดน้ำจากปลายถุงนมผมหยดลงไปใส่แก้มพี่แกแบบพอดี แม่นยำอย่างจับวาง พี่แกเงยหน้าขึ้นมาควับ ปากบ่นพรึมพรำอะไรสักอย่าง ตอนนั้นผมจับใจความไม่ได้ พี่แกหันเร็วจนผมหลบไม่ทัน จ้องหน้ากันเต็ม ๆ
          เชื่อไหม พี่แกทิ้งกระป๋องรีบจ้ำหายไปใต้อาคาร ผมคิดในใจ อิ๊บอ๋ายละ อย่าให้เป็นอย่างที่เราคิดเลย เท่านั้นแหละ หัวพี่แกโผล่พ้นบันไดขึ้นมาชั้นสองทันที ผมคิดในใจ ใช่แล้วแหละ ห้องพี่แกอยู่อีกอาคาร การจะขึ้นมาอาคารนี้ มีจุดประสงค์ส่วนตัวแน่นอน ลักษณะจะส่วนตัวกับผมด้วย
พี่ทอมบอยแกเดินตรงเข้าไปหาครูนพทันที แล้วก็พูดประมาณว่า "ครู นักเรียนครู..." อะไรก็ไม่รู้นี่แหละ ลงมาใส่หนู คือผมจำประโยควันนั้นไม่ได้ แต่คร่าว ๆ คือ พี่แกมาเอาเรื่องที่ผมทำหยดน้ำร่วงใส่หน้าแกนั่นแหละ
          ครูนพถามกลับเสียงแข็งเลย "ใคร!!!!" ผมใจเต้นแรงมาก ตอนนั้นจำได้ดี ผมกำลังจะเปิดปากพูดไปว่า "ผมไม่ได้ตั้งใจ หยดน้ำจากถุงนมมันหยดลงไปเอง" แต่พี่ทอมบอยแกพูดขึ้นมาก่อนว่า "ไอ้โอม ครู"
          ผมแบบ ห๊ะ โอมยังไงวะ พร้อมกับนึกย้อนไปตอนพี่แกทำปากบ่นพรึมพรำข้างล่างตอนน้ำหยดใส่หน้า ผมอ๋อเลย พี่แกเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับพูดว่า "ไอ้โอม" พี่แกเห็นผมเป็นไอ้โอมตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
          แล้วประเด็นคือ ผมกับไอ้โอมไม่ได้มีความเหมือนกันเลยสักนิด ผมจะค่อนข้างผอม หัวโต ดำ ตาโต แต่ไอ้โอมนี่เด็กอ้วนบ้านรวย หน้าจ้ำม่ำ ขาวจั๊วะ ลูกคนจีน พี่แกมองผิดได้ยังไง อาคารก็ไม่ได้สูงมาก เพราะห่วงเรื่องความปลอดภัยเด็ก ไม่ได้สูงจนสังเกตไม่ได้ว่าใครเป็นใคร
          ผมด้วยความที่กลัวเพื่อนถูกตี เพราะมันไม่ได้ทำอะไร ใช่ครับ ผมเงียบยืนดูเฉย ๆ 55555555555 ผมขอโทษจริง ๆ ตอนเด็กมันคิดไม่ได้ว่าควรพูด ตอนนั้นคือกลัวอย่างเดียว กลัวแก้ตัวแล้วเฮียทอมบอยจะไม่ฟังแล้วตามมาเอาเรื่องผมนอกรอบ
         สรุปไอ้โอมโดนตีฟรี ยืนร้องไห้โฮ มันเดินมาหาผมบอก "กุไม่ได้ทำจริง ๆ นะเว้ย" ผมบอก "เออ กุเชื่อ" มันร้องไห้อยู่นานมาก ถ้าโอมผ่านมาอ่าน สั้น ๆ เลยโอม "ขอโทษ" 55555555 ขอโทษจริง ๆ เรื่องทั้งหมดก็มีแค่นี้แหละครับ