ถ้าไม่ชอบอ่านเองก็ รับชมที่นี่นะครับ
https://youtu.be/E0RkK-nYglU?si=VoJtY0eKEKVLL7bu
ฝากติดตามช่องใหม่ผมด้วยครับ
ถ้าชอบอ่าน ด้านล่างได้เลยครับ ฝากติชมหน่อย ว่ายังขาดอะไร แนะนำได้ ครับ
สวัสดีครับท่านผู้ฟังทุกท่าน วันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องราวที่อยู่คู่กับสังคมไทยมาอย่างยาวนาน เรื่องของ "ผี" ที่หลายคนอาจเคยได้ยิน ได้พบ หรือแม้กระทั่งเคยสัมผัสด้วยตัวเอง เรื่องราวของภูตผีวิญญาณนั้นมีอยู่ทุกที่ ทุกยุคทุกสมัย บางเรื่องก็เล่าขานกันมาหลายชั่วอายุคน ในขณะที่บางเรื่องเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ ในยุคปัจจุบัน
แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือ ทุกเรื่องราวล้วนมีที่มา มีเหตุ และมีผลของมัน วันนี้เราจะพาทุกท่านไปฟังเรื่องราวของ "มุข" หญิงสาวที่ย้ายเข้าบ้านใหม่พร้อมครอบครัว แต่ระหว่างที่เธอกำลังจัดของอยู่นั้น กลับพบสมุดบันทึกลึกลับที่นำพาเธอเข้าสู่ความสยองขวัญอย่างไม่คาดคิด...
เรื่อง: สมุดบันทึกอาถรรพ์
มุขเป็นหญิงสาววัย 25 ปีที่เพิ่งย้ายบ้านใหม่กับครอบครัว บ้านหลังนี้เป็นบ้านเก่าที่ซื้อต่อจากเจ้าของคนก่อนในราคาถูกมากกว่าปกติ พ่อแม่ของเธอดีใจที่ได้บ้านสวยในราคาย่อมเยา แต่มุขกลับรู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่แรกเห็นบ้านหลังนี้
ระหว่างที่เธอกำลังจัดของอยู่ในห้องเก็บของเก่า เธอพบสมุดบันทึกเล่มหนึ่ง ซุกซ่อนอยู่ในลิ้นชักไม้เก่าแก่ มันเป็นสมุดบันทึกสีดำ หน้าปกเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนคล้ายกับมีบางอย่างพยายามฉีกทึ้งมัน มุขหยิบขึ้นมาเปิดอ่านด้วยความสงสัย และทันทีที่เธอเปิดหน้ากระดาษแรก ลมเย็นวูบหนึ่งก็พัดผ่านร่างของเธอไป
เนื้อหาในสมุดบันทึกของแวว
10 มิถุนายน 2537
"สวัสดี ไดอารี่ของฉัน... พรุ่งนี้เป็นวันที่ฉันจะย้ายไปโรงเรียนใหม่ มันต้องหนุกมากแน่ๆ"
11 มิถุนายน 2537
"วันนี้สนุกมาก เพื่อนๆ ใจดีและน่ารักมาก แต่มีคนอยู่กลุ่มหนึ่งดูไม่ชอบฉันเท่าไหร่"
15 มิถุนายน 2537
"แนนแกล้งฉันอีกแล้ว เธอแกล้งทำเป็นสะดุดแล้วเทนมใส่หัวฉันต่อหน้าทุกคน ปอหัวเราะเสียงดัง กี้กับเบสก็ขำกันจนตัวงอ ฉันเกลียดพวกเขา ฉันอยากให้พวกเขาหายไป!"
28 มิถุนายน 2537
"ฉันไปหาหมอผีมา เขาบอกว่าฉันสามารถทำให้พวกมันได้รับกรรมที่สมควรได้ แค่ใช้เลือดของตัวเอง... ฉันไม่ลังเลเลยสักนิด"
5 กรกฎาคม 2537
"แนนตายแล้ว! เธอถูกบีบคอตายในห้องของตัวเอง รอยมือที่ลำคอเหมือนถูกบีบด้วยแรงมหาศาลจนลำคอหักผิดรูป ดวงตาของเธอเบิกโพลงราวกับเห็นอะไรบางอย่างก่อนตาย ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ! ฉันแค่ทำพิธีเฉย ๆ แต่... ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นล่ะ?"
15 กรกฎาคม 2537
"ปอประสบอุบัติเหตุเมื่อคืน รถของเขาพุ่งชนต้นไม้จนร่างแหลกละเอียด มีข่าวลือว่าก่อนตายเขากรีดร้องและเหยียบเบรกสุดแรงราวกับมีใครบางคนยืนขวางถนน ตำรวจบอกว่าเขาคงหลับใน... แต่ฉันรู้ดีว่าไม่ใช่ เขาเห็นเธอ เธอไปหาเขา!"
19 กรกฎาคม 2537
"กี้ตายในห้องน้ำโรงเรียน เธอจมน้ำ... แต่ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้ลื่นล้ม น้ำที่ขังอยู่ในอ่างสูงกว่าปกติ ร่างของเธอเกร็งแข็ง ปากอ้ากว้างคล้ายกับกรีดร้องก่อนสิ้นลมหายใจ เธอถูกกดหัวลงไปต่างหาก! ฉันควรจะดีใจใช่ไหม? แต่มันเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกที..."
20 กรกฎาคม 2537
"เบสเป็นรายสุดท้าย เขาตายเมื่อคืน ร่างของเขาถูกพบในห้องนอน สภาพเหมือนถูกใครบางคนเล่นงานซ้ำ ๆ กระดูกแทบทุกชิ้นหัก ดวงตาหลุดออกจากเบ้า เลือดสาดกระจายเต็มห้อง เสียงกรีดร้องของเขายังดังก้องในหัวฉัน เธอ...เธอทำอะไรลงไป?"
28 กรกฎาคม 2537
"ฉันฝันถึงเธอทุกคืน ตอนแรกฉันคิดว่าเธอช่วยฉัน... แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอต้องการอะไร เธอไม่ได้หยุดแค่พวกนั้น เธอจะไม่หยุด...
ฉันต้องหยุดเธอ ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นรายต่อไป..."
30 กรกฎาคม 2537
"ถ้ามีใครอ่านสมุดเล่มนี้... ฉันอยากบอกว่า ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรทำแบบนี้ ฉันไม่ควรขอความช่วยเหลือจากเธอ... มันจบแล้ว ฉันต้องไปแล้ว ลาก่อน..."
มุกเป็ดไปหน้าสุดท้ายตัวหนังสือไม่เหมือนกับหน้าอื่นๆ ตัวหนังสือสีแดงดูน่ากลัว เขียนเป็นคำว่า “ใครอ่านถึงตรงนี้...เธอจะเป็นรายต่อไป”
มุขตกใจทำสมุดหลุดมือ เธอตัวสั่นไปด้วยความกลัว เธอไม่รู้เลยว่าสมุดที่เธออ่านนั้น มันจะจบด้วยการทำของใส่
ด้วยความรู้สึกผิด มุขตัดสินใจไปทำบุญให้แวว เธอหวังว่าแววจะไปสู่สุคติ แต่หลังจากกลับมาบ้าน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป... ระหว่างที่เธออยู่ที่วัดเธอได้ไปถามพระรูปหนึ่งเดียวกับ แวว พระรูปนั้นดูตกใจที่ได้ยินชื่อนั้น พระท่านเล่าให้ฟังว่าแววเป็นเด็กสาวน่ารัก แต่กลัวถูกกลั่นแกล้งและทำของใส่ เธอผูกคอตายในห้องของตัวเองเฒ่ากระดูกของเธอถูกโปรงล้อใรอบบ้านของเธอ พอมุขได้ฟังดังนั้น จึงรีบกลับบ้าน เธอกลับไปบอกพอกับแม่ แต่กลับไม่มีใครเชื่อ เธอจึงจ้องจำในนอนที่นั้น
คืนนั้นเอง มุขได้ยินเสียงกระซิบข้างหูขณะหลับ
“เธอ...ทำให้ฉันหายไปทำไม...”
มุขสะดุ้งตื่น ลมหายใจติดขัด เธอเห็นเงาของแววยืนอยู่ปลายเตียง ดวงตาของเธอว่างเปล่า แต่เต็มไปด้วยความอาฆาต
เสียงประตูห้องค่อย ๆ เปิดออกเอง ทั้งที่ไม่มีลมพัด ร่างของแววค่อย ๆ คลานขึ้นเตียง ผิวหนังซีดขาว เล็บยาวดำสนิท และดวงตาที่เปื้อนเลือด...
เสียงกรีดร้องของมุขดังขึ้น ก่อนทุกอย่างจะเงียบสนิท...
เช้าวันรุ่งขึ้น มุขหายตัวไป ไม่มีใครพบเธออีกเลย เหลือเพียงสมุดบันทึกที่ถูกพบอยู่ในลิ้นชักเดิม พร้อมข้อความสุดท้ายที่ไม่เคยมีมาก่อน...
เรื่องเล่า สมุดบันทึกคนตาย
ถ้าไม่ชอบอ่านเองก็ รับชมที่นี่นะครับ
https://youtu.be/E0RkK-nYglU?si=VoJtY0eKEKVLL7bu
ฝากติดตามช่องใหม่ผมด้วยครับ
ถ้าชอบอ่าน ด้านล่างได้เลยครับ ฝากติชมหน่อย ว่ายังขาดอะไร แนะนำได้ ครับ
สวัสดีครับท่านผู้ฟังทุกท่าน วันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องราวที่อยู่คู่กับสังคมไทยมาอย่างยาวนาน เรื่องของ "ผี" ที่หลายคนอาจเคยได้ยิน ได้พบ หรือแม้กระทั่งเคยสัมผัสด้วยตัวเอง เรื่องราวของภูตผีวิญญาณนั้นมีอยู่ทุกที่ ทุกยุคทุกสมัย บางเรื่องก็เล่าขานกันมาหลายชั่วอายุคน ในขณะที่บางเรื่องเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ ในยุคปัจจุบัน
แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือ ทุกเรื่องราวล้วนมีที่มา มีเหตุ และมีผลของมัน วันนี้เราจะพาทุกท่านไปฟังเรื่องราวของ "มุข" หญิงสาวที่ย้ายเข้าบ้านใหม่พร้อมครอบครัว แต่ระหว่างที่เธอกำลังจัดของอยู่นั้น กลับพบสมุดบันทึกลึกลับที่นำพาเธอเข้าสู่ความสยองขวัญอย่างไม่คาดคิด...
เรื่อง: สมุดบันทึกอาถรรพ์
มุขเป็นหญิงสาววัย 25 ปีที่เพิ่งย้ายบ้านใหม่กับครอบครัว บ้านหลังนี้เป็นบ้านเก่าที่ซื้อต่อจากเจ้าของคนก่อนในราคาถูกมากกว่าปกติ พ่อแม่ของเธอดีใจที่ได้บ้านสวยในราคาย่อมเยา แต่มุขกลับรู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่แรกเห็นบ้านหลังนี้
ระหว่างที่เธอกำลังจัดของอยู่ในห้องเก็บของเก่า เธอพบสมุดบันทึกเล่มหนึ่ง ซุกซ่อนอยู่ในลิ้นชักไม้เก่าแก่ มันเป็นสมุดบันทึกสีดำ หน้าปกเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนคล้ายกับมีบางอย่างพยายามฉีกทึ้งมัน มุขหยิบขึ้นมาเปิดอ่านด้วยความสงสัย และทันทีที่เธอเปิดหน้ากระดาษแรก ลมเย็นวูบหนึ่งก็พัดผ่านร่างของเธอไป
เนื้อหาในสมุดบันทึกของแวว
10 มิถุนายน 2537
"สวัสดี ไดอารี่ของฉัน... พรุ่งนี้เป็นวันที่ฉันจะย้ายไปโรงเรียนใหม่ มันต้องหนุกมากแน่ๆ"
11 มิถุนายน 2537
"วันนี้สนุกมาก เพื่อนๆ ใจดีและน่ารักมาก แต่มีคนอยู่กลุ่มหนึ่งดูไม่ชอบฉันเท่าไหร่"
15 มิถุนายน 2537
"แนนแกล้งฉันอีกแล้ว เธอแกล้งทำเป็นสะดุดแล้วเทนมใส่หัวฉันต่อหน้าทุกคน ปอหัวเราะเสียงดัง กี้กับเบสก็ขำกันจนตัวงอ ฉันเกลียดพวกเขา ฉันอยากให้พวกเขาหายไป!"
28 มิถุนายน 2537
"ฉันไปหาหมอผีมา เขาบอกว่าฉันสามารถทำให้พวกมันได้รับกรรมที่สมควรได้ แค่ใช้เลือดของตัวเอง... ฉันไม่ลังเลเลยสักนิด"
5 กรกฎาคม 2537
"แนนตายแล้ว! เธอถูกบีบคอตายในห้องของตัวเอง รอยมือที่ลำคอเหมือนถูกบีบด้วยแรงมหาศาลจนลำคอหักผิดรูป ดวงตาของเธอเบิกโพลงราวกับเห็นอะไรบางอย่างก่อนตาย ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ! ฉันแค่ทำพิธีเฉย ๆ แต่... ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นล่ะ?"
15 กรกฎาคม 2537
"ปอประสบอุบัติเหตุเมื่อคืน รถของเขาพุ่งชนต้นไม้จนร่างแหลกละเอียด มีข่าวลือว่าก่อนตายเขากรีดร้องและเหยียบเบรกสุดแรงราวกับมีใครบางคนยืนขวางถนน ตำรวจบอกว่าเขาคงหลับใน... แต่ฉันรู้ดีว่าไม่ใช่ เขาเห็นเธอ เธอไปหาเขา!"
19 กรกฎาคม 2537
"กี้ตายในห้องน้ำโรงเรียน เธอจมน้ำ... แต่ฉันรู้นะว่าเธอไม่ได้ลื่นล้ม น้ำที่ขังอยู่ในอ่างสูงกว่าปกติ ร่างของเธอเกร็งแข็ง ปากอ้ากว้างคล้ายกับกรีดร้องก่อนสิ้นลมหายใจ เธอถูกกดหัวลงไปต่างหาก! ฉันควรจะดีใจใช่ไหม? แต่มันเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกที..."
20 กรกฎาคม 2537
"เบสเป็นรายสุดท้าย เขาตายเมื่อคืน ร่างของเขาถูกพบในห้องนอน สภาพเหมือนถูกใครบางคนเล่นงานซ้ำ ๆ กระดูกแทบทุกชิ้นหัก ดวงตาหลุดออกจากเบ้า เลือดสาดกระจายเต็มห้อง เสียงกรีดร้องของเขายังดังก้องในหัวฉัน เธอ...เธอทำอะไรลงไป?"
28 กรกฎาคม 2537
"ฉันฝันถึงเธอทุกคืน ตอนแรกฉันคิดว่าเธอช่วยฉัน... แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอต้องการอะไร เธอไม่ได้หยุดแค่พวกนั้น เธอจะไม่หยุด...
ฉันต้องหยุดเธอ ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นรายต่อไป..."
30 กรกฎาคม 2537
"ถ้ามีใครอ่านสมุดเล่มนี้... ฉันอยากบอกว่า ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรทำแบบนี้ ฉันไม่ควรขอความช่วยเหลือจากเธอ... มันจบแล้ว ฉันต้องไปแล้ว ลาก่อน..."
มุกเป็ดไปหน้าสุดท้ายตัวหนังสือไม่เหมือนกับหน้าอื่นๆ ตัวหนังสือสีแดงดูน่ากลัว เขียนเป็นคำว่า “ใครอ่านถึงตรงนี้...เธอจะเป็นรายต่อไป”
มุขตกใจทำสมุดหลุดมือ เธอตัวสั่นไปด้วยความกลัว เธอไม่รู้เลยว่าสมุดที่เธออ่านนั้น มันจะจบด้วยการทำของใส่
ด้วยความรู้สึกผิด มุขตัดสินใจไปทำบุญให้แวว เธอหวังว่าแววจะไปสู่สุคติ แต่หลังจากกลับมาบ้าน ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป... ระหว่างที่เธออยู่ที่วัดเธอได้ไปถามพระรูปหนึ่งเดียวกับ แวว พระรูปนั้นดูตกใจที่ได้ยินชื่อนั้น พระท่านเล่าให้ฟังว่าแววเป็นเด็กสาวน่ารัก แต่กลัวถูกกลั่นแกล้งและทำของใส่ เธอผูกคอตายในห้องของตัวเองเฒ่ากระดูกของเธอถูกโปรงล้อใรอบบ้านของเธอ พอมุขได้ฟังดังนั้น จึงรีบกลับบ้าน เธอกลับไปบอกพอกับแม่ แต่กลับไม่มีใครเชื่อ เธอจึงจ้องจำในนอนที่นั้น
คืนนั้นเอง มุขได้ยินเสียงกระซิบข้างหูขณะหลับ
“เธอ...ทำให้ฉันหายไปทำไม...”
มุขสะดุ้งตื่น ลมหายใจติดขัด เธอเห็นเงาของแววยืนอยู่ปลายเตียง ดวงตาของเธอว่างเปล่า แต่เต็มไปด้วยความอาฆาต
เสียงประตูห้องค่อย ๆ เปิดออกเอง ทั้งที่ไม่มีลมพัด ร่างของแววค่อย ๆ คลานขึ้นเตียง ผิวหนังซีดขาว เล็บยาวดำสนิท และดวงตาที่เปื้อนเลือด...
เสียงกรีดร้องของมุขดังขึ้น ก่อนทุกอย่างจะเงียบสนิท...
เช้าวันรุ่งขึ้น มุขหายตัวไป ไม่มีใครพบเธออีกเลย เหลือเพียงสมุดบันทึกที่ถูกพบอยู่ในลิ้นชักเดิม พร้อมข้อความสุดท้ายที่ไม่เคยมีมาก่อน...