บาดแผลใจใช่ว่าจะไร้ค่า คือบทกวีที่เขียนด้วยน้ำตา ทุกถ้อยคำล้วนมีคุณค่า สอนให้เราเข้าใจชีวิตเอย

เคยมีฝัน…แต่ฝันนั้นเงียบงันเหลือเกิน เคยเขียนกลอนเพลินเพ้อพาราตรีเหงา ร้อยคำรักฝากลมพัดกระซิบเบา แต่ไม่เคยมีใครเฝ้ามองอย่างเข้าใจ ฉันจึงเขียน…ให้แสงจันทร์เป็นพยาน ให้ลมหวานพาความคิดถึงไ

“บนเส้นทางบาดแผล” ทางชีวิตผิดพลาดล้วนบาดแผล ก็เพียงแค่เจ็บหนักอีกสักหน ลิ้มรสน้ำตาเค็ม คนเต็มคน เลือดยังข้นเข้มพอได้หล่อเลี้ยง มือยังคงกำหมัดยืนหยัดชู ปากยังกู่ตะโกนก้องร้องส่งเสียง หันซ้

https://www.youtube.com/watch?v=6EiewtWF1iI&list=RD6EiewtWF1iI กวีบทเดิม ปิดฉากแล้วทุกอย่างทางเคยรัก แจ้งประจักษ์จึงไม่ขืนฝืนใฝ่หา ทิ้งกันไปไม่ใยดีมีน้ำตา มาอำลา...ฉากรักร้าว เศร้าใจพลัน ไม

ซากเอ๋ยซากศพ เช่นชาวบ้านบางระจันขันรำบาญ ไม่เช่นนั้นท่านกวีเช่นศรีปราชญ์ หรือผู้กู้บ้านเมืองเรืองปัญญา อาจเป็นซากนักรบผู้กล้าหาญ กับหมู่ม่านมาประทุษอยุธยา นอนอนาถเล่ห์ใบ้ไร้ภาษา อาจจะมานอนจมถมดินเอย

ขอบคุณนะที่รักกัน ขอบคุณนะที่อยู่ข้างๆยามอ่อนล้า ขอบคุณนะที่คอยซับน้ำตา ขอบคุณนะที่ทำให้รู้ว่าคำว่ารักเป็นยังไง^^

กลอน กวี จากอดีต คัมภีร์ที่ไร้อักษร ช่างบริสุทธิ์และสดชื่น ดอกไม้ที่ประดับด้วยหยาดน้ำค้าง ช่างไพเราะเสนาะใส บทเพลงของหมู่วิหค เมฆขาวสงบ ธารน้ำส่องประกายสีคราม ใครเลยที่อาจขีดเขียน ด้วยถ้อยคำที่แท้ อ

เรียนทุกท่าน ชาวพันทิป มิตรสหาย ที่มีอยู่ มากมาย ในห้องนี้ ห้องบทกลอน เขียนนิยาย บทกวี อันห้องนี้ เริ่มสร้าง นักเขียนกัน สวัสดี เป็นทางการ อีกสักครั้ง อันตัวฉัน อยากแ

“อ่านหัวใจกวี” เปิดหนังสือบทกวีทีละหน้า เพื่อพบว่ากระดาษและหยาดหมึก ทุกอักษรทุกบรรทัดแทนบันทึก ส่งมาสู่ความรู้สึกให้นึกคิด อ่านบทแรกถ้อยคำที่สัมผัส ความสื่อชัดจากใจคนไร้สิทธิ์ ทำคนอ่านแอบ

ก่อนจะเริ่มเขียนกลอนนี้มิมีรัก ก่อนจะเริ่มประจักษ์สักคราหน ก่อนจะเริ่มพิมพ์กลอนไร้กังวล ก่อนจะฝนถ้อยคำลำนำใจ ฝากความหวังให้พังไว้ท้ายบท อยากจะมดเท็จกวีนี้หาไม่ แค่กลอนฉันออกมาจากดวงใจ คงมิพรี้มิไพรใน

https://www.youtube.com/watch?v=8KMx0XAI7-Mhttps://www.youtube.com/watch?v=8KMx0XAI7-M&t=58sจาก คคห. ที่ตอบเมนท์ สหายยาจก ในกระทู้https://pantip.com/topic/43382762/comment2-1 ๏ ... กลบท