เรากับแฟนคบกันมา 3ปีค่ะ เพิ่งมาอยู่ด้วยกัน 1ปี
ก่อนหน้าที่จะมาอยู่ด้วยกันก็รักกันดีค่ะ ช่วงโปรโมชั่น
แต่พอมาอยู่ด้วยกัน ทะเลาะกันวันเว้นวันเลยค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆ
เค้าเป็นคนที่อารมณ์ร้อน เค้าทำงานกับครอบครัว
ซึ่งจะไปกี่โมงก็ได้ แต่ที่บ้านเค้าก็จะเริ่มเปิดร้านกันตั้งแต่8โมง
ซึ่งเค้าจะตื่นไป 10โมงตลอด จนที่บ้านต้องโทรมาตาม
บางวันก็ขี้เกียจไปแล้วอ้างเหตุผลอื่นๆ ซึ่งเราคุยเรื่องนี้หลายรอบแล้วว่าอยากให้ปรับตัว
อายุ 28แล้ว เรารู้สึกว่าเค้าไม่มีภาวะความเป็นผู้นำใดๆ
ถ้าเราไปปลุกเค้า ก็จะหันมาตะคอกและชักสีหน้าว่า เธอทำอะไรของเธอ
พอเราพูดว่าทำไมพูดแบบนั้น เค้าก็จะหงุดหงิดแล้วบอกไม่ได้พูด
สักพักก็จะทะเลาะกัน ซึ่งทุกเหตุการณ์ถ้าเค้าอารมณ์เย็นลงก็ไม่มีการขอโทษ
ต่อให้เรามีข้อตกลงก็ไม่มีการปฏิบัติตามใดๆ
แต่ยอมรับว่าบางทีเราก็อารมณ์ร้อน แต่พอเย็นลงเราก็จะไปขอโทษ และคุยกันถึงสาเหตุของปัญหา
ข้อดีของเค้าคือ
-ไม่มีเรื่องผู้หญิง
-ไม่โกหกเรา
-ถ้าตอนเค้าอารมณ์ปกติบอกให้ทำอะไรก็จะทำค่ะ
-เรื่องการเงินเค้าเงินเดือนน้อยกว่าเราเท่าตัวค่ะ แต่ให้เราเก็บทุกบาท
-ประหยัดมากๆ แทบไม่ใช้เงิน
-ครอบครัวเค้าค่อนข้างจะชอบเรา เราจะคอยปรึกษากับแม่เค้าได้ แต่บางทีก็เกรงใจ
แต่ข้อเสียคือ
-อารมณ์ร้อนมาก ยิ่งช่วงไปปลุกคือจะหงุดหงิดง่าย ตะคอกไปจนถึงตะวาดได้เลย
-ค่อนข้างขี้เกียจ ไม่พัฒนาตัวเอง เราอยากให้เค้าหารายได้ทางอื่น ก็จะพูดว่าแล้วจะให้ทำอะไร
-ทะเลาะกันทีจะปิดประตูปึงปัง เดินกระทืบเท้า
ซึ่งตรงๆว่าเค้าดูไม่มีวุฒิภาวะ ดูไม่ใช่ผู้ใหญ่
แต่เพิ่มเติมคือพ่อของเค้าก็อารมณ์ร้อนเหมือนเค้าเปี้ยบค่ะ ชอบหงุดหงิดใส่แม่
คือตรงๆใจเราไม่อยากเลิก เราอยากปรับเพื่อให้อยู่กันได้ ไม่มีใครอยากเริ่มใหม่หรอกค่ะ
แต่เราทำมาหลายวิธี ทั้งพูดดีๆ ดูในยูทูปพูดตามหลักจิตวิทยา ไม่ตำหนิ
มีการสร้างกติกา
แต่ทุกครั้งเค้าก็ฟังค่ะ ตกลงตามนั้น แต่เค้าจะไม่ออกความเห็น
จะกลายเป็นเราคิดวิธีคนเดียว แล้วเค้าเออๆออๆตาม ซึ่งผลลัพธ์ก็คือไม่ได้ผลค่ะ
เรามีความสุขมั่งทุกข์มั่งอยู่ทุกวัน ทำงานอยู่ก็ต้องกังวลว่าเค้าออกจากบ้านมาทำงานรึยังนะ
ต้องเปิด GPS ดู ถ้ายังไม่ไปก็ต้องคอยโทรตาม
เรามองว่าอายุเท่านี้จริงๆเราก็หาแฟนใหม่ได้นะ ดีกว่าคบกันแล้วไม่มีการปรับปรุง
ทนแบบนี้ไปทุกวัน เพราะถ้าเลือดคนผิดแล้วมันจะผิดไปตลอด
แล้วเราก็ได้ให้โอกาสเค้าหลายครั้ง
แต่อีกใจก็ขี้เกียจเลิก ขี้เกียจหาคนใหม่ ต้องไปเจอข้อเสียใหม่ๆ
ที่ต้องยอมรับอีก
แถมถ้าเลิก คนอื่นก็คงมองว่าเราผิด เลิกกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ
ไม่อดทน(ซึ่งเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ต้องเจอทุกวัน เรื่องเล็กน้อยที่รักกันก็ต้องปรับได้)
แล้วเราก็เกรงใจที่บ้านเค้าด้วยค่ะ เพราะเค้าดีกับเรา เวลาเราไปปรึกษา
เค้าก็จะไปบ่นลูกเค้าค่ะ แต่ก็เหมือนเดิม
อยากรู้ว่าถ้าเป็นพี่ๆเพื่อนๆจะทำอย่างไรคะ
หรือพี่ๆที่คบกับแฟนนานๆมีมุมมองยังไง หรือทุกคู่มันมีปัญหา ที่ต้องยอมรับคะ
อันนี้ก็คงเป็นข้อเสียของเค้า หรือเราไม่ควรไปใส่ใจเรื่องนี้แล้ว
ไม่ต้องไปใส่ใจเวลาเค้าโมโหจะได้ไม่ทุกข์ แล้วก็โฟกัสเรื่องที่มีความสุข
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ
อยากได้คำแนะนำ ปัญหาความรักค่ะ
ก่อนหน้าที่จะมาอยู่ด้วยกันก็รักกันดีค่ะ ช่วงโปรโมชั่น
แต่พอมาอยู่ด้วยกัน ทะเลาะกันวันเว้นวันเลยค่ะ เรื่องเล็กๆน้อยๆ
เค้าเป็นคนที่อารมณ์ร้อน เค้าทำงานกับครอบครัว
ซึ่งจะไปกี่โมงก็ได้ แต่ที่บ้านเค้าก็จะเริ่มเปิดร้านกันตั้งแต่8โมง
ซึ่งเค้าจะตื่นไป 10โมงตลอด จนที่บ้านต้องโทรมาตาม
บางวันก็ขี้เกียจไปแล้วอ้างเหตุผลอื่นๆ ซึ่งเราคุยเรื่องนี้หลายรอบแล้วว่าอยากให้ปรับตัว
อายุ 28แล้ว เรารู้สึกว่าเค้าไม่มีภาวะความเป็นผู้นำใดๆ
ถ้าเราไปปลุกเค้า ก็จะหันมาตะคอกและชักสีหน้าว่า เธอทำอะไรของเธอ
พอเราพูดว่าทำไมพูดแบบนั้น เค้าก็จะหงุดหงิดแล้วบอกไม่ได้พูด
สักพักก็จะทะเลาะกัน ซึ่งทุกเหตุการณ์ถ้าเค้าอารมณ์เย็นลงก็ไม่มีการขอโทษ
ต่อให้เรามีข้อตกลงก็ไม่มีการปฏิบัติตามใดๆ
แต่ยอมรับว่าบางทีเราก็อารมณ์ร้อน แต่พอเย็นลงเราก็จะไปขอโทษ และคุยกันถึงสาเหตุของปัญหา
ข้อดีของเค้าคือ
-ไม่มีเรื่องผู้หญิง
-ไม่โกหกเรา
-ถ้าตอนเค้าอารมณ์ปกติบอกให้ทำอะไรก็จะทำค่ะ
-เรื่องการเงินเค้าเงินเดือนน้อยกว่าเราเท่าตัวค่ะ แต่ให้เราเก็บทุกบาท
-ประหยัดมากๆ แทบไม่ใช้เงิน
-ครอบครัวเค้าค่อนข้างจะชอบเรา เราจะคอยปรึกษากับแม่เค้าได้ แต่บางทีก็เกรงใจ
แต่ข้อเสียคือ
-อารมณ์ร้อนมาก ยิ่งช่วงไปปลุกคือจะหงุดหงิดง่าย ตะคอกไปจนถึงตะวาดได้เลย
-ค่อนข้างขี้เกียจ ไม่พัฒนาตัวเอง เราอยากให้เค้าหารายได้ทางอื่น ก็จะพูดว่าแล้วจะให้ทำอะไร
-ทะเลาะกันทีจะปิดประตูปึงปัง เดินกระทืบเท้า
ซึ่งตรงๆว่าเค้าดูไม่มีวุฒิภาวะ ดูไม่ใช่ผู้ใหญ่
แต่เพิ่มเติมคือพ่อของเค้าก็อารมณ์ร้อนเหมือนเค้าเปี้ยบค่ะ ชอบหงุดหงิดใส่แม่
คือตรงๆใจเราไม่อยากเลิก เราอยากปรับเพื่อให้อยู่กันได้ ไม่มีใครอยากเริ่มใหม่หรอกค่ะ
แต่เราทำมาหลายวิธี ทั้งพูดดีๆ ดูในยูทูปพูดตามหลักจิตวิทยา ไม่ตำหนิ
มีการสร้างกติกา
แต่ทุกครั้งเค้าก็ฟังค่ะ ตกลงตามนั้น แต่เค้าจะไม่ออกความเห็น
จะกลายเป็นเราคิดวิธีคนเดียว แล้วเค้าเออๆออๆตาม ซึ่งผลลัพธ์ก็คือไม่ได้ผลค่ะ
เรามีความสุขมั่งทุกข์มั่งอยู่ทุกวัน ทำงานอยู่ก็ต้องกังวลว่าเค้าออกจากบ้านมาทำงานรึยังนะ
ต้องเปิด GPS ดู ถ้ายังไม่ไปก็ต้องคอยโทรตาม
เรามองว่าอายุเท่านี้จริงๆเราก็หาแฟนใหม่ได้นะ ดีกว่าคบกันแล้วไม่มีการปรับปรุง
ทนแบบนี้ไปทุกวัน เพราะถ้าเลือดคนผิดแล้วมันจะผิดไปตลอด
แล้วเราก็ได้ให้โอกาสเค้าหลายครั้ง
แต่อีกใจก็ขี้เกียจเลิก ขี้เกียจหาคนใหม่ ต้องไปเจอข้อเสียใหม่ๆ
ที่ต้องยอมรับอีก
แถมถ้าเลิก คนอื่นก็คงมองว่าเราผิด เลิกกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ
ไม่อดทน(ซึ่งเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ต้องเจอทุกวัน เรื่องเล็กน้อยที่รักกันก็ต้องปรับได้)
แล้วเราก็เกรงใจที่บ้านเค้าด้วยค่ะ เพราะเค้าดีกับเรา เวลาเราไปปรึกษา
เค้าก็จะไปบ่นลูกเค้าค่ะ แต่ก็เหมือนเดิม
อยากรู้ว่าถ้าเป็นพี่ๆเพื่อนๆจะทำอย่างไรคะ
หรือพี่ๆที่คบกับแฟนนานๆมีมุมมองยังไง หรือทุกคู่มันมีปัญหา ที่ต้องยอมรับคะ
อันนี้ก็คงเป็นข้อเสียของเค้า หรือเราไม่ควรไปใส่ใจเรื่องนี้แล้ว
ไม่ต้องไปใส่ใจเวลาเค้าโมโหจะได้ไม่ทุกข์ แล้วก็โฟกัสเรื่องที่มีความสุข
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ