เนื่องจากเพื่อนเราต้องกลับกทมด่วน เเล้วรู้มาว่ามีวินรถตู้ในมอศิลปกรเพชรบุรี เลยโทรไป เป็นผู้ชายรับ เราพูดสวัสดีค่ะ รถตู้ในมอใช่ไหมคะ หนูอยู่ศูนย์วิจัย~~  ต้องไปรอรถตรงไหนคะ ให้ข้ามไปรอฝั่งตรงข้ามใช่มั้ย เขาตอบเเล้วจะไปไหน เราบอกไปกทมค่ะ เขาตอบมาว่า “เออ
เเล้วสายใต้ สายเหนืออะ ขาขึ้นหรือขาลงอะ ไม่รู้หรือไง ” เราตอบไม่รู้ค่ะ เเล้วถามต่อรถออกกี่โมงคะ เขาตอบ “ตั้งเเต่ตีสองถึงหนึ่งทุ่ม” เราเลยไม่ได้คำตอบว่าต้องไปรอตอนไหน รถมากี่โมง เเล้วเขาก็ทำเสียงหงุดหงิดมากๆ คือเเค่อธิบายให้เข้าใจก็ทำได้เเต่ไม่ทำ เเล้วเเม่งก็ตัดสายกูทิ้งเฉยเลย เรากัลเพื่อนคืออึ้งเลยโทรกลับไปไม่รับเลยจ่ะ สักพักประมาณ5นาที ถึงมีอีกเบอร์โทรมาถาม ว่าน้องจะไปไหนขึ้นตรงไหน ถึงได้คุยกันรู้เรื่องหน่อย คือถ้าไม่พร้อมบริการก็ไม่ต้องมาทำงานนะ ความเป็นมนุษย์เเม่งติดลบต้องโตมาสภาพครอบครัวเเบบไหนวะ  ช่วยอบรบสั่งสอนหน่อยนะคะ อย่าไปทำสันดานเเบบนี้กะใคร