การจากกันทั้งๆที่ยังรักมันทรมานและจะตามหลอกหลอนไปจนตาย

ผมชื่อบอยครับ การจากลาที่เจ็บที่สุดของผมเกิดขึ้นตอนผมย้ายไปอยู่กับย่าที่นครปฐมที่วัดจินดาราม เธอมีชื่อว่าป๊อปเธอโทรมาเบอร์ผมเพราะคิดว่าเป็นเบอร์โทรเพื่อนเธอผมได้คุยกับป๊อปและตามตื๊อจีบเธออยู่หลายเดือนจนเธอยอมคบกับผมประมานปีกว่าๆ แต่มีวันนึงผมได้นัดไปเจอเธอที่รร.แต่มีคนในรร.เจอเข้าผมโดนแม่ของเธอโทรมาเรียกไปห้องปกครองเพราะมีคนเห็นว่าผมกอดกัน ผมยอมรับกับแม่เธอว่ายืมกอดกันจิงๆจนออกมาจากห้องปกครอง วันนึงแม่เธอได้โทรมาคุยส่วนตัวกับผมแล้วขอให้ผมเลิกยุ่งกับลูกสาวเค้าเพราะป๊อปยังมีอนาคตอีกไกลส่วนผมมันไร้อนาคต เพราะตอนนั้นผมได้ออกจากรร.ก่อนย้ายมา ผมนั่งร้องให้อยู่หลายอาทิตย์แต่พอคิดถึงคำพูดของแม่เธอบวกกับตอนนั้นผมต้องย้ายกลับบ้านที่กาญจนบุรี ก่อนที่ผมจะย้ายผมได้ขอเลิกกับเธอแล้วช่วงนั้นพี่สาวผมมาแต่เธอคิดว่าเป็นแฟนผมเราถึงเลิกขาดจากกัน ท่าวันนึงป๊อปผ่านมาเห็นเม้นนี้ อยากบอกป๊อปว่าบอยขอโทดนะที่วันนั้นบอยปล่อยมือจากป๊อปมาแต่บอยรักป๊อปมากนะ คิดถึงมากนะ และไม่ได้นอกใจเหมือนที่เราได้ได้สัญญากัน และบอกกันเสมอทุกครั้งก่อนวางสาย เรื่อนนี้ผ่านมา15ปีแล้วแต่ผมยังไม่เคยลืมและยังเจ็บมาถึงทุกวันนี้ผมเก็บภาพเธอมาจากmsnแถมยังดูรูปเธออยู่ทุกวันและยังเก็บตุ๊กตาหมาที่เธอให้มาเอาไว้และคงไม่มีวันลืมป๊อปได้ไปตลอดชีวิตที่เหลือ