คือเราเครียดมากเลยขอระบายหน่อยก่อนอื่นขออธิบายงานเบื้องต้นให้ฟังก่อนนะเราทำตำเเหน่งบุคคล+ทำเงินเดือน+ต่อวีซ่าให้พนักงานชาวต่างชาติ+ส่งออก+เวลามีเรื่องอะไรขึ้นโรงขึ้นศาล(นายเป็นต่างชาติเราต้องเป็นล่ามให้) +เป็นเลขาของทุกคนมีปัญหาอะไรทุกคนชอบโยนงานมาให้
คือเราทำทุกอย่างจริงๆเพราะเป็นคนเดียวที่สามารถสื่อสารได้ทั้ง2ภาษา (ภาษาอินเดีย+ไทย) เเต่ชอบนะงานเยอะๆไม่ชอบนั่งว่างๆ พอว่าก็จะไปช่วยงานเเผนกอื่นเพราะนายบอกตั้งเเต่ตอนสมัครงานเเล้วว่าเธอต้องทำเป็นทุกอย่างต้องเรียนรู้ทุกอย่างบริษัทดีนะเจ้านายใจดีเเต่มันจะมีเเค่ไม่กี่คนหรอกที่ทำให้เราเครียดหลักๆเลยคือหัวหน้างานคือเขาก็รู้นะว่าเราทำงานเยอะทำทุกอย่างเราทำงานอะไรเขาเห็นตลอดเราเป็นผู้หญิงไปวิ่งงานข้างนอกยังมีเลยค่ะ ไปสรรพากร ตม. สน. เเละที่อื่นๆ เเต่เชื่อไหมต่อให้งานเยอะเเค่ไหนมันจะมีอยู่เเค่ช่วงนึงที่เเบบว่างเเบบว่างมากๆ ว่างจนเบื่อคือเรากเลือกที่จะเคลียร์โต๊ะทำงานเช็ดโต๊ะนั่งดูไลน์ว่ามีงานค้างอะไรอีกไหม (ก็มันว่างจริงๆอ่ะ) หัวหน้างานก็จะเดินมาล่ะทำงานบ้างไม่มีงานหรอทำไมไม่ทำงานเราไม่ชอบอ่ะไม่ชอบคำพูดไม่ชอบสายตาที่มองมา ห้องทำงานเราอยู่ข้างล่างสุดทุกคนว่าเหมือนกันเเต่เขาไม่ว่าอะไรไม่พูดอะไรเเต่ทำไมต้องมาว่าเราด้วย เจ้านายใหญ่ไม่เห็นจะมาว่าเราเลย เราควรทำไงดี เราอยู่ที่นี้เราได้เรียนรู้งานเยอะมาเลยไม่อยากออก เเต่ถ้าอยู่ต่อก็ไม่รู้จะทำยังไงดีเคยคุยกับเจ้านายเเล้วเเต่ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย




ปล.เวลาไปต่อวีซ่าที่ ตม ก็ไม่ได้ค่าล่วงเวลา ถึงเเจ้งวัฒนะ ตั้งเเต่7 โมงกลับอีกที 4-5 ทุ่มเเล้วต้องเเวะบริษัทก่อนถึงจะได้กลับบ้านโครตจะไม่เเฟร์
ปล.เราอายุเเค่23เขาคงคิดว่าจะทำไรกับเราก็ได้มั้ง