อยากถามทุกคนว่า เราควรให้อภัยคนแบบนี้ไหม คือต้นเรื่องมาจากเขาหน่ะมองผู้หญิงคนนึง คือถ้ามองผ่านๆเราก็ไม่อะไร แต่มองแบบอยากเห็นมองถึงกับต้องชะโงกหัวดู เราเลยถามว่าทำไมต้องมองขนาดนั้น และเขาก็บอกไม่ได้มอง ถามไปถามมาบอก ก็เห็นแหละแต่ไม่ได้มอง คือแค่คำอธิบายก็ห่วยแล้ว เราไม่โวยเรื่องมองแต่เราเกลียดการโกหกที่สุด เพราะทำเหมือนเราโง่ เราก็เลยดึงโทรศัพท์เขาเพราะพูดอะไรชอบก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ไม่ฟัง เขามาดึงไป แล้วก็บีบคอเรา จังหวะนั้นเราหายใจไม่ออก เหลือมือข้างเดียวเพราะอีกข้างโดนทับไว้ เลยเอามือข้างที่เหลือตบหน้าเขาแต่ไม่แรง แล้วเขาก็ตบหน้าเรา แล้วบอกว่า ตบกูก่อน และพูดต่อว่านี่ยังน้อยไปจะโดนมากกว่านี้ แล้วเราก็เลยบอกมันว่าเราจะแจ้งตำรวจมันถึงปล่อย แล้วพอเราแจ้งตำรวจแล้ว มันก็โทรไปหาแม่เรา ว่าเราแบบนั้นแบบนี้แล้วตัวเองเลยพลั้งมือ แล้วคุยเรื่องที่เราแจ้งความ แม่เราไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่เพราะมองว่าผัวเมียทะเลาะกัน เลยบอกให้ถอนแจ้ง เราก็เชื่อแม่ เราเองไม่ได้อยากทำร้ายเขาด้วยแหละ เหตุเกิดตอนกลางคืน หลังจากนั้น5นาทีเขามาขอโทษและยอมรับผิด ขอโอกาสจะไม่ทำอีก สัญญา แล้วก็มาง้อเรา ซึ่งใจเราตอนนั้นคือไม่เป็นไร ใจดีขึ้นแล้ว แต่พอเช้ามานั่งคิดทบทวนเรื่องราว ก็ตั้งคำถามกับตัวเองอีกครั้ง ว่า หรือเราไม่ควรให้โอกาสเขาเลย เราควรหยุดแค่นี้ไหม เราเองไม่ใช่คนไม่มีที่ไป ผู้หญิงคนที่มันมองก็พูดตรงๆว่าเทียบกับเรา เราไม่มีส่วนไหนด้อยกว่า เราทำงานถ่ายแบบ ระหว่างที่เรามีแฟนมีคนเข้าหาตลอด เป็นแพทย์เป็นนายตำรวจเป็นทนายความ หรือเป็นนักธุรกิจ หนุ่มจีนนี้เข้าหาไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แต่เราไม่เคยสนเลย เพราะเป็นคนที่คบใครอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต แต่พอเจอเรื่องนี้แล้ว มันทำให้เราคิดหนักมาก เราคิดวนๆซ้ำๆ เพราะมันเหมือนว่าทั้งรักทั้งเกลียด เราไม่ควรให้โอกาสคนแบบนี้หรือเปล่าคะ แต่ที่ผ่านมาเขาก็เป็นคนที่น่ารักตลอด