ความคาดหวังของพ่อกับแม่ที่มากเกิดไปหรือปล่าวนะ

ทุกคนมีพ่อกับแม่ที่ตั้งความหวังให้มากจนเกินไปหรือปล่าวค่ะ

เราเป็นคนๆที่มีครอบครัวที่ตั้งความหวังกับเราไว้สูงมากๆ แต่พวกเขาก็ตัดกำลังใจเหมือนกัน คำว่าทำไม่ได้หรอก คนนั้นคนนี้ดีกว่าเราซะอีก

เราเป็นคนที่พยายามมากๆเลยนะคะแต่มันก็ยังไม่พอ  เราได้คำว่ารอบหน้าต้องให้ดีกว่านี้เราไม่สามารถเลือกสิ่งที่อยากเรียน สิ่งต้องเป็น หรือสิ่งที่ชอบทำได้เลย เราเริ่มรู้สึกว่าความคาดหวังนั้นมันหนักมากๆจนเขาใช้คำว่านั้นเป็นหน้าที่ของเรา
เรารู้ว่าเขาหวังดีกับเรานะคะ แต่เราก็แอบๆเศร้าอยู่เหมือนกันเขาไม่รู้ด้วยซ้ำเราถนัดอะไรชอบอะไร ชอบสถานที่แบบไหน ถ้าเราอธิบายเขาเขาจะตอบกลับเรามาว่าเราโยนให้เขาผิดเพื่อให้ตัวเองสบายใจ แต่เราไม่เคยคิดแบบนั้นเลยๆ คำๆนั้นของเขามันทำให้เราเสียใจเข้าไปอีก

เราเริ่มตื่นมาเกลียดตัวเองในทุกๆวันเราโง่หรือปล่าวนะ ยังไม่ดีพออีกแล้ว ต้องทำยังไงเขารักเรา  เขาดูรักลูกคนอื่นมากกว่าเราซะอีก ทำไมถึงรู้จักคนอื่นมากกว่าลูกคนนี้อีกนะ