สวัสดีค่ะ เรามีเพื่อนอยู่คนนึงคบกันมา7ปีเเล้วค่ะ เป็นเพื่อนผู้หญิงนะคะเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่มัถยมต้นจนตอนนี้กำลังอยู่ในวัยเริ่มทำงานเเล้วค่ะ เราค่อนข้างใจเย็น ยอมคน นิ่งๆควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ ไม่เคยใส่อารมณ์กับใครเเต่เพื่อนเราตรงกันข้ามทุกข้อ ยกตัวอย่างเช่น เราเลือกซื้อเสื้อผ้ากันถ้ามีพนักงานมาพูดขัดใจหรือให้ทำตามที่เขาบอก เพื่อนเราก็จะเริ่มเถียงเเละใส่อารมณ์ใส่คนอื่นเเละเป็นเราเสมอที่ต้องคอยขอโทษทีค่ะตลอด เพื่อนเราค่อนข้างเอาเเต่ใจกับทุกคน เมื่อร้อนก็จะเริ่มพูดไม่ดีเเละหงุดหงิดใส่คนอื่นจนเพื่อนทั้งกลุ่มเงียบ เราเคยพูดหลายครั้งกับการใส่อารมณ์เค้าก็รู้ตัวเองเสมอ เเละมาคิดได้ทีหลัง หลากหลายเหตุการณ์มากๆค่ะ ทุกคนต้องคอยเอาใจยอมรับว่าเหนื่อยค่ะที่ต้องพยายามทำตัวปกติเวลาเขาใส่อารมณ์พยายามสงบสติ เพื่อไม่ให้บานปลาย อย่างเช่นเรากินข้าวกันเเล้วตกลงว่าจะไปไหนกันต่อพอกินเสร็จเราก็พูดตามปกตินะคะว่า เดี๋ยวไปอันนี้กันต่อนะ เเต่ถ้าพูดตอนเขาหงุดหงิด ก็จะตอบมาว่า ไม่ต้องพูด แบบนี้เลยอะค่ะบ่อยครั้งที่เราก็ตามอารมณ์คอยเอาใจไม่ถูกเหมือนกัน เป็นแบบนี้มาตลอด เขาก็รู้ตัวตลอดเเต่ความรู้สึกที่เราเสียไปเราไม่ได้คืนมันทำให้เราไม่อยากเจอหน้า ต้องมารับมืออะไรแบบนี้อีก เราพยายามเคลียร์ปัญหานี้โดยการพูดคุยมาหลายครั้ง เค้าจบด้วยคำว่า รู้ตัวเองมาตลอดไม่อยากพูดขอโทษบ่อยๆเเต่ครั้งนี้ก็ต้องขอโทษอีกครั้ง เค้าทำแบบนี้กับคนที่ทำได้ค่ะ คนที่ไม่ทิ้งไปไหน ตอบเเชทช้าเราก็โดนคือเหวี่ยงหมดทุกอย่างอะค่ะเอาง่ายๆ ใครทำอะไรไม่ตรงใจก็จะพูดจะด่าเลยไม่ควบคุมตัวเอง ทุกครั้งที่บอกไม่อยากเสียเราไป เราคือเพื่อนที่ไม่มีวันจะให้หายไปเเต่การกระทำเราอยากหายไปมากเลยค่ะ

จนเหตุการณ์ล่าสุดเราเลิกกับเเฟน สภาพจิตใจเราค่อนข้างเศร้าในตอนนั้นเเต่เค้าร้องขอให้เราไปหาเขากับเเฟนเค้า เหตุผลเพราะเค้าไม่คุ้นชินกับสถานที่นั้นเราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมต้องมีเรา เเต่เราก็ไปไม่ได้ติดอะไรเเต่ใจเราจริงๆก็อยากอยู่คนเดียวเพราะไปรู้อยู่เเล้วค่ะว่าต้องเจอเหตุการณ์เเบบนี้อีก เผอิญเเฟนเค้าก็นิสัยเดียวกับเรานี่เเหละค่ะ เราบอกเค้าเเล้วว่าเราร้องขอ1วัน พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองหน่อยนะ เเต่สุดท้ายมันทำให้สภาพจิตใจเราเเย่กว่าเดิมเรากินข้าวเเบบน้ำตาคลอ อึดอัดที่สุด เพราะเค้าก็ใส่อารมณ์ พูดเหวี่ยงตลอดเวลา เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เพียงเพราะร้อน หรือเหตุการณ์อะไรตรงไหนไม่ตรงใจ หรือเดินเหนื่อยหรืออะไรเราก็สับสนไปหมดจนเรารีบกินรีบกลับ เราเหนื่อยสุดๆ เหตุการณ์ล่าสุดที่ทำให้เราไม่อยากคุยไม่อยากเจอเลยคือเค้าพาเเฟนเค้ามาที่ห้องเรา เพื่อมาทำงานเราโอเครนะคะ ที่พามาเเต่เผอิญความสนิทคงมากเกินไป เค้านั่งบนโซฟาเราจุ๊บกัน พูดคำส่อไปถึงเรื่องนั้น เอาอันนั้นยัดปาก หรืออะไรก็ตาม เราก็ต้องทำเป็นมองไม่เห็นทั้งๆที่นั่นห้องเรานะ ทำไมไม่เกรงใจอะไรเลย หรือเราต้องให้เข้าไปห้องนอนเลยมั้ยจะได้จบ เค้ามาร้องขอให้เราช่วยทำงาน เเต่เรากลับเจออะไรเเบบนี้ตลอด เวลาอยู่ข้างนอก3คน ก็จะทำต่อสาธารณะ เราไม่อยากอยู่ด้วยเลยค่ะ เราไม่ชอบคนไม่ให้เกียรติไม่รู้เส้นของตัวเองเลยค่ะ เรื่องนี้เราก็พูดไปแล้วเเต่คงสนิทมากเกินไป คงอยากจะขอโทษอีกพันรอบละมั้งคะ ตอนเราอยู่กับเเฟนตอนนั้นเค้ายังไม่มีเเฟนเราไม่เคยเเสดงกิริยาอะไรเเบบบนั้นให้คนอื่นเห็น เราคิดว่าเราเกรงใจเพื่อนที่ต้องมาเห็นเราทำในที่ส่วนตัวดีกว่ามั้ย หรือรอกลับห้องของคุณเเล้วทำดีกว่ามั้ย คุณมาจับหน้าอกกันหรืออะไรเราต้องทำเป็นมองไม่เห็สเเล้งให้คุณทำไป พอเรามองคุณก็หยุดเราไม่อยากจะพูดเลยค่ะ  มีวิธีอะไรได้บ้างคะตลอด7ปีพูดมาตลอดเลยค่ะ เเล้วเค้าก็บอกตลอดว่าจะพยายามปรับตัว เราอยากพาเค้าไปหาหมอมากค่ะมันหนักถึงขั้นนั้น ลำบากคนใกล้ตัวมากค่ะ เราอยากเป็นเเบบเค้ามากนะคะ ตอบเเบบใส่อารมณ์หรืออะไรก็เเล้วเเต่ เเต่มันยากมากค่ะอยากให้เค้ารู้สึกบ้างว่าถ้าได้คำพูดเเบบนี้กลับไปจะรู้สึกอย่างไร