เเม่เราเป็นพวกขี้บ่นค่ะ คือเราก็ไม่ใช่จะไม่ให้เขาบ่นนะคะ เเต่เขาเป็นพวกเเบบ เรื่องผ่านไปนานเเล้วก็ยังจะพูด สมมติว่าเขาอยากซื้อของร้านนี้ เเต่ร้านนี้ไม่ขาย เขาก็จะบ่นอยู่นั้นเเหละค่ะ ว่าร้านก็ใหญ่ทำไมไม่มี คือพูดอยู่นั้นเเหละ พูดทั้งวัน พูดคำซ้ำๆเดิมๆ เเล้วเเม่เราก็เป็นคนใช้เงินไม่คิดด้วยค่ะ พ่อเราทำงานหาเงินคนเดียว ช่วงนี้รายได้ก็ไม่เยอะเหมือนเเต่ก่อน เเม่เราก็ชอบออกไปข้างนอก ชอบสั่งของตามดารา พอไม่มีตังเขาก็จะโทรไปด่า โทรไปกดดันพ่อ พอพ่อเราบอกให้ประหยัด เเม่เราก็จะอ้างว่าเราชอบซื้อนู้นซื้อนี้ ทั้งที่เราไม่เคยขออะไรกับเขาเลย นอกจากเงินไปรร.กับเงินซื้อของไปทำงาน เรื่องงานบ้านเราทำเเทบทุกอย่างค่ะ ยกเว้นรีดผ้า เพราะพ่อให้เเม่อยู่บ้านเนี่ยเพื่อทำงานบ้านให้เราค่ะ เราก็พยายามคิดในเเง่ดีนะที่เขาไม่ทำงานบ้านเพราะอยากฝึกเรา เเต่สิ่งที่เขาพูดกับพ่อคือ เราไม่ทำอะไรเลย ตื่นก็สาย เอาเเต่เล่นโทรศัพท์ เรื่องตื่นสายเราตื่นสายจริงค่ะ เเต่เราก็ทำงานบ้านทุกอย่าง ทุกวันค่ะ ไม่มีวันไหนเราไม่ทำ เเละเราไม่เคยตื่นหลังเที่ยงเลยค่ะ  เเล้วล่าสุดเรากับเเม่ทะเลาะกันหนักมากค่ะ คือเจ้านายค้างเงินเดือนพ่อเราหลายเดือนเเล้ว ทำให้บ้านเราไม่มีตังเลย เเต่อยู่ดีๆวันนึงเเม่เราก็บังคับให้เราไปกับเเม่ เเม่เราจะไปหาเพื่อนค่ะ เเล้วน้ำมันจะหมด เงินเดือนพ่อเราออกตอนบ่าย เเล้วเขาขับไปตั้งเเต่เช้า ข้าวเราก็ยังไม่ได้กิน เพราะเขาไม่ได้บอกเราว่าจะไปทำธุระเเต่เช้า อยู่ดีๆก็ลากเรามาเลย เราเลยถามเขาว่ามีตังไหม เราหิวข้าว เเม่ก็ขึ้นเสียงใส่เราว่าไม่มี เเล้วก็บ่นในรถเเทบจะตลอดทางเลยว่าเงินไม่มี เราก็เริ่มหงุดหงิด+เครียดด้วยค่ะ ครอบครัวไม่มีตังเลย เเม่ก็เอาเเต่บ่น จนทำเราเครียดตาม เเล้วเเม่ก็โทรไปหาพ่อเเบบขึ้นเสียงค่ะ ตะโกนลั่นรถเลยว่าเงินเดือนจะออกตอนไหน พ่อเราทำงานอยู่เลยด่าเเม่เราไป เเม่เราก็ตัดสายเเล้วก็ด่าพ่อตลอดทางเลย ซึ่งอันนี้เราไม่โอเคมากๆ เงินเดือนพ่อเราจะออกตอนไหนพ่อเราก็ไม่สามารถไปบังคับเจ้านานได้นิ เราเลยถามเเม่อ้อมๆไปว่าเเล้วทำไมเเม่ไม่ทำงานช่วยพ่อ เเล้วเรากับเเม่ก็ทะเลาะกันตลอดทางค่ะ พอกลับถึงบ้าน พ่อก็มารอเราที่บ้าน เเต่เราไม่มีอารมณ์คุย เเล้วเราก็จะร้องไห้ด้วยเพราะทะเลาะกับเเม่มา เราก็ยิ้มให้พ่อเเล้วก็เดินเข้าห้อง พอตกดึก พ่อก็เรียกเรากับเเม่มาคุยเป็นทะเลาะอะไรกัน เเม่ก็ด่าเราว่าเราเอาเเต่ใจ หาเรื่องทะเลาะ เราก็บอกว่าก็เเม่เอาเเต่บ่นพ่อในรถ จะไม่ให้เครียดตามได้ไงเพราะบ้านเราไม่มีเงินติดตัวสักบาท เเม่ก็ด่าเราไปค่ะ ว่าเราเนรคุณนู้นนี้ เเล้วพ่อเราก็ด่าเเม่ค่ะ ว่าเเม่ชอบใช้คำพูดไม่คิด เเล้วก็ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายน้ำมันจะหมดเเล้วจะออกบ้านทำไม ไม่มีใครบังคับให้ออกจากบ้านนิ เเม่เราก็เริ่มขึ้นกูค่ะ เขาก็บอกว่าพ่อเข้าข้างเเต่เราไม่เห็นความดีของเขา พอเเม่เราเริ่มหยาบพ่อเราก๋หยาบกลับ เเล้วเเม่ก็บอกว่าจะไม่อยู่เเล้วบ้านหลังนี้ ให้พวกอยู่กันเอง เอาจริงไหมคะ เราไม่ว่าเลยถ้าเเม่เราจะไม่อยู่เเล้ว เพราะปกติเเม่ก็ไม่ค่อยจะทำอะไรให้เราอยู่เเล้ว เรื่องกับข้าวเเม่เราก็ไม่ค่อยจะทำ งานบ้านเราก็ทำทุกอย่าง ส่วนงานรีดผ้าเราก็ทำเป็น เเต่ที่เรากังวลคือกลัวไม่มีคนไปรับไปส่งตอนเปิดเทอมค่ะ เราพึ่งอยู่ม.2 เรายังขับมอไซต์ไม่เป็นเลยค่ะ เเม่เราไม่ยอมสอน พ่อเราก็1เดือนจะกลับบ้านที  ที่ทำงานพ่อเราไกลมากๆค่ะ ทำให้กลับมาบ่อยไม่ได้ เราไม่ได้อยากให้เเม่อยู่เลย เเต่เพราะเรากลัวพ่อจะมีภาระเพิ่ม เพราะไม่มีรถรับส่งเรา เราก็เลยต้องยอมขอโทษเเม่ เเม่ก็ด่าว่าที่ทะเลาะกันเป็นเพราะเรา เเล้วเขาใช้คำพูดเเย่มากๆ เขาเรียกเราว่าอีเลยค่ะ คือเราก็ไม่เข้าใจว่าเเม่ที่ไหนทำไมเรียกลูกเเบบนี้ เเล้วเขาก็ไม่ได้มีท่าทีว่าจะปรับเปลี่ยนตัวเองเลย เหนื่อยมากๆ จนบางครั้งก็อยากตายให้มันจบๆ เรื่องเรียนเราที่1ทุกเทอมค่ะ เเต่เเม่บอกเราว่าถ้าไม่ได้ที่1 ก็คือโง่ขึ้น เอาเเต่เล่นโทรศัพท์ ถ้าเป็นเเบบนี้ก็ไปเลี้ยงควายที่บ้านนอก ทั้งที่เเม่เราเรียนไม่จบด้วยซ้ำ เเต่มาเกาะพ่อเรากินจนได้ดี เวลาไปรับเราที่รร.ก็ไม่เคยจะพูดดีหรือถามไถ่ให้เราหายเหนื่อยเลย รร.เรารถติดมากค่ะตอนเย็นไม่มีที่จอดเลย บ้างครั้งครูปล่อยเลทคาบสุดท้าย ก็โทรจิกเป็น10สาย ไม่รับสายก็ด่าเหมือนเราไม่ใช้ลูกเลยค่ะ เราควรทำไงกับเขาดี ม.4เราอยากไปต่อกรุงเทพ ก็หาว่าหวังสูง จะเรียนกรุงเทพทำไม เป็นภาระพ่อเเม่ต้องใช้จ่ายมากขึ้น คือมันเป็นรร.ในฝันของเราเเล้วเราก็ตั้งใจเรียนมากๆที่จะเข้ารร.นี้ พ่อเราเป็นคนหาเงินเขามีเเต่พูดจาสนับสนุนเรา พูดจาดีๆด้วย เราเหมือนเด็กเนรคุณ เเต่ทุกวันนี้ไม่อยากเเม้เเต่จะอยู่ใกล้ๆเเม่ด้วยซ้ำ TT