the white lotus ถ้าอิงตามคอนเซ็ปแล้ว  มันคือการนำตัวละครหลักคนเมกัน ไปเที่ยวต่างประเทศ  ภาคแรกฮาวาย สองเป็นอิตาลี สามเป็นที่ไทย ซึ่งไม่ได้แค่ใช้ฉากหลังประเทศนั้นๆไปสั่วๆ แต่ยังใส่แก่น เอกลักษณ์ วิธีคิด บริบทบางอย่างของประเทศนั้น ไปในเรื่องที่เล่าไปอย่างแนบเนียนจนไม่รู้สึกว่าโดนยัดเยียดจนมากเกินไปอีกด้วย  จริงๆซีรีส์เรื่องนี้ค่อนข้างดังมากในเมกา ได้รางวัล emmy การันตี.แต่ที่ไทยอาจจะไม่ได้ดังขนาดนั้นจนกระทั่ง ss3 ที่ไทยได้เป็น main location และลิซ่าได้ร่วมแสดงด้วย ซึ่งเป็นธรรมดาที่จะได้รับความสนใจทั้งจากสื่อไทยและคนไทยด้วยกัน  


     จุดเด่นนอกจากที่กล่าวไปตอนแรก คงเป็นการเล่นมุกตลกร้าย มีเรื่องหมิ่นเหม่ทางศีลธรรม เสียดสีคนเมกาได้แบบถึงกึ๋น  ซึ่งใน ss นี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง  ยังคงนำจุดเด่นที่ทำได้ดีมาใช้ได้อย่างถูกจังหวะ  ทุกตัวละครมีปัญหาเป็นของตัวเอง บางตัวละครเรียนรู้ เข้าใจ และเลือกที่จะเผชิญหน้ากับปัญหา  บางคนปล่อยวาง บางคนก็ไม่สามารถปล่อยวางได้   บางตัวละครก็ค้นพบว่าตัวเองไม่ได้เป็นในแบบที่ตัวเองเป็น  บทสรุปของบางตัวละครที่น่าพูดถึง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ไพเพอร์   ที่เปิดซีซั่นเหมือนจะเป็นฝรั่งที่สนใจศาสนาพุทธแบบสุดโต่ง  จนเรื่องเฉลยว่าจริงๆนางโกหกครอบครัวที่เดินทางมาค่อนโลกว่ามาทำธีสิส ทั้งที่จริงๆจะมาดูวัดเพื่อจะอยู่ศึกษาธรรมมะต่ออีกเป็นปี  แรกๆคิดว่านางปกติในครอบครัว แต่พอรู้เรื่องนี้เริ่มหมั่นไส้นิดๆ ครอบครัวก็สปอยสุดๆ  จนนางได้นอนวัด1คืน ถึงรู้ว่านางอยู่แบบนี้ไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะเรียกยอมรับหรือค้นพบตัวเองดี  ซึ่งก็พอมีตัวอย่างในสังคมไทยนะ คนที่เข้าวัดทำบุญ รู้หมดวัดไหนดัง หลวงพ่อวัดไหนดี ทำแบบผิวเผินแต่ทำเหมือนว่าตัวเองธรรมมะธัมโม ฉันเข้าถึงแก่นแท้  แล้วมาตัดสินหรือไม่ก็เหยียดคนที่ไม่ได้อินเท่าตัวเอง  แต่พอพูดถึงหลักธรรมคำสอน  การจัดการอารมณ์ซึ่งเป็นแก่นแท้ๆของศาสนาพุทธกลับทำไม่ได้

- ทิโมธี เป็นตัวละครที่ผมเอาใจช่วยมาก  บทแทบไม่มีอะไรเลย ไม่ได้มีซีนที่หวือหวามากนัก ยกเว้นซีนโชว์ไข่(ฮา)  บทมีแต่เครียด เครียดมาก เครียดชิบอ๋าย  จนคนดูอย่างเราเครียดตาม ชื่นชมนักแสดงที่สามารถเล่นบทที่ดูไม่น่าสนใจให้ดูน่าติดตามและมี dynamic ได้ขนาดนี้  เอาจริงบทพูดน้อยมาก แต่เราดันเข้าใจหมดว่าเขาคิดอะไร จะทำแบบนี้เพราะอะไร  โดยไม่ต้องพูดออกมา   ความตลกร้ายคือเราเห็นตัวละครปิดเรื่องครอบครัวล้มละลาย  แต่ในฐานะผู้นำครอบครัวก็ยังต้องคอยแบกรับความคาดหวังของคนนู้นคนนี้ตลอดทั้งเรื่อง  จนคิดวิธีจบชีวิตต่างๆนาๆ  ดันมาจบที่ผลไม้ในโรงแรม   น่าจะเป็นตัวละครที่ชอบที่สุด เพราะได้เห็นพัฒนาการทางความคิดตัวละครอย่างแท้จริง  ในการรับมือกับปัญหา และค้นพบอะไรคือสิ่งที่สำคัญกับชีวิตกันแน่

- แก๊งสามสาวขาเมาท์  ก็นะในสังคมมันมีแบบนี้จริงๆ ที่จบพอคนใดคนนึงออกจากกลุ่มก็จะโดนเม้า  จนสุดท้ายความหมั่นไส้ ความอิจฉาก็ประทุขึ้นมา แต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเอง ผมเหมือนคลื่นทะเลที่โดนพัดเข้า-ออกฝั่งที่พอฟังเหตุผลคนนี้มันก็ดูถูกนะ  พออีกฝั่งพูดมันก็ดูถูกเหมือนกัน ในตอนที่ทั้งสามคนเคลียร์ใจกัน ไดอาลอกซึ้งกินใจ ถึงแม้จะจำบทไม่ได้ก็ตาม

- ริก & เชลซี  คนที่เล่นบทเชลซี จำชื่อไม่ได้แต่เคยเห็นตอนเล่น sex education ซึ่งบุคลิกก็ไม่ได้ต่างจากเรื่องก่อนมาก เหมือนติดเป็น type casting  ไปแล้ว ส่วนตัวถ้าเลือกได้คงอยากได้คนอื่นมาเล่นให้ดูสดใหม่มากกว่า แต่ถ้าการแสดงก็ยังเล่นดีเหมือนเดิม    ริก หน้ามองจากดาวอังคารคือดูตัวโกงมากก แต่ซีรีส์ก็มีสับขาหลอกจนเดาไม่ถูกเลย พาร์ทตอนอยู่รีสอร์ทคือบทน่าเบื่อมาก จนอีพี5เป็นต้นไปถึงได้เห็น dynamic ของตัวละครนี้หน่อย

- สุดท้ายคือลิซ่ากับไก่ต๊อก  บทไก่ต๊อกนี่ติ๋มมากตั้งแต่ต้นเรื่องยันท้ายเรื่อง ดู loser และ simp ในเวลาเดียวกัน ถึงขนาดว่าเจ้านายชมก็ยังต้องมาเล่าให้สาวที่ชอบฟัง  ตอนทำปืนหายก็น่าหงุดหงิด   ส่วนบทของลิซ่า ที่แฟนคลับคาดหวังเยอะมากว่าต้องเป็นบทที่ impact กับเนื้อเรื่องหลัก  ก็โดนซีรีส์สับขาหลอกไปเหมือนกัน แต่ส่วนตัวผมไม่ได้ตั้งความหวังอยู่แล้ว แค่ซีรีส์สนุกก็พอ  ในเรื่องการแสดงก็ทำธรรมชาติมากๆแม้จะเป็นเรื่องแรก

    ข้อเสียใหญ่ๆคือ  slow burn มากๆ  ถ้าใครไม่ชินกับแนวนี้หรือไม่เคยดู ss1-2 มาก่อนอาจจะเทซีรีส์กลางทางก็ได้  เพราะต้องบอกตามตรงว่าแนวปูเรื่องนานๆ ไม่ใช่อะไรที่ดูง่ายขนาดนั้น ถ่ายลิง ถ่ายทะเลไปแล้วครึ่งตอน(ฮา)  ไหนจะตอนจบที่ก็ไม่ได้เล่าให้เคลียร์ จะว่าจบแบบค้าง (crift hanger) ก็ไม่เชิง   ที่บางคนอาจจะหงุดหงิด เพราะไม่เน้นเล่าเคลียร์ แต่บางบริบทก็เว้นที่ให้คนดูไปคิดต่อเอาเอง ไม่ได้ตอบทุกคำถามที่เราสงสัยแน่ๆ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ครอบครัวทิโมธี จัดการกับปัญหาเรื่องบริษัทยังไงต่อ  แต่ประเด็นหลักคือเขาได้พบแสงสว่างว่าจะรับมือกับมันยังไงดี แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องราวจะเป็นแบบไหน
  ไม่ก็การปูเรื่องมาตั้งหลายตอนแต่พอจะใส่กันก็ใส่ไม่สุด ดูกั๊กๆ แบบแค่เนี้ย???  สรุปโดยรวมคือเป็นซีรีย์ที่ใส่ message  มาได้ดีมากๆเรื่องนึง เกี่ยวกับความหมายของชีวิตได้อย่างลึกซึ้ง  แต่อาจจะเป็นยาที่สรรพคุณดีแต่กลืนยากไปหน่อย ถ้าใครไม่ได้มีภูมิต้านทางของหนังแนว slowburn หรือการจบแบบให้ไปคิดต่อเอาเอง อาจจะดูไปหงุดหงิดไปได้หรืออาจจะง่วงไป(ฮา)