เรื่องมันเริ่มมาจาก ผมได้ไปเล่นโรบูดแมพหนึ่งมาเป็นแนวกีฬาที่ต้องใช้ความสามัคคีระดับนึง ระหว่างเล่นไปได้สักพักเขาก็เริ่มพิมพ์บ่นในแชทว่ามีดีแต่ใช้ตัวโกงๆ ผมก็ไม่ได้อะไรมากเพราะตัวที่ผมใช้ก็โกงจริง พอผมทำแต้มได้มากกว่าเขาก็เริ่มงอแงว่า "ปล่อยเขาทำแต้มไปเถอะ พวกตัวน่าเกียด" ผมเลยพิมพ์กลับไปว่า "ตัวเองรึเปล่า" ผมก็เริ่มรำคาญที่เขางอแงครับและก็เพราะบัคของเกม ผมเลยแย่งบอลเขาไม่ได้และก็มีพิมพ์แซะใส่ผมเรื่อยๆ หลังจบตานั้น เขาก็งอแงหนักกว่าเดิมมีการพิมพ์ด่ากันไปกันมา แล้วเขาก็ได้พิมพ์ประโยคนึงมา "ทรงนี้ัขอตังแม่อยู่สภาพ" ผมก็เลยพิมพ์ตอบไปว่า "ขอตังแม่ผิดหรอ ก็ตัวกูยังไม่ถึงวัยทำงาน?" จากนั้นเขาก็พิมพ์อวดว่าตัวเองทำงานแล้ว(ผมว่าเด็กน่าจะป.4แต่โกหกว่าทำงานแล้วเพราะทั้งคำที่ใช้และการพิมพ์ผิดบางคำที่มันไม่น่าจะผิดได้) ผมก็ทำได้แต่นั่งขำอยู่คนเดียว🤣 ผมเลยล้อเขาไปว่า "โตขนาดนี้แล้วมีความคิดยังงี้เนี่นนะสภาพ" จากนั้นเขาก็พิมพ์ด่าผมมาว่า "วุฒิภาวะเท่าจิมิปากยังหมา" ผมก็เลยล้อเขากลับไปว่า "ทำทรงวุฒิภาวะสูงที่ไหนได้เท่ากองอุจาระหมา" จากนั้นเขาก็เงียบไปสักพัก หลังจากนั้นเขาก็บอกว่า "ปล่อยงัง(เขาพิมพ์ยังงี้จริงๆ)ร้องไปเดียวมันก็เย็นไปเอง" ผมถึงหลุดขำออกมากับเพื่อนผมที่อยู่ในดิส เพิ่มเติมข้อความของเขาหน่อย ร้องดิ ดิ้น งัวงัง ฝีมือไม่มีมีดีแค่ตัวโกง(ผมไม่มีฝีมือยังไงยิงเข้า1300ประตู,ช่วยทำประตู300,เซฟประตู500ลูก เทคนิคยากๆอย่างผมก็ทำเป็นและอีกอย่างผมก็พาทีมชนะด้วยการเตะธรรมดาเพราะผมใช้สกิลตัวนั้นไม่เป็น) ค้าบอ้วน...
คุณเคยเจอพวกวุฒิภาวะสูงเท่ากองอุจาระหมามั้ยครับ