ไุปพูดในสิ่งที่เราดการกระทำ​เรื่องมีอยู่ว่า พ่อเราเป็นคนติดเหล้า มานานหลายปี ติดเหล้าไม่เท่าไหร่ แต่เวลาเมาแล้ว ชอบ มาด่​า มาพาลหาเรื่องเรา บางทีก้ออารมณ์เสียมาจากที่อื่น ฟังคนอื่นพูด อะไรมา อารมณ์เสียมามาลงที่เราตลอด ทุบ ตี เรา กลับจากกินเหล้าเมา ดึกดื่น แค่ไหน เราก้อต้องลุกตักข้าวให้เค้ากิน เช้า เราก้อต้องไปโรงเรียน เราทนยุหลายปี  จนเราขึ้น ม. 3 ​ สรุปคือเรา เรียนไม่จบ ม.3 พอเรียนไม่จบ เรากพอเริ่ม ออกไปอยุ่กับเพื่อนหสเลี้ยงตัวเองมาตลอด เป็นปีสองปี  จนวันนึง ย่าเราเสีย ​เราถึงได้กลับมาบ้านอีกครั้งพอหลังจากงานย่า เราก็ไปทำงานต่อจนเราอายุ 18 เราได้แยกออกจากกลุ่มเพื่อน ไปหางานทำคนเดียวยุหลายปีประมาน 6-7 ปี เราทำงานเลี้ยงตัวเองมาตลอด โดยที่ไม่เคยเดือดร้อนคนที่บ้านเลยสักนิด 3 ปี เราถึงจะกลับมาเที่ยวบ้านสักครั้งนึงจนช่วงโควิด การงานเริ่มขัดการเงินเช่นกันช่วงแรกๆก้อยังพออยุ่ได้จนวันนึงโควิดช่วงสุดท้ายเรามีเหตุจำเป็นที่ต้องกลับมาดูแลปู่ที่บ้านจนกว่าปู่เราจะดีขึ้น แต่สุดท้ายตอนนี้ ปู่เราเสียแล้ว เรากลับมาอยู่บ้านดูแลปู่ได้ประมาน3ปี นี้ เรายังไม่ได้กลับไปทำงานและตอนนี้เราก็อยู่กับพ่อที่ติดเหล้าหนักกว่าเดิมและนิสัยของพ่อเราก็ยังเป็นเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แต่ที่เปลี่ยนก็คือเขาไม่ ทุบ ตี เรา เพราะว่า เราโตแล้ว แต่สิ่งที่เค้าทำตอนนี้ คือ คำด่า ดูถูก ​ ​ ไล่ออกจากบ้าน  แล้วที่หนักสุดคือ ความคิดของเค้า ที่เขาพุดออกมาคือ เค้า คิดว่าเราจะฆ่าเค้า หวังสมบัติ บลาๆ ด้วยความที่เราก็ตอนนี้ก็เป็นคนพุดแรงขึ้นซึ่งแต่ก่อนเราไม่เป็น เรายอมมาตลอดตั้งแต่เรายังเด็ก จนตอนนี้เรา  ​อายุ 30 พ่อ เรา เวลา เขาไม่เมา เาจะเปนคนเงียบมากเหมือนคนล่ะคน แต่ถ้าเมาเมื่อไหร่ คือ เขา   ​กู ​ไปแบบนี้ตลอดและพ่อ และพ่อเรากินเหล้าทุกวันคือเมาทุกวัน เมา แล้วก็ต้องหาเรื่องมาด่าเราบางครั้งเราเงียบเขาก็ต้องหาเรื่องอะไรมาพุดจนเราโมโหและทะเลาะกับเค้าทุกครั้ง วันนี้ก้อเช่นกัน เกิดขึ้นแบบนี้ในทุกๆวัน จนมาวันนี้ พ่อ เรา กลับมาจาก งานศพของลุงเขย พ่อเรากลับมา ลูกเราหลับพอดี เราเลยออกไปหาข้าวกิน นั่งกินข้าวกับพ่อเรา คุยกันเรื่องงานศพบลาๆ  เราก็ไม่ได้คิดอะไรก้อกินข้าวกันไปคุยกันไป​แต่เรารู้ว่าพ่อเราเมามาก เพราะเห็นขวดเหล้าขาวขวดวางเรียงยุ 3 ​ขวด เล็ก คุยกันไปกันมา พ่อเราได้พุดมาคำนึงว่า เค้าไม่กินกับข้าวที่เราทำ แล้วก้อพุดต่อว่า ถ้า กู บอกพวกญาติพี่น้องกูไว้หมดแล้ว ถ้ากูเป็นอะไรไปมันก็มีแต่นั่นเหละ เราได้ยินแบบนั้น เราอึ้งยุนะ แล้วเราพุดไม่ออก พักนึง แล้วเราก้อนิ่งพักยุพักนึง แล้วเราก้อลุกเอาถ้วยข้าวไปเก็บเพราะกินต่อไม่ได้น้ตาเราไหล ก่อนที่จะลุกเอาถ้วยข้าวไปเก็บ เราก็ได้ถามเค้ากลับไปว่า ทำไมเค้าคิดแบบนั้น เค้าก็ได้แต่พูดว่า กูจะไปรู้รึ กูไม่สนกูต้องกันไว้ก่อน กูบอกญาติๆกูไว้หมดแล้ว ถ้ากูเป็นอะไรไป มีแต่นั่นเหละ เราก็เลยถามกลับไปว่า แล้วที่พ่อคิดแบบนั้นได้ เหตุผลของพ่อคืออ่ะไร ทำไมถึงคิด ว่า หนูที่เป็นลุกพ่อคนเดียวจะคิดทำกับพ่อแบบนั้น แล้ว หนูคนนะ มีจิตใจ พ่อเป็นพ่อหนู จะคิดทำแบบนั้นได้ไง พอเราถามเขาดีๆว่าเพราะอะไรทำให้คิดแบบนั้น สุดท้ายพ่อเราก็ให้คำตอบเราไม่ได้ เราก็เลยพูดว่า ถ้าพ่อจะคิดว่าที่หนูกลับมาอยุ่บ้านหลังนี้กับพ่อเเพียงเพราะนุจะหวังสมบติ หนูจะบอกไว้เลยว่านุไม่เคยหวัง เราก็พพุดกับเขาว่า​คิดจะเอาสมบัติพ่อ มันไม่ใช่เลย เราก็เลยพูดว่า ถ้าไมใช่เพราะนุต้องกลับมาดูแลปู่ ในตอนนั้น พ่อ คิด ว่า หนู อยากจะกลับมาไหม เราก็เลยพุดอีกว่า เอางี้ไหมพ่อ ​ถ้าพ่อคิดว่าหนูจะแบบนั้นกับพ่อ พ่อ จะให้หนูตายก่อนพ่อไหมล่ะพ่อจะได้สบายใจ พ่อเราตอบกลับมาว่า  ถ้าจะตาย ให้ เราไปตายที่อื่นอย่ามาตายที่บ้านหลังนี้ คำพูด ของคนที่เป็นพ่อแม่ ที่พุดกับลูก เราฟัง จนเราพุดไม่ออก ได้แต่พูดว่า นี่รึคำพุดที่คนเป็นพ่อพุดกับลูก บางที เรา เคยถามเค้า เหมือนกันว่า เราใช่ลุกเค้ารึเปล่า เพราะคำพุด ทุกคำทีเค้าพุดออกมากับลูก มันฟังแล้วทุกๆวัน และเปนเวลาที่นาน จนถึงวันนี้ บางที เรา ก็อยากจะจบปัญหาด้วยการจบตัวเอง เพราะ ตอนนี้  ชีวิต เราย่ ยุแล้ว  แล้ว มาเจอคำพุดของคนที่เปนพ่อเราที่เรารุ้สึกว่าเรายุที่บ้านของเราคนในครอบครัวมันปลอดภัย แต่ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันทำให้เรารู้ว่า บ้านสำหรับบางคน​ เหมือน หนีเสือปะจระเข้ยังไงไม่รู้ นี่เหละ คือเหตุผลที่เราไม่สามารถที่จะอยู่กับพ่อเราได้ และตอนนี้ มันยิ่งแย่กว่าเดิมเพราะพ่อเราไปพุดว่าเราจะืำอย่างนั้นจะทำอย่างนี้ โดยที่เรา ไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นเลย จนตอนนี้ คนอื่นที่มองเรา เรารับรุ้ได้เลยว่า แย่ ขนาดไหน แค่ด้วยความเมา ไม่มีสติ เราแค่ อยากถามว่า เรา ควรทำยังไง เพราะ เรา ตอนนี้ มันบอกความรุ้สึกไม่ถูก  มันพุดไม่ออก เราแค่เหนื่อย เครียด เลี้ยงลุกทุกวันนี้เรา ก้อพอสู้ได้ แต่ต้องมาสู้กับความคิดของพ่อเรา ท้อ มาก สุขภาพจิตเรามันแย่ บางวันเราก็ไม่อยากมีชีวิตยู แต่ ทุกวัน ต้องยุเพื่อลูก ต้องทนเพื่อลุก  ถ้าลูกโต 2-3 ขวบ เรา จะกลับไปทำงาน แต่แค่ช่วงเวลานี้เราต้องอดทด แต่ตอนนี้รุ้สึกว่า ยิ่งยุยิ่งแย่  เราควรทำไงต่อไปดี​