อดีตก่อนที่เราอายุ 22 ปี เคยมีแฟนแล้วเอามาที่บ้าน แต่คนแก่ก็ไม่ชอบเขา คือยาย ทั้งด่า ทั้งพูดลับหลังเขา แต่ต่อหน้าเขาน่ะพูดดี๊ดีเลยนะ ด่ามาใส่หัวเราเลยคำด่าว่าไม่ชอบ นู้นนี้นั้น ด่าทุกวัน ๆจนเรากับเขาตกลงกันว่าจะพอกันแค่นี้ คือจบเลย เพราะเราทนฟังที่ยายพูดลับหลังด่าลับหลังไม่ไหว คนที่รับรู้ทุกอย่างมันคือเราเอง มันเสียสุขภาพจิตมาก ปัจจุบันนี้อายุ น่าจะ 80 ปี แล้วละมั้ง มันเป็นปมในใจเลย
จนปัจจุบันนี้อายุ 25 ปีแล้ว และกำลังคบหากับแฟนอายุ 29 ปี มาได้ 2 ปีแล้ว แต่ยังไม่มาพาบ้าน เพราะกลัวจะเจอเหตุการณ์เช่นเดิม เพราะเราไม่ชอบแรงกดดันด้วยด่าทอแบบนี้ มันเสียสุขภาพจิต เราพูดกับเขาว่า ขอให้รออีกหน่อย จะพาไปแนะนำที่บ้าน
ถ้าถามเรื่องพ่อแม่ ท่าน ok เพราะเราเรียนจบและมีงานทำแล้ว มันติดแค่คน ๆเดียวนี่แหละ และอีกอย่างมันคงจะเป็นปมตอนนั้นมาด้วย เลยยังไม่กล้ามาเปิดตัวที่บ้านดี ๆ
แต่เราสัญญากับตัวเองแล้วว่า ถ้าเกิดยายยังไม่ตาย จะยังไม่พาใครมาที่บ้านอีก อยากคิดว่าบาปก็ได้ แต่มันก็เพื่อความสบายใจของเราและสุขภาพจิตของเราเอง เพราะเมื่อยายไม่อยู่เรารู้สึกว่าเราทำอะไรได้ง่ายขึ้น และมีความสุขมากขึ้น อยากทำอะไรก็ทำได้เลย มันก็ดีกว่าอยู่นั้นละ
แล้วบางทีก็เคยอยากให้เราไปกับคบหาเฒ่าแก่นะ เพราะรวย หรือบางทีอยากให้เราไปคบกับคนที่เคยติดยา แต่แค่ที่บ้านมีเงิน อันนี้บ้ามาก มันเกินไป คือแบบ ถ้าฉันไปคบหากับ คนติดใจฉันว่าฉันตายแน่นอน คือยายฉันชอบคนรวยถึงแม้จะมีนิสัยแบบไหนแต่ขอเอารวยไว้ก่อน คนไหนที่ดูฐานะต่ำกว่าหรือถ้าเท่ากันจะบอกว่าไม่ชอบเลย คือมันเป็นแบบนี้มาตั้งนาน แล้วหรือสัญญากับตัวเองว่าให้ยายตายก่อนเราจะได้ทำอะไรได้สะดวกตามใจตัวเองบ้าง
นี่คือความรู้สึกที่ยากจะอธิบายไม่เคยพูดกับใครที่ไหนเพราะเราคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวภายในครอบครัว
เราเลยมาระบายในที่นี้เพราะว่าไม่มีใครรู้ตัวตนเรา

มันคือการระบายนะเพราะเราอึดอัดมาตั้งแต่อายุ 20 ปีแล้วว่าทำไมคนแก่ถึงเป็นแบบนี้