ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วค่ะ

หนูรู้สึกไม่อยากอยู่แล้ว แต่ไม่กล้าพอที่จะทำอะไรแบบนั้น แค่อยากนอนไปเฉยๆ ความตอนแรกเด็กมันหายไปหมด ครอบครัวที่อบอุ่น ตอนนี้ไม่เหลือชิ้นดี หนูเหมือนตัวกลางที่ต้องค่อยพูดประสานระหว่างพ่อแม่ แต่ทั้งสองกลับชอบพูดประชดกันทุกโดยที่พูดฝากหนูไปมา ทั้งสองไม่ยอมคุยกันแต่ก็ไม่อย่ากัน พูดประชัดพ่อแม่ใหม่ไปมา หนูต้องทนฟังทุกครั้งที่พวกเขาทั้งสองโทรมา หนูเครียด หนูกลัว หนูไม่มีความสุข แม้แต่ร้องไห้หนูยังไม่กล้าที่จะร้องให้ใครฟังได้ หนูไม่สามารถอธิบายมันออกมาเป็นคำพูดได้ว่ารู้สึกอะไรอยู่ หนูไม่สามารถพูดระบายให้ใครฟังได้ ทั้งชีวิตหนูมีแค่แมวที่กล้าพูดด้วยได้ แต่น้องพึ่งเสีย ชีวิตหนูเหมือนเสียศูนย์ยิ่งเคว้ง  เหมือนใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม