ใช่ค่ะตามที่เขียนไปไม่ใช่แค่หนอนค่ะแต่เป็นสัตว์หรือทุกอย่างที่เป็นเส้นๆน่าเกลียดๆถ้าถามว่ามันขนาดนั้นเลยหรอก็ใช่ค่ะ  ขนาดแค่จะเขียนยังยากเลยรู้สึกระวังหลังตลอดเวลาพูดถึง มันกลัวแบบเข้าขั้นแพนิคไปเลย ตอนเห็นในโทรศัพท์คือปาทิ้งแล้วมือก็สั่นหัวใจเต้นแรงไปหมดภาพติดในหัวต้องนั่งสงบสักพักถึงจะหาย พอเจอตัวจริงไม่ต้องพูดถึงทั้งร้องไห้ทั้งกลัวเหมือนจะตายนอนไม่หลับไปเลยเพราะกลัวว่ามันจะอยู่ในห้อง  จนเก็บไปฝัน คือกลัวสุดๆไม่คิดว่าจะขนาดนี้ แล้วเพื่อนดันรู้ว่ากลัวเลยชอบแกล้ง นี่ก็ไม่รู้จะอธิบายว่ากลัวมากไม่ไหวจริงๆก็มีแต่คนแกล้งจนมันกลายเป็นจุดอ่อนในการใช้ชีวิตไปเลย ไม่กล้าไปที่มีหญ้า พุ่มไม้เยอะๆ เคยมีครั้งนึงจะเดินไปรอรถที่หน้าปากซอย แล้วมันเหมือนกำลังข้ามถนนอยู่ ตอนนั้นคือสำหรับคนอื่นอาจจะเดินข้ามหรือแวบหลบ แต่เราไม่ค่ะวิ่งกลับบ้าน ไปตามให้ที่บ้านขับรถไปส่งหน้าปากซอยเลย อันนี้ทำให้เรารู้ว่ามันส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตสุดๆ 🥹