ใครเคยเสพของในสายงานอาชีพเดียวกันแล้วใจแทบพังไหมครับ

นักวาดการ์ตูนที่อ่านการ์ตูนชั้นยอด

นักเขียนนิยายที่อ่านนิยายชั้นยอด

จิตรกรที่เจอกับภาพวาดชั้นยอด

เชฟที่ไปชิมอาหารชั้นยอด

สถาปนิกที่ไปดูแบบบ้านชั้นยอด

อินทีเรียดีไซน์ที่ไปเจอการสไตล์ชั้นยอด

แบบที่ชาตินี้คุณรู้แน่ว่าไม่มีวันสร้างผลงานได้ระดับนี้ แถมกลับมา สมมติว่าเป็นสถาปนิก ความตราตรึงนั่นทำให้คุณถึงกับจรดปากกาวาดแบบที่ค้างต่อไม่ออก เพราะคุณทราบดีว่าถ้าเทียบกับเขา ผลงานคุณแม่มก็แค่บ้านขนมจาจาชัดๆ แล้วคุณรู้สึกโคตรไร้สาระในการร่างต่อไป สมองของคุณขาวโพลนเพราะคุณพบว่าไม่มีความคิดสร้างสรรค์ใดๆ เลยสามารถผุดออกมาในเวลาที่คุณเพิ่งไปเจอแรงบันดาลใจระดับนี้

หมายเหตุ กระผมไม่ได้อิจฉาหรือริษยา ผมยังคงชอบผลงานชิ้นนี้

ปัญหาคือผมกลับมาแล้วทำงานไม่ได้และกระผมยังต้องการเงินเลี้ยงชีพต่อไป ทำยังไงดี

ขอบพระคุณ
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
รู้ดี รู้ชั่ว รู้เฉย

โลกก็เป็นของโลกแบบนั้น

ศิลปินท่านอื่นท่านก็เป็นของท่านแบบนั้น

ความเป็นตัวของตัวเองนั่นแหละคือความงาม

เราไม่ได้เกิดมาเพื่อทำให้เหมือนใคร เราเกิดมาใช้ชีวิตและสร้างสรรค์ผลงานในแบบของเรา

เราไม่ได้สร้างผลงานเพื่อเปรียบเทียบกับใคร ถ้าอยากจะเปรียบจงเปรียบกับตัวเองในวันวาน

กวางหนุ่มทุกตัวผลิเขาและแบกรับความภาคภูมิใจบนหัวของตัวเอง

ดอกไม้บานตามหน้าที่ของมัน บานบนผืนแผ่นดินที่มันเติบโตขึ้นมา มันอาจจะมองเห็นดอกไม้ดอกอื่นที่สวยงามกว่ามันก็ได้ใครจะไปรู้ มันชื่นชมดอกไม้งามแล้วก็ผลิบานในแบบของมัน ดอกไม้ที่ไม่ใช่ดอกที่งามที่สุดในโลกก็ยังจัดเป็นของสวยงาม

ความงามที่แท้จริงไม่เรียกร้องความสนใจ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่